Boruto&Sarada (BoruSara)

5-Ateş Topu

Herkese selaam!Sınavlar bitmedi ama sayısallar bitti!!Ve bende o yüzden oturup bölümü yazdım!Böyle bir bölüm yazmayı çok istiyordum.Kendimi tutamadım o yüzden.Ve mal olan ben yanlışlıkla bölümün yarısını yazıp yayınladım.Daha sonra hemen kaldırdım tabi.Ama çok malcaydı.Wattpad beynimi delirtti.Sinirimi bozdu yani.Umarım görmemişsinizdir.Herneyse..İyi okumalar!!

-Sasuke Uchiha-
Elinde tuttuğu minik aynaya bakarak saçına şekil veren karıma baktım.

"Sence artık farklı bir taz mı denemeliyim?"dedi düz pembe saçlarını göstererek.

"Hayır.Böyle iyi."dedim ifadesizce.O ise gülümsedi ve bana doğru geldi.Saçıma dokunarak

"Bunu biraz kestirmeli miyiz?"dedi.Saçımı karıştırıyor, oynayıp duruyordu.

"Sakura."dedim bileklerini sıkıca tutarak."Eğleniyorsun ha?"

Kikirdedi.

"Bana gülümser misin?"
Bir anda ona gülümsememi istemişti.

"N-neden?"dedim şaşkınca.

O ise sağ yanağıma eğildi ve küçük bir öpücük kondurdu.

"Çünkü gülümsemeni çok seviyorum."

...

"Baba.Benim sorunum ne?"dedi Sarada endişelenircesine.

Konunun ne olduğunu anlamamıştım.

"Sharinganımı geç açtım ve gokakyou no jutsu (ateş topu) yapamıyorum bile..Yoksa ben çakma Uchiha filan mıyım?"

Bunlar ergenlik tripleri miydi?

Daha sonra devam etti.

"Bana öğretmelisin baba.Lütfen!Boruto'ya bile birçok şey öğrettin."

İç çektim.

"Bunu kendin öğrenmen gerekiyor Sarada."dedim.Çünkü bu öğretilemeyen bir jutsuydu.Sharingan gibi Uchihalara özeldi ve içgüdüsel bir jutsuydu.

"Bak baba."dedi sakince."Gerçekten senden başka bir şey istemeyeceğim..Sadece...sadece bir jutsu.."

Israr etmeye devam ediyordu.

"Bunu kendin öğreneceksin!"dedim ve çekip gittim.Ona biraz sert davranmış olabilirdim.Ama bunu kendisi öğrenmeliydi.Bunu tek başına yapmak zorundaydı.

-Sarada Uchiha-

Moralim bozulmuştu.Çok ısrar edip canını sıkmıştım belki ama Boruto'ya bile öğretmişti.Bana niye öğretmiyordu ki?Ama üzülmüştüm.Daha önce babam bir kere bile bana bağırmamıştı ve büyük ihtimalle benim yapışkan bir velet olduğumu düşünüyordu.

Konoha sokaklarını nedensizce dolaşırken beni durduran Boruto'yla kendime geldim.

"N-Neden ağlıyorsun, Sarada?"dedi şaşkınlıkla.
Ağlamak mı ne ağlaması.Ben ağlamıyordum ki.
Daha sonra gözümde biriken gözyaşlarını hissettim.Yaşları silerek

"Ağlıyormuşum."dedim.Farketmemiştim bile bu kadar üzüldüğümü.

"Sen...iyi misin?"dedi bana yaklaşarak.Kendime geldikten sonra gülümsedim.

"Ne ağlaması be!Çakramı gözümde biriktiriyordum ben!"

Bu nasıl bi bahaneydi amk?

"Oha cidden mi?Öyle bir şey var mıydı ki?"dedi Boruto heyecanla.

Bu çocuk harbi mal.

"Neyse onu boşver de...Bana yardım edebilir misin?"dedim.Aslında onun yardımına ihtiyacım yoktu ama...Neyse.

"Normalde etmem ama ağlak bir bebeye yardım etmezsem vicdanım sızlar."dedi sırıtarak.

"Ne ağlaması?Dedim ya çakrayı---"
Lafımı kesti.
"Mal." dedi bana bakarak.Çok fena sinirime dokunmuştu.Benimle dalga geçiyordu amk.

"Yardımını isteyen yok!"dedim ve hızlı adımlarla yürümeye başladım.

Yürürken mırıldanıyordum.
"Ahmak!Ahmak!AHMAAAK!"

Arkamdan geliyordu.Bir süre sonra kolumdan tutarak beni durdurdu.

"Yardım edeceğim,Sarada."dedi."Ne istiyorsun?"

Niyeyse sözleri güven vermişti.Gülümsedim.

"Benim..en kısa sürede öğrenmem gereken bir jutsu var..S-sen..bana eşlik edebilir misin?Tek başıma yapabileceğimi zannetmiyorum."

"Yardım edeceğimi söylemiştim."dedi."Yani bu işi bana bırak."
Ve daha sonra aynı babası gibi gülümsedi.

...

"Ahahahahah!Bir de en korkulan klanın üyesi olacaksın.Bu seferki tenis topu büyüklüğündeydi."diye anırdı Boruto.Tek yaptığı yapamadığım ateş topuna bakıp dalga geçmekti.

"Sen daha sadece 4 klon yapabiliyorsun,Boruto."dedim.O ise yüzünğ ekşiltti.

"Sana yardım etmek için Hokage'nin kütüphanesinden ateş topuyla ilgili tüm kitapları aldım,Sarada.Ve sen bana hakaret mi ediyorsun?"

Ne hakareti amk.

"Tamam kapatalım şu konuyu."dedim.Çünkü bunu yapmak zorundaydım.Yapabildiğimi anneme ve babama göstermek istiyordum.

"Tüm gücünle üfleyeceksin."dedi Boruto."Burada öyle yazıyor."

"Üflüyorum zaten."dedim.Çünkü sürekli üflüyor ve üflüyordum ama minik topçuklardan başka bir şey çıkmıyordu.

"Böyle yapacaksın."dedi ve Boruto tüm gücüyle yüzüme üfledi.Yüzüme tükürükleri de gelmişti.

"Napıyorsun be!"dedim tükürükleri silerken.Sinirle karşılık vermek için ona doğru üflediğimde ağzımdan ilk defa büyük bir top çıkmıştı.

"İnanamıyorum!Başardım!Eğer bunu geliştirebilirsem bunda mükemmeleşebilirim."

Boruto sırıttı.
"Aynen burda yazdığı gibi.."dedi kitabı göstererek."Uchihaların güç için hırsa ihtiyacı var.Bu kadar yumuşak olmazsan birgün mükemmel bir shinobi olabilirsin."

Bu sözü beni utandırmıştı.Kızarmış da olabilirdim.
Daha sonra cevapladım.
"B-Ben hokage olacağım."

...

"Başarmışsın,Sarada."dedi annem yaptığım dev gibi ateş topuna bakarak.

Babam ise tepkisizdi.Yüzümü astım.Neden bu adam bana iyi bir şey söylemiyordu?Hokage olmak için beni desteklemiyordu ve bana bir şeyler öğretmek bile istemiyordu.

"S-Sen ne düşünüyorsun baba?"diye sordum korkarak.Ben sadece onun benim sırtımı sıvazlamasını istiyordum.

O ise yanıma geldi ve bana doğru yaklaştı.
Kulağıma eğilerek beni en mutlu edecek cümleyi söyledi.

"Tamda kızımdan beklendiği gibi."