Boruto&Sarada (BoruSara)

1-Hoşlanıyorum.

O kadar çok özledim ki yazmayı!Ve tabii ki sizi :').Aslında yazmak gibi bir fikir yoktu aklımda.Ama bugün Boruto'yu izledim ve bayıldım.Etkisinden çıkamadım ve içimden "HAYIR,BİTEMEZ!"dedim.Bundan dolayı da açtım wattpad i başladım yazmaya.Umarım beğenirsiniz.İyi okumalar.

-Hinata Uzumaki-

"İ-iyi misin Boruto?"

Tuvalette ishali yüzünden can çekişen Boruto'ya seslenmiştim.O ise bana birkaç pırtla cevap verdi.Daha sonra tuvaletten çıktığında
"Sakın içeri girme.Koku seni öldürebilir anne."
diye uyardı.

"Sana bilmediğin şeyleri yememeni söylememiş miydim ben Boruto?"
diye çıkıştım.Çünkü sırf güzel görünüyor diye tuhaf bir adamdan aldığı şekerleri yemişti.

"Ama çok güzel görünüyorlardı.Hayatımda gördüğüm en güzel şekerlerdi."

Onu bir kez daha uyaracakken Naruto-kun uyandığını belli ederek
"Günaydın!" dedi.Ve tuvalete girmek için adımını attı daha sonra ise yere kapaklandı.

"N-Naruto-kun?İyi misin?Uyan! Naruto-kun!"

Ne olduğunu anlamamıştım.Bilinci tamamen kapalıydı.
O sırada Boruto beni sakinleştirmek istercesine

"Bunun ne olduğunu biliyorum.O sadece kokuya çok duyarlı.Birkaç dakikaya kendine gelir."dedi ve tuvaleti gösterdi.

Daha sonra ekledi.

"Bunun öldürücü bir koku olduğunu söylemiştim."

-Sarada Uchiha-
"Anne lütfen artık biraz normal kahvaltı edelim."

"Katılıyorum."dedi babam anneme bakarak.Annem her zamanki gibi tabağı tuhaf sözde"şifalı" otlarla ve vitamin haplarıyla doldurmuştu.

"Erken ölmemek ve benim gibi genç kalmak istiyorsanız bunları yiyeceksiniz."dedi annem sinirli bir yüz ifadesiyle.Daha sonra kendi kendine söylenmeye başladı.

"Kimseye de yaranamıyoruz ki.Biri sen benim gerçek annem değilsin der.Biri yıllarca ortadan kaybolur.Döndüğünde de yemeklerime laf eder."

Hala orda mı o?Karin denen gözlüklü kadının babamla bi alakası olmadığını çoktan öğrendim ben.

"Haklısın,üzgünüm."dedi ve babam bir lokmada hepsini bitirdi.

"Akşama görüşürüz." dedi ve pançosunu alıp çıktı.Bende arkasından çıktım.

"Biliyorsun o haklı."dedim babama dönerek."Sürekli onu yanlız bıraktın.Ve döneli sadece 3 ay oldu.Buna rağmen doğru düzgün bir gün bile geçiremediniz."

"Haksız olduğunu söylemedim zaten,Sarada."

Her zamanki gibi soğuk adam işte.Uchiha'lardan en sempatiği benim herhalde..

...

"Konohamaru-sensei..Artık yeni bir jutsu öğrensek?"
Ahmak Boruto yine çok heyecanlı görünüyordu.
"Bu kadar enerjik olman normal mi?İshal değil miydin sen?"
Konohamaru-sensei'yin sözüyle Mitsuki'yle koca bir kahkaha patlattık.
"Sende mi gülüyorsun Mitsuki?"dedi Boruto sinirle.

"Neyse bu kadar şamata yeter."diye susturdu bizi Konohamaru-sensei."Artık akademide değilsiniz.Bunu unutmayın."

