FOREVER BE MY ANGEL <33 [completed]

FBMA #49 " My Last Wish "

=Annie's Pov  = 

Napakasarap isipin na nagigising pa ako ng umaga. God is still giving me a chance to live :'D but on the other thought , parang ang hirap na din. Nararamdaman ko na kasi yung panghihina and at the same time, pinatatagal nya lang din yung lungkot ko :/ pero alam kong God has a reason for everything kaya naman nagpapasalamat pa din ako. 

Ngayon , si Jake ang bantay ko. Naku, panigurado , pag sya ang kasama ko, hindi ako nabobored. Kanina nya pa nga ako pinagsisilbihan ee. 

" Oh , wag ka ng magrequest saken ng kung ano - anong fastfood na pagkain ha "  paalala nya saken. 

" Hahaha , sabi ko nga hindi na "  then napapout na lang ako :3 

Panandaliang katahimikan na naman ang naramdaman namin. It takes a minutes bago basagin ni Jake ang ice between us. 

" Hayyys, bakit ba kailangan bang mangyari sayo to Annie "  I noticed how badly he's hurt. Alam ko na nalulungkot sya kaya naman I held his hands. 

" Alam mo ba Jake, yan ang tanong ko , kahit ako, hindi ko alam bakit sa dami - dami pa ng pwedeng pagtripan ni destiny, ako pa yung napili nya "  then tears started to fall from my eyes. " Pero kung titignan, wala naman akong pinagsisihan ee, kasi hindi ako ilalagay ni God dito kung walang dahilan, maybe, to bring you guys closer " 

Hindi ko mapigil ang pag-iyak ko but then all of a sudden, bigla akong niyakap ni Jake. 

" Come on Annie, alam namin na hindi ka papadaig jan sa karamdaman mo, your a fighter , alam namin yun, please ? Be strong for us , yun ang ginagawa namin para sayo "  

Aminin ko man, gusto kong lumaban, pero alam ko naman na kahit anong laban ko, sa huli, mamatay at mamamatay lang din ako :') 

" Pipilitin ko, pipilitin ko Jake pero anuman ang mangyari, ayoko na iiyak kayo, gusto na masaya pa dn kayo .. promise me "  napatango na lang sya as a sign of response. " Oo nga pala, how's Leon?"  ang tagal nya na din kasi akong hindi nadadalaw, and namimissed ko na sya. 

" To be honest Annie , he's not ok, the last time na punta namin sa kanila,  sabi ni tita, lagi na lang syang nakakulong sa kwarto nya, ilang araw na din syang hindi pumapasok ee " 

The moment na sinabi yun ni Jake, hindi ko napigilan yung sarili ko  na mag-alala. Ayoko na nagkakaganun si Leon dahil saken :( mas masakit na malaman na napapabayaan nya na yung sarili nya dahil saken. 

" Hmm, Jake, c-could help me na makalabas dito mamayang gabi ? "  pakiusap ko. 

" What ? Baka mapaano ka " 

" Please ?"  I insisted. 

At dahil alam kong hindi ako matitiis nito, napapayag ko sya. Kailangan kong masiguro na magiging ok si Leon , bago man lang ako mawala :')