MuMeSmile ( Music Makes Me Smile ) [Completed: Revised]

[Chapter 29] ♫ Weird Day

~~~~~~

YOMI'S POV

Panibagong araw. At sa araw-araw na pagpasok ko dito sa school, nakikita ko palang sina Natasha na kulang nalang lamunin ako nang tingin parang gusto ko nang matulog.

"Magandang umaga IV-Pearl" Values na pala ang subject namin. “Maganang Umafga Ms. Go”

"Okay! May activity tayong gagawin. It is all about, importance. Lahat naman tayo may mga pinapahalagahan, mapa bagay man o tao o kung ano pa man, hindi ba?” 

 "Opo"

"Good kasi kung wala.. Aba! ibang usapan na yanSo eto ang gagawin niyo. I want you to write something about that thing, person, halimaw o  kung alien man yan that you treasure the most. I want to know why and how important it is”

“Ayos! Buti pwede yung Alien” napatawa nalang kami kay Rence na napalakas ang boses at nagsabi nito unconsciously.

Matapos ang activity, ipinasa na namin ito. "Okay Class. I’ll read this later and gusto ko sana bukas, dalhin niyo ang mga bagay na inilagay niyo dito kung bagay man. At Rence, aasahan ko yung Alien mo. Matutuwa ako kung si Kokey yan” Natatawang sabi ni Maam. Napahawak nalang sa batok si Rence. “Let’s call it a day. Good bye class”

 Lumabas na din kami at nagpunta sa may locker. P.e na ang sunod na subject namin kaya kailangan nang magpalit nang p.e uniform.

"Rence, paki share naman samin yung Alien na inaalagaan mo." Biro ni Younha habang naglalakad.“Psh. Mga baliw. Wag kayong mag-alala, bukas nandito yun” Nyay! Katakot. Naghiwa-hiwalay na naman kami at pumunta sa mga locker namin.

Inayos ko nalang ang gamit ko sa locker, nagpunta nadin ako sa dressing room at nagpalit nang uniform. At may isa na namang letter. Grabe, napakasweet naman nang taong nagpapadala nito. Ang effort ha. Tch! Itinabi ko nalang ulit ito sa locker at hindi binasa. Ayoko nang masira ang mood sa mga walang kwentang bagay na to.

“Can you be more open to us sometimes Ms. Naomi Kim Park?” napalingon ako sa nagsalita na nakacross arms at nakasandal sa isang locker dito sa may likuran ko. “Oh Kuya. Kanina ka pa diyan?” nandito nadin pala yung iba. Nakatayo lang din sila at mga nakapamulsa na nakatingin sa akin. Problema nila?

“Yah! What’s with that serious faces?” weird ha. “Give me that” sabi ni Rence sabay abot nung letter. Aish! He’s not suppose to read that one. “Hindi ka man lang nagsshare na may admirer ka na pala” nawala na ang pagkaseryoso nang mukha niya at ngumiti.

“Admirer ka dyan” Hindi naman niya pinansin ang sinabi ko at binuksan yon. “It’s time. It’s time?”  nagtatakang sabi niya. Nagbago na naman ang mga aura nila. Aish! Ano bang problema nang mga to?

“Yaan mo na yan” sabi ko at isinara ang locker. “It’s time for our p.e class, come on. Baka mahuli tayo” sabi ko nalang at umuna na sa kanila.

“This can’t be” dinig kong sabi ni Ryota. Nandun padin sila at parang seryosong nag-iisip. “Can’t be what?” tanong ko.

“Ha? Ahh, This can’t be the type of admirer that you will like. Obviously, he’s not that sweet by using that black paper for her love letters you know.” Tss. Ryota is Ryota.

“Yah, I know” pagsakay ko sa biro niya. Sumunod naman na sila sa akin.

Ang weird nang burong maghapon na to, hindi ko alam kung bakit pero iba ang mga kilos nila. Wala yung bright mood nang barkada. Kakaiba.

Masyado kaya nilang sineryoso yung Values activity naming kanina? Oh come on Yomi, don’t be silly. Babalik din ang lahat sa normal anytime.