Boruto&Sarada (BoruSara)

30-Yerine oturan parçalar

-Sarada Uchiha-

1 saat 45 dakika.Tam olarak 1 saat 45 dakikadır Boruto'yu bekliyordum.Hiçbir şey demeden çekip gitmişti. Nereye gittiğini de söylememişti.Neden beklemem gerektiğini de.Ama ayaklarım kıpırdayamıyordu.Bu sırada telefonuma mesaj gelmesiyle irkildim.Belki ondan mesaj gelmiştir diyerek hızlıca tuş kilidini açtım.Boruto...değildi.

Kimden:Ren

Kime:Sarada

Sarada..Konuşmak istediğim şeyler var müsait misin?Lütfen müsait ol çünkü ben...seni özledim.

Tam sırasıydı değil mi şimdi..Hızlıca ''işim olduğuna dair'' bir bahane uydurdum.Kahretsin ki Ren'in hep kalbini kırıyordum bu yüzden onunla görüşmemek daha iyiydi.Daha sonra bir mesaj daha geldi.

Lütfen..

Ah Ren..Niye bunu yapıyorsun?Sanırım ona söylemem gereken şeyleri telefondan söyleyemezdim.Ve Boruto'nun da umrunda değildim sanırım.

...

Nefes nefese Ren'i bulduğumda solukanmam baya zaman almıştı.

''Ben...ah.....geldim...ahh...dalağım.........''

''Hey sen iyi misin?''dedi kolunu dