Boruto&Sarada (BoruSara)

13-Görüşürüz

-Sakura Uchiha-

Bu hafta dünyadaki en garip haftaydı.Tüm haftayı yatakta geçirmiştik.Neredeyse 33 yaşına basacaktık ve sevgili kocam daha da azmaya başlıyordu.Sürekli daha önce yapmadığı şeyler yapıyorudu.Kulaklarımı ısırmak,yanaklarımı morartmak,dudağımı dudaklarına sürtmek..Ve her seferinde yaşadığım şoktan ötürü onu geri ittiriyor yada kafasına geçiriyordum.Nesi var bir türlü anlayamıyordum ve bu deli ediyordu.En sonunda soracak cesareti buldum ve bunları düşünmekten uyuyamadığım bir gece yarısı ona sormaya hazırlandım.

Yanımda yatan Sasuke-kun'u dürttüm.Bir süre sonra gözlerini açtı.

"Saat 4 Sakura.Bırak uyuyayım."dedi uykulu gözlerle.

Yakasından çekip yüzünü yüzüme yaklaştırdım.

"Bana bak çük kafalı Uchiha.Ne dolaplar döndüğünü şimdi anlatacaksın."dedim sinirle.

Hiçbir şey anlamamış gibi bakıyordu..Ama olayın ciddiyetinin farkına varmış gibiydi.Elimi serbest bıraktım ve yüzlerimizi uzaklaştırdım.

"Sorun nedir?"diye sordu.

Lafı gevelemedim.
"Sana yetmiyorum muyum?"diye sordum korkuyla.

Şaşırmış gibi oldu.Minik bir sırıtışla kulağıma yaklaştı.Hemen kendimi çektim.

"Y-Yapma!"dedim.Daha sonra da battaniyeyi aldım ve salondaki koltuklardan birine yatıp uyudum.

-Sarada Uchiha-
Annem,babam ve ben..Üçümüz de bugün hiç mi hiç iyi görünmüyorduk.Kahvaltıda çatal bıçak sesleri dışında hiçbir ses yoktu.Annemle babam göz göze bile gelmiyordu ki bu beni korkutuyordu.Bir konu açmak için ağzımı açacaktım ki sonradan vazgeçtim.Çünkü bu olayı daha da ateşleyecekti.İkisinin kendi aralarında çözmesi gereken bir şeydi bu.Ne kadar olgunum kahretsin..

Kendimi övdükten ve egomu dağlara çıkardıktan sonra evden çıktım.Daha da kötü olmuştum.Malum Boruto'nun olduğu bir yere gidiyordum.Ve onu her gördüğümde yanağım çda öptüğü yer yanmaya başlayacaktı.O aptal bok sarısı saçlı çocuk beni delirtmişti.Ama artık salak salak hareketler yapmamaya karar verdim.Mesela yüzüne tükürmek gibi..Ben Boruto'yu seviyorum.
Onu seviyordum ve bu iğrençti.Ama gerçekti ve değiştirilemezdi.Kabullenmek zordu ama başarmıştım.

Ama...biz birlikte olamazdık.Niye diye sorarsanız bu tabii ki de Romeo ve Juliet gibi trajik bir şey değil.Ailelerimiz düşman değil bir kere.Tabi babalarımızın 737273 kere birbirlerini öldürmeye çalıştığını saymazsak.Asıl neden şu.Onu kaybetmek istememem.Çünkü biz böyle iyiyiz.Eğer çıkmak gibi saçma bir şey yaparsak ben onu kaybederim.Ve bunu asla istemiyorum..

Tabii bu taktiğin 2 çok büyük dezavantajı var.

1.Beni tamamen unutabilir.
2.Kendine başkasını bulabilir.

İlki beni çok yaralamaz ama o bok kafalının başka bir kıza ramen ısmarladığını görürsem büyük ihtimalle kendime gelemem.

Bu düşüncelerle Kono-sensei lerin yanına varmıştım.Mitsuki ve Kono-sensei bir şeyler konuşurken Boruto'yu yanıma çektim.Ona dürüst olacaktım.

"Bakıyorum da artık daha bir yakınlaşmışız."dedi sırıtırken.

"Söyleyeceklerimden sonra da böyle sırıtabilecek misin acaba?"dedim.Yüzü düşmüştü.

"Sana olan duygularımı söylemek istiyorum."dedim.Gözleri iyice açıldı.

Etrafa bakındım.Kono-sensei ve Mitsuki ortalıkta görünmüyordu.Aslında kimse bizi izldmiyordu.Alnımı Boruto'nun alnına yapıştırdım.