Yusuf'un Hikayesi

Yusuf'un Hikayesi - Gelişme 17

Rus kadınların genlerinin kesinlikle başka bir dünyadan geldiğine olan inancım bir kez daha kendini haklı çıkardı. O kadar az malzeme ile o kadar lezzetli ve hafif yemekler yapabilmek ancak böyle bir kadının eseri olabilirdi.​Gözlerinin içi gülerek karşıma oturan bu sevimli kadın, kaşla göz arasında oldukça zarif bir de sofra hazırlamıştı. Elbette ki bunun haklı gururu yüzüne yansımıştı. Ben de onu takdir ettim.​"Ellerine sağlık, sofra muhteşem görünüyor."Hafif bir gülümseme ile iltifatımı geçiştirdi."Hayat, sürprizlerle doludur derler, doğru. Sizi tanıdığıma memnun oldum. Sabah ayağınızın burkulmasına üzüldüğüm kadar şimdi de şükür ediyorum."Ah! Şu utanç verici numara!Ne hain bir plan sonucu tanıştığımızı bu tatlı kadına asla söylemeyecektim, bu yüzden sadece kendi kendime oturduğum yerde utanıp kıvranarak yerin dibine geçmekle yetindim.Misafirini güzelce ağırlamak isteyen her ev hanımı gibi o da üzerine düşen "sohbeti yürüt" işini mi yerine getiriyordu yoksa sahiden benimle sohbet mi ediyordu, bilmiyorum. Ancak önemsiz sayılacak birçok konudan azar azar bana bahsetti. Ben ise çoğusuna "evet" demekle ve genelde dinlemekle yetiniyordum. Neden sonra hiç bilmiyorum Natali, şu Kuran'dan bahsetti."Eminim onu çantamda gördüğünüz için çok şaşırdınız. Doğru, ben bir Ortodoksum. Ama bu Kuran'ın bir hikâyesi var bende. Değişik bir hikâye..."Sözlerinin bu kısmından sonra yaklaşık bir dakika kadar sessiz kaldı."Buraya gelmeden önce yaşlı bir hastaya bakıyordum. Çok ağır bir hastaydı ve tıbben ölümü yakındı. Yaşlı adam bunu hissetmişti ve benden ona bu Türkçe Kuran'ı okumamı rica etti. Ben de okudum."