Gökyüzü

86

ÖNEMLİ DUYURU

Merhabalar. Uzun zaman oldu Gök'le buluşmayalı.

Hayatımın çok uzun bir dönemi ağır bir depresyon mücadelesiyle geçti. Gerek ailevi, gerek içsel şeyler bunu çok tetikledi, imkanım olmadığı için yardım alamadım. Kendi kendime, kitaplarla, yazılarla iyi gelmeye çalıştım. Çoğu zaman kalkıp bir bardak su içmek bile zulüm oluyordu.

Burada uzun zamandır olanlar bilirler, genelde uzun aralar verdiğimde hep aynı şeyleri söylerim çünkü artık kaldıramıyorumdur genelde.

Gök benim kendime en benzettiğim karakterim dediğim gibi. Yaşadıklarımız değilse de, ailesine ya da çevresindekilere hissettiği o yoğun duygular benim duygularım. Bu yüzden belki de çok uzun zaman ben kalem oynatamadım Gök için.

Hayattan kopuk olduğum zamanlar çok oldu ve kimseye fark ettirmemek için çok çabaladım. Ama ister istemez, ya okulumu ve çevremi toplayacaktım ya da buraya odaklanacaktım. Siz için belki sorumsuz bir insanımdır ancak ben hiçbir zaman burayı bilerek boşlamadım. Ben burada yazdıkça hayata tutunuyorum.

Size açıklayabileceklerim bu kadar, dediğim gibi üzgünüm. Beni instagramdan takip edenler belki orada aktifliğim yüzünden bunlara kızabilir ama dediğim gibi, dönebilecek olsam zaten sizi bekletmezdim. Bu kadar okuyucu dost kaybetmezdim.

Final değil, bu kadar ara sonrasında öylesine bir bölümü final yapamazdım. İyi okumalar, yüzüm olmasa da oy ve yorum yaparsanız çok sevinirim <3

.

Sıcak su şakaklarından aşağı kayarken bir elini banyonun fayanslarına yasladı. Gözleri kapanıyor, her kapandığında da aynı kabusları görüyordu.

Uyuyamıyordu.

Şampuanını sertçe saçlarına yedirirken sadece biraz dinlenmek istiyordu. Biraz rahatlamak, biraz düşünmemek, biraz... Biraz huzur istiyordu.

İhanetin koyu lekesi hayatlarına bulaşmış, artık neyle yıkanırsa yıkansın çıkmayacaktı. Elini ensesine götürdü yavaşça. Boynu ağrıyordu

"Atakan." Gözleri açıldı duyduğu sesle birlikte. Kapının açılma sesini duymamıştı.

Başını biraz arkaya uzattığında eşini gördü. "Naz'ım." Dedi sessizce önüne dönerken. Duşakabinin sürgüsünün açıldığını ve eşinin arkadan ona yaslandığını hissetti.

"Oğlumuzun yanından geliyorum." Sol kürek kemiğine dokundurdu dudaklarını. Atakan'ın çenesi titrerken devam etti. "İyileşiyor iyice. Ellerimle besledim onu. Gök uğradı bir ara hatta yanımıza, üçümüz oturup öylesine konuştuk." Omuzları titredi sıcak yaşlar yanağını ıslatırken. "Çok korkuyorum bu mutluluğu kaybedeceğim diye. Keşke... Keşke onu hiç göğsümden ayırmama şansım olsa. Böylece her şeyden koruyabilirim ben onu."

Başını geriye yasladı, saçları birbirlerine değdiler; şimdi aynı duyguları paylaşıyorlardı iki beden ve bir bütün olarak.

"Nazlı-"

"Bir şey bulduğunu biliyorum." Sözünü kesti. "Ne bulduğunu bilmiyorum ama... Biliyorum. Seni nasıl içten içe bitirdiğini görüyorum. Özür dilerim sevgilim, yükünü hafifletemiyorum."

Gözleri aralandı.

"Nazlı." Dedi tekrardan. "Özür dilerim."

"Senin suçun de-"

"Nazlı." Dedi ağlamaya başlamadan hemen önce. "Bunları yapanın hepsi Atalay. Çok özür dilerim, sevgilim. Özür dilerim."

Nazlı'nın dünyası tekrardan başına yıkıldı.