"Biliyoruz biliyoruz.."dedi Boruto umursamazca."Ama ne farkı var ki?Doğru düzgün bir göreve bile çıkmıyoruz!"

"Onu babanla konuş Boruto.Bize bu görevleri veren Hokage-sama."dedim onu azıcık sinir etmek istercesine.İşe yaramış gibiydi.

"Sen babamın hayranı değil miydin Sarada?Şimdi onu eleştiriyor musun?"

"Ben kimseyi eleştirmiyorum Boruto.Sen hiçbir şeyi anlamıyorsun!"
Bunu bağırarak söylediğimi sonrasında farketmiştim.Niyeyse Boruto'yla aramız şu sıralar pek iyi değildi.Benim sözlerimi sürekli farklı yorumluyordu.Buda beni deli ediyordu.

"Niye böylesin anlamıyorum?"dedim durumu düzeltmeye çalışırcasına."Şu sıralar hiçbir şeyi anlamaya çalışmıyorsun gibi geliyor.Babanla aranı düzelttin, hayatın mükemmel gidiyor daha ne istiyorsun?"

"Anlayamazsın."dedi.Tam gidecekken Kono-sensei(Konohamaru yazmaya üşeniyom artık Kono yazsam olur mu sjjs?)Boruto'yu kolundan tuttu ve sinirle bağırdı.

"Şu Uchiha'lar ve Uzumaki'ler!Beni sürekli delirtiyorsunuz!"

...

"Eve geldim."

"Hoşgeldin."

"Hoşgeldin,Sarada."

Annem yemek hazırlıyordu.Babam ise kitap okuyordu.Uzun zamandan sonra mutluydum.Bu sahneyi görmeyi o kadar çok istiyordum ki..Tabi birazdan bu sahne yine bozulacaktı..Çünkü annem yine elimize vitamin hapı tutuşturacaktı.Ama ilk defa öyle olmadı.Babamla ikimiz aynı anda

"Ha-Hamburger?!"diye bağırdık.Annem gülerek tabakları masaya koydu.

"Taptaze ve sağlıklı sebzelerle hazırlamış olduğum bir vejeteryan burger!Afiyet olsun!"

...

"Artık...Normal şeyler yemek istiyorum..."

"Seni ramen yemeye götürebilirim istersen,Sarada."

"Gerçekten mi?Sağol,Mitsuki."

Bu,bu hafta 3.ydü.Mitsuki niyeyse bu aralar bana çok iyi davranıyordu.Beni aç kalmaktan kurtarıyordu.Boruto'yu da çağırmak için etrafa bakındım.Ama ortalıkta yoktu.Zaten çağırsam da gelmezdi.Bana bu aralar gıcık oluyordu.

"Ah orada işte!"
Koşarak Boruto'nun yanına gittim.
"Ramen seviyordun,değil mi?Hadi birlikte bir tabak yiyelim."

Beklediğimin aksine
"İ-İkimiz mi?"dedi.

"Yok,Mitsuki ısmarlayacakmış.Annemle olanları anlattığımda bana ramen yemeyi önerdi."

"Seninle yemek istemiyorum."dedi sinirli bir ifadeyle ve ortadan kayboldu.

"BEYİNSİZ!BURDA SANA GÜZELCE YEMEK YİYELİM DİYORUM!SENSE BENİ YİNE REDDEDİYORSUN!"

Arkasından tüm gücümle bağırdım.Beni deli ediyordu.NİYE BÖYLE YAPIP DURUYORDU?NİYE!?

-Boruto Uzumaki-

Koşarak eve geldim ve kendimi yatağa attım.Elimi kalbime koydum.Ortada birşey yoktu ama ben çocuk gibi davranıyordum.Ne zaman olmuştu ki bu?Ne zaman Sarada'dan böylesine hoşlanmaya başlamıştım?

İlk bölüm sıkıcıydı kabul ediyorum hehe.Ama olayların oturması için biraz daha zaman ihtiyacım var!Lütfen okumaya devam edin 😊