Boruto&Sarada (BoruSara)

12-Kurtulunamayan Utanç

"N-N-Ne?"diye bağırdım şaşkınlıkla."S-Sen şaka yapıyorsun...değil mi?"

Yüzüme bakmıyordu.Başını eğmişti ve birşey demiyordu.
Normalde "Haha nasılda yedin." ya da "Sana mı aşık olcam mal."filan demesi gerekirdi.Ama o ciddiydi!

Omuzlarından tutup onu sarsmaya başladım.

"Gerçekten...Cidden benden hoşlanıyor musun sen?Gerçekten emin misin?Bu benim!Hep kavga ettiğin kız."

Kafasını kaldırdı."E-Evet.."dedi.Kızarmış ekmeğe benziyordu.

Omuzlarından ellerimi çektikten sonra kendime gelmek için masaya oturdum.

"B-Ben ne yapmalıyım?"
Kendi kendime mırıldandım.

Birkaç saniye sonta Boruto yanıma geldi.
"Asıl..."dedi."Ben ne yapmalıyım?"

...

Hızlıca kendimi yatağa attım.Odamın tavanına bakıyor ve olanları düşünüyordum.Hala inanmakta güçlük çekiyordum.

"Bu imkansız.."diye mırıldandım.

Daha sonra aklıma köpük savaşı yaparkenki öpücük geldi.Bir anda kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı.Nedenini bilmiyorum ama o ahmağı düşünmek hep beni heyecanlandırıyordu ve o öpücük hoşuma gitmişti.Ne!? Hoşuma mı gitmişti?!

-Sakura Uchiha-
Kahvaltıyı hazırladıktan sonra 32 yaşında olmasına rağmen taş olan kocamı uyandırmak için odamıza gittim.Dağınık saçları ve yüzüne vuran güneş ışığıyla öyle yakışıklıydı ki Sarada evde olmasa ona tecavüz edebilirdim.Yanına yattım.Onu uyandırma konusunu tamamen unutmuş olacağım ki yanına kıvrıldım ve kolunun altına girdim.Gözlerimi kapattım ve bu huzurlu anı bir 5 dakika yaşamak istedim.Çünkü daha Sarada'yı uyandırmam gerekiyordu.
Bir süre sonra acıyla inleyerek kendimi yere attım.Sasuke-kun kulağımı ısırmıştı amk?!?/&;₺/&

"N-N-Ne yapıyorsun!?"dedin utançla karışık öfkeyle.Başını yataktan kaldırdı.Üzülmüş görünüyordu.Masumca
"Acıdı mı,Sakura?"dedi.

Yüzümün kıpkırmızı olduğunu hissedebiliyordum.Yani biz karı kocaydık.Yeri geldi öpüştük yeri geldi seviştik ama (akglsşlcdşodlodlvkdsgksdıkdksdk baya haykırdım niyeyse dkskvkslfksl) hep rutin olmuştu ve bir kere bile kulağımı ısırmamıştı.Şu 12 yıl boyunca bir kere bile..Yani...bugüne kadar.

"H-Hayır b-ben sadece şaşırdım."dedim ve daha sonra dolaptan Sasuke-kun'un kıyafetlerini çıkardım ve yatağa koyarak
"Y-Yemek hazır.."dedim ve ortadan kayboldum.

...
Sarada uyandığında yüzü mosmordu.Gözlerini açamıyor gibiydi.Hatta 1 saatini gözlüğünü aramakla aramıştı ama gözlüğü kafasındaydı.Onu ilk defa böyle görüyordum.Dağılmıştı.Sormak istesem de sormamaya karar verdim.Üstüne gitmek istemiyordum.Sarada sessizce

"Ben çıkıyomeodum." gibi bir şey geveledi ve kapıya doğru yürümeye başladı.Çıktıktan sonra bulaşıkları yıkamak için mutfağa gittim.Sasuke-kun Sarada'dan önce çıkmıştı ve kafam hala o "kulak" meselesindeydi.Böyle bir şey yapmak nereden aklına gelmişti acaba...O sırada aklıma yeniden Sarada geldi.Bugün....bir farklılık vardı onda...Farklılık..FARKLILIK!?!):₺:

Durumu farkeder farketmez ellerimi bile kurulayamadan kendimi dışarı attım.Koşa koşa Sarada'ya yetiştiğimdeyse ise hiçbir şey farketmeden yürümeye devam ediyordu.

