FOREVER BE MY ANGEL <33 [completed]

FBMA # 19 second letter, equals pain

a/n: hello po dears, sensya na po hah, masyado pong mabagal ang UD ko hehehe, masyado po akong madaming story na inaupdate eh hehehehehe ;) madalas pa pong nagkakaroon ng writer's block hahahahaha, pero dahil dyan, UD na ko hehehe

 ENJOY PO !!!!!! ;))

 ____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

SAB'S POV

" Scott? Bat ka nandito ?" bigla ko namang pinahiran ng kamay ko yung mga luha ko. 

" Napansin kasi kita, malapit lang dito yung pinaggigan namin then all of a sudden, nakita kita na umiiyak " 

" S-sorry " napayuko na lang ako. 

Bigla naman syang tumabi saken at inabutan ako ng panyo. 

" Ano bang nangyari ?" tanong nya saken. 

Di ko alam kung makakayanan ko bang ikwento yung kalagayan ni Spencer. Parang kapag naalala ko na may taning yung buhay nya, sumisikip ang puso ko. 

" Ano, k-kasi.." hindi nya ko pinatapos na magsalita. 

" Kung anuman yan, alam ko na malalampasan mo rin yan.." 

Sana nga, malampasan ko yung mangyayari sa oras na mawala na yung taong mahal ko. 

" Ahhmm, Scott, ikaw ba, pano pag... nalaman mo na... yung taong mahal mo.... bilang na lang ang oras ng kanyang pamamalagi dito sa mundo.." 

* sighs * 

Yun yung unang narinig ko sa kanya. at matagal bago pa sya makasagot. 

" Alam mo ba...naranasan ko na yan, " yun yung sinabi nya saken. 

" Hah? Naranasan mo na?" medyo nacurious ako sa sinabi nya. 

" My mom was died when I was 12, kita pa yun ng dalawang mata ko..." parang nakaramdam naman ako ng symphaty sa kanya. 

" A-anong nangyari " tanong ko sa kanya. 

" Kami lang dalawa nun sa bahay, wala na kasi ang daddy ko nun, iniwan na nya kami, pinasok yung baha namin, madaling araw nun , ninakaw nila lahat, hanggang sa pinigilan sila ni mommy, dahil sa nanlaban sya, binaril sya ng mga kidnaper, ako , nakatakbo lang ako"

Tinignan ko sya ng matagal, medyo malungkot yung expression ng muka nya habang nakatingala lang sya sa langit.

" Mas masaklap pala nangyari sayo, "  yun na lang nasabi ko nun. 

" Nakakatawa nga ee, birthday nya pa mismo yun, nahirapan din ako na tanggapin yun sa una, naging miserable ang buhay ko, hanggang sa may umampon saken na pare, dun ka natutunan ang lahat, na hindi mo kailangan na sumuko sa oras na mawala na ang mahal mo sa buhay.." sabi nya naman saken. 

" Sana, ganyan din kalakas ang loob ko" napaluha na naman ako. 

" Ano bang nangyari? " 

" Si Spencer, one week ko na lng syang makakasama" napatakip na lang ako ng mata ko. 

Feeling ko, nagulat din sya sa sinabi ko. 

" A-ano? B-bakit? May problema ba sa kanya?" 

" May taning na ang buhay nya Scott, sandali ko na lang sya makakasama..." I keep on sobbing. 

Nagulat ako kasi bigla nya kong niyakap. 

" Sssshhhtt, kailangan mong maging malakas para sa kanya Sab "  hinahagod nya lang yung likod.