Boruto&Sarada (BoruSara)

37-Sarılalım

Selamlar!Evet yine yaklaşık 1 aydır yoktum.Kusura bakmayın dersler işte ://
Neyse umarım beğenirsiniz iyi okumalar (・ω・)ノ

-Sarada Uchiha-
"H-Hima-chan!?"dedim endişeyle.Hima-chan aval aval bize bakıyordu.

"Sarada-chan?A-Abi?Siz ikiniz.."

AH ANLAMIŞTI ANLAMIŞTI!NE YAPICAKTIM ŞİMDİ?NASIL DÜZELTEBİLİRDİK Kİ BUNU?CİDDEN SIÇMIŞTIK.BİTMİŞTİK TAMAMEN!

"N-Neden kavga ediyorsunuz?Bir şey mi oldu?"dedi endişeyle.

B-Bir dakika!GÖRMEMİŞTİ!

"N-Ne?"dedim olayın şokuyla.Kendimi toparlayamamıştım.Boruto araya girdi.Sanırım olayı düzeltmek için bir şeyler söyleyecekti.

"Biz kavga etmiyoruz Himawari.Aslında bakarsan..."dedi ve hızla elimi tuttu."Biz çıkıyoruz."

B U A H M A K N E Y A P M I Ş T I B Ö Y L E !?!?!?

Olduğum yerde donakalmıştım.

"Ah evet bunu biliyorum zaten."dedi Himawari.

Şekilden şekile girmeye devam ediyordum.Bu KADAR KOLAY MIYDI CİDDEN?

"Abim evde 2 dakika rahat durmuyor.Üstelik telefonunun bir şifresi bile yok." deyip gülümsedi."Sarada-chan'ın tokat attığını görümce bir şey oldu sandım.Abim aldattı falan sandım.Öyle bir şey olsa onu ben de tokatlardım."dedi.

Bu kıza bayılıyorum doğrusu.

"Ah hayır..Aslında bakarsan öylesine attığım bir tokattı.Her zamanki gibi."

Pek iyi bir bahane değildi doğrusu.

"Evet öpüştükten sonra attığın için aranızın iyi olduğuna inanıyorum."

NE?HİMAWARİ HER ŞEYİ GÖRMÜŞTÜ!BORUTO'NUN DUDAKLARINI VAKUMLAMAM DA DAHİL!

"Bence biraz daha yalnız kalmalısınız."dedi Hima-chan ve tekrardan gülümsedi.Aşırı utanmıştım ve utançtan kıpkırmızı kesilmiştim.Hima-chan gitmeden seslendim.

"Hima-chan..Bir şey soracağım."dedim."Sence ailelerimiz bizi öğrenirse neler olur?"

Hima-chan parmağını çenesine dokundurtmaya başladı.

"İlk başta büyük şeyler olabilir tabii.Ama sonradan buna sevineceklerine eminim.Umarım sizin için en iyisi olur.Ben destekçinizim!"dedi ve hızlıca ortadan kayboldu.

Bir anda içine su serpilmişti.Ya gerçekten haklıysa diye düşünmeden edemedim.Sonuçta biz onların çocuklarıyız bizden nefret edemezler değil mi?

Bunu düşünürken bir anda aklıma annemin tepkisi geldi.Onunla nasıl yüzeleşicektim?

Eve bu kadar yakınken..
Ah beynim durmuştu annemlerle konuşmak istiyordum artık.

Bir anda Boruto elimi tuttu.
"Ben halledicem sen bana uymaya bak."dedi ve beni bizim eve sürüklemeye başladı.

"B-Boruto dur lan bi!"diyemeden evin kapısının önündeydik.

Zili çaldı.
"B-Boruto dur bi!"der demez eliyle ağzımı kapattı.

"Lan dur andaval!"diye bağırdım.
Elini çekti.

"Noluyo ne mızmızlandın ha?"der demez yüzüne bi tane çaktım.

"Bi kez de beni dinle."dedim ve çantamdan anahtarı çıkardım."Zil bozuk olabilir."

Sağ eli, sağ yanağında şaşkınlıkla bana bakıyordu. Bir anda bana yaklaşıp sinirle kulağımı ısırdı.O kadar tırsmıştım ki anahtar elimden düştü.