"Sarada!"diye arkasından bağırdığımda durdu ve bana döndü.

"Anne?"deyip bana baktıktan sonra ona altını işaret ettim.

Altında pijama vardı ve yolun yarısını öyle yürümüştü...

...

"Neyin var?"dedim bir bardak suyu uzatırken.

"Bilmiyorum anne.."dedi.Üzgün gibiydi ama sabahkinden daha iyiydi.

"Seni bu kadar dalgın yapan ne?"dedim.
"Yoksa......Boruto?"

Boruto lafını duymasıyla kızarması bir oldu.Ama inkar etmedi.Gülümsedi.

"Onu seviyor gibisin,Sarada!"dedim.Daha da kızarmıştı ama yinede inkar etmiyordu.

"Haklısın sa-sanırım anne.."dedi ve başını öne eğdi.

"Benim küçük domatesim!"dedim ve sarıldım.Bana küçüklüğümü hatırlatıyordu.Kalbinin küt küt attığını hissedebiliyordum.Ve o....yanıyordu.Utançtan...

-Sarada Uchiha-
Olanları annemle paylaşmak beni rahatlatmıştı.Daha normaldim sanki.Kendime gelebilmiştim.Bir daha kendimi kahbetmeyecek ve asla utanç krizine girmeyecektim....ki o anda köşede duran Boruto'yu gördüm.Bir anda yine krize girer gibi oldum.Beynimde öpücükler,itiraflar uçuşuyordu.Ani bir hareketle kendimi yere attım.Bu sırada gözlüğümü düşürdüm ve yerde sürünerek gözlüğünü bulmaya çalıştım.O sırada başım birinin ayağına çarptı ama yüzünü göremiyordum.Sadece deniz mavisi gözlerini kestirebiliyordum.Bu Boruto'ydu..

"Seni salak kız!"dedi ve belimden tutarak beni kaldırdı.İtiraf etmeliyim ki kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı.Daha sonra gülmeye başladı.Kendi kendine "Çok yakıştı ha!"deyip duruyordu.

Bir saniye sonra durumu çaktım.Gözlüğüm ondaydı.

"Ver şunu Boruto!"deyip bir o yana bir bu yana yumruk savurmaya başladım.Bir türlü onu bulamıyordum ve bir anda dengemi kaybettim.Dudaklarımın yumuşak bir yere değdiğini hissettiğimde yerde Boruto'nun üstündeydim.

Gözlüklerimi gözlerime yerleştirdi ve kalkmama yardım etti.Sonunda görüntüler netti ama bu benim için daha kötüydü çünkü gözlerini daha net görebiliyordum.

"N-Nereye değdi?!" diye bağırdım.Anlamamış gibi baktı.Cümlemi daha anlaşılır bir şekilde tekrarladım.

"D-Dudakların tam olarak nereye değdi?"

Bir süre bana baktı.
"Bunu gerçekten merak ediyor musun?"dedi ve yaklaştı.Kendimi uzaklaştırmaya çalışamadan yanağıma uzun bir öpücük kondurdu.

"Buraya..."dedi.Nefesim kesilmişti.Adeta heyecandan ölecektim.

"B-Bana öyle ani haraketler yapma!"diye bağırdım utancımı gizlemek için.

Tekrar güldü.
"Seni sevdiğimi söyledikten sonra bu kadar tatlı olacağını bilseydim daha çabuk davranırdım."dedi.

Sinir kriziyle karışık utanç krizine girmiştim ve tüm duygularımla "BORUTO!" diyerek yere yumruk attım.

Daha sonra tozların arasında ortadan kayboldum..

Herkese merhabaaa!!Çok bekletmiş olmalıyım.Ama sınavlar yeni bitti ve ben sonunda vakit bulabildim.Sonuç nasıl diye sorarsanız ortalamam 84.61 ve daha matematik girilmedi.Yani umarım bi 85 olur..

Ve ve vee bölüm hakkında söylememe gereken şey ise şu bu bölüm pek olay olmayan bi bölümdü ama umarım beğenirsiniz.

Ve ve veee bölümü dün verecektim ama internet kesikti ve yayınlayamadım çoook çoook özür dileriiim 😅