Boruto&Sarada (BoruSara)

38-Minik biri

-Sarada Uchiha-

"T-Tamam çok sıkıyorsun,Sarada!"dedi annem şakayla karışık.
Kollarımı çektim.

"Hoşuna gitti biliyorum annecim,çünkü sen her bana sarıldığında benim hoşuma gidiyor ;)"

Annem duygulanmış gibiydi.Gülümedi.

"Hepsinden çok seni mutlu görmek bana çok iyi geliyor."dedi.

Ah canım annem benim be!

Bir anda kafamı Boruto'ya çevirdim.İstemsiz gülümsüyordu.

Hızlıca annemin yanına gitti.
Elini sıktı.

"Teşekkür ederim."dedi.Annem tekrardan gülümsedi.

"Sana güvenmiyorum ama annen Hinata, baban Naruto ve istediğim zaman senin o küçük kafanı vücudundan ayırabilirim."

Boruto'nun korkudan yüzü sapsarı olmuştu.Annem devam etti.

"Ama iyi biri olduğunu biliyorum.Yaani bişey değil."dedi.

Boruto biraz rahatlamış gibi olmuştu.

"O zaman..bize müsade."dedim ve Boruto'nun elinden tutarak kapıya doğru yürümeye başladım.
O sırada annem dibimizde bitti ve sert bir ses tonuyla
"Durun bakalım!Ondan önce size sormam gereken şeyler var."dedi.

...
Doğrusu endişeliydim.Üçümüz salondaki koltuklara oturmuştuk.Boruto ve ben uzun koltukta annem ise karşımızdaki tekli koltuğa oturmuştu.Ne soracaktı acaba?Yani her şeyi bilmiyor muydu zaten?Cidden merak etmiştim.

"Uzatmak istemiyorum.Ama bu konularda sizinle konuşmam gerekiyor.Düzgün bir ebeveyn olarak.Benim için zor olsa da yapmalıyım."

"S-Seni dinliyoruz anne."dedim kekeleyerek.Ellerim terlemiş nefes alış verişlerim hızlanmıştı.

Annem onaylar bir şekilde başını salladı.
"O zaman..ilk soru.İlk kim açıldı?"

Gerilmiştim.Ve neden böyle bir soru sormuştu ki?

"Y-Yani...Ben..sanırım."dedim utanarak.Boruto bir anda atladı.

"O ne demek ilk ben açıldım hatırlasana!"dedi.Gerçi bu doğru olabilirdi ama o zaman çok küçüktük.

"Vov..Hiçbir şey anlamadım."dedi annem elini çenesine koyarak.

"Boruto açıldı ama o açılmak sayılmaz bu yüzden benim açıldığımı söyleyebiliriz."

"Ne demek sayılmaz?"diyip sinirle bana döndü Boruto.

"Defolup gitmeden önce dediklerini hatırla istersen."dedim ses tonumu yükselterek.

"Sen de beni reddetmeni hatırla o zaman."dedi.

Acayip sinirlenmiştim.Saçma sapan konuşuyordu yahu!

"Durun,durun!"dedi annem sakinleştirmek istercesine.Derin bir nefes çekti.

"Neyse bunu boşverin o zaman."dedi konuyu değiştirmek için.

"Herneyse ilk aşık olan bendim sonuçta."dedi Boruto trip atarak ve konu burda kapandı.

"O zaman..."dedi annem."Ah bunu söylemek hatta bilmek bile istemiyorum ama..."

Annem gerilmişti..Ne soracaktı acaba?

"Boruto..."deyip Boruto'ya döndü.Gözlerini Boruto'nun gözlerine sabitledi.

"Kızımı siktin mi?"

HSJDLFÖDKFDNFNDNFDNFJDMGNDJFJDDDJFKDKFJD içimden acayip bunu yazmak geçti dnddndndndbdmdkkfdk o yüzden kendimi tutamadım.Nasıl bi yazarım aq dndbdbdb neyse şu cümleyi değiştirerek devam.

"Nasıl korunacağını biliyorsun değil mi?"

.............
Boruto ve ben ağzımız beş karış açık anneme bakıyorduk.Böyle bir soru.....BUNU SORMAK MANTIKLI MIYDI CİDDEN?

"Evet şaşırmanızı anlıyorum ama yeni nesil çok değişti ve bunu evlenmeden falan yapıyorlar ve ben doktorum biliyorsunu bunu bana söyleyebilirsiniz bilmiyorsanız da anlatırım zaten Sasuke-kun ve ben--"

"ANNE...DUR LÜTFEN DUR!"diyerek lafını kestim.

Şu anki durum cidden korkunçtu.Ben şok halimdeyken Boruto sakince anneme bakıyordu.

"Evet biliyorum,Sakura-san.Dikkatli olacağım."dedi.

LAN BU ÇOCUK NAPIO BÖYLE?

"HEY HEY ÖYLE BİR ŞEY YOK Bİ KERE!"dedim çıldırmış bir halde.Annemin elini tuttum.

"Annecim cidden yok yani böyle şeyler hakkında endişe etmene gerek yok."

"Gerçekten mi?"dedi annem şaşırarak."Bu zamanın çocuklarında böyle şeyleri çok görüyorum çünkü..Ve ben de düşündüm ki siz ikiniz.."

"Ah hayır...Asla annecim.Bunlar için..nasıl desem daha çok erken."

Boruto'nun yüzü bir anda düşmüştü.Hayalkırıklığına uğramış gibiydi.

"Kızımı sikmemişsin, aferin evlat."diyip Boruto'nun omzunu sıvazladı annem.

Dndndnnddbdbdmnd ŞAKA

"Anlıyorum..Haklısın Sarada,sevindim doğrusu."

Sonunda rahatlayabilmiştim.

"Peki diğer şeyler?"dedi annem piç piç sırıtarak."Yani o kadar da yavaş değilsiniz,değil mi?"

Bu sefer bir şey diyemedim.Yüzümün kızarmasıyla yetindim.

"Ah ilk öpücük gibisi yoktur.."dedi annem gülerek ve bizi kapıdan geçirdi.

....

Kendimi evden atar atmaz üstümden büyük bir yük kalkmıştı.
Nasıl bir gündü bu böyle?Boruto ise hala sessizdi.
Cidden içeride söylediklerime mi üzülmüştü yoksa?

Boşta kalan elini tuttum.
"Seni seviyorum."dedim gülerek.Yüzünü bana döndü.Soğuk ifadesini can alıcı bir gülümseme aldı.Elimi eline aldı,öptü.

"Ben de seni seviyorum."dedi.

Bu cümleler..bizi biz yapan bu içten cümleler.Bir sürü şey atlatmıştık beraber.Ama sonuç olarak biz bir bütündük.Ellerimizin birbirine kilitlendiği gibi kalplerimiz de birbirine kilitliydi.

Yürümeye devam ederken sordum.
"Annemin sorduğu şeye verdiğim cevap.....seni rahatsız etmedi değil mi?Y-Yani biliyorsun ben--"

"Biliyorum."diyip tekrardan gülümsedi."Erkek olduğum için biraz zor gerçi ama seninleyken minik bir çocuk olduğum için bekleyebilirim."dedi.

"Teşekkür ederim." diyip gülümsedim ve bir kez daha içimden dedim.

Bu çocuğu iyi ki sevmişim.

LOOOOOL!EN SONUNDA YB YEHUUU!!!! Dandik bi bölüm oldu ama idare ediverin.Çok yoğunum malumunuz ama ekleyebileceğim zaman ekliyeceğim takipte kalmaya devam edin :))