"Seni yemek istiyorum."dedi ahlaksızca.

Bense utancımdan yüzüne bile bakamadan yerden anahtarı aldım.Ve kapıyı açtım.

"B-Biz geldik.."dedim gerilerek.Annem ortalıkta görünmüyordu.Hızla salona baktık.Sadece annem yoktu..BABAM DA ORADAYDI!Şimdi sıçmıştık.

Boruto kulağıma fısıldadı.
"B-Ben sadece annen sanıyordum, üzgünüm!"dedi ve kaçmaya yeltendi ki.

Babam onu farketti ve "Dur orada."dedi sert bir sesle.

"P-p-peki.."dedi Boruto.Babam eliyle yaklaş işaretini yapınca Boruto babamın yanına yaklaştı.
Bense salonda öylece dikiliyordum.
"Sen de benim yanıma otur, Sarada."dedi annem yanını göstererek.
Evet şu an bu evde o kadar garip bir ortam vardı ki.Babam yüzünü bana döndü.

"Şu an tam olarak kaç yaşındasın,Sarada?"diyerek sordu.

"18 ime girmeye 5 ay kaldı baba .."dedim hızlıca.

"Hmm.Anlıyorum.Peki ya sen?"dedi babam Boruto'ya.

"Ben...18 im."

"Tamam.Otur karşıma."dedi babam.Onay mı vermişti acaba?

Hiçbir şey anlayamıyordum ki annem olaya el attı.

"Biz babanla düşündük Sarada.Sizin hakkınızda."

Babam araya girdi.
"Bekle Sakura,öncesinde bir şey söylemek istiyorum.Beni iyi dinleyin."dedi ve konuşmaya başladı.

"Sen benim hayalimsin,Sarada."

B-Bu da neydi böyle?

"Klanımı yeniden kurmak..Sen ve annen benim hayalimsiniz.Siz olmasanız bunu yapmam mümkün olamazdı.Bu yüzden senin için en iyi şeyleri yapmak,seni mutlu etmek istiyorum.Baban olarak."

Ben ne diyeceğimi bilememiştim.Çok duygulanmıştım sanırım.

"Bu yüzden senin için her türlü fedakarlığı yapmaya hazırım.Bu veleti mi seviyorsun?Senin için onu da kabul ederim."

Çok heyecanlanmış,duygulanmış ve mutlu olmuştum.Babam bizi KABUL ETMİŞTİ?

"Ama.."dedi ve ayağa kalktı."HADİ AMA SARADA?BİR UZUMAKİ Mİ OLMAK ZORUNDAYDI?CİDDEN KİMSE UZUMAKİLERDEN BIKMADI MI?...HAYATIM BOYUNCA BİR UZUMAKİYİ ADAM ETMEYE ÇALIŞTIM ZATEN ŞİMDİ DE BU MU?CİDDEN OROCHİMARU NUN VELET BİLE DAHA İYİ OLURDU..."

N-Ne?Lan bu adam ne diyo?

"Baba bunu sen mi diyorsun?"dedim sinirle.

"Gençliğinde intikamla kafayı bozmuş, köy kaçağı sen mi diyorsun?Ayrıca Yedinci seni adam etmeye çalıştı sen onu değil.Ve bana saygı duyman gerekirken bunu sen diyorsun..Onu da geçtim aşkın nasıl bir şey olduğunu biliyorsun.Yoksa...bilmiyor musun?"

Cidden sert konuşmuştum.Ama..içimi dökmüştüm en azından.

Babam derin bir nefes aldı.

"Aşkı bilmiyordum, ama öğrendim."dedi anneme bakarak.

"Herneyse daha fazla konuşmak istemiyorum.Bu konuda Naruto'nun görüşünü aldıktan sonra size bildiririm."dedi ve evden çıktı.

B-Bir dakika?Babam BİZİ KABUL ETMİŞTİ!EVET ETMİŞTİ!?

"Çok kolay oldu!"dedim bağırarak.

"Evet korkudan ölecektim doğrusu." dedi ve koşarak bana sarıldı Boruto.

"Burda benim de olduğumu unutmayın.." dedi annem sinirle.Hemen Boruto'yu bir kenara atıp anneme sarıldım.

"Seni çok ama çok seviyorum annem!Acayip seviyorum!"

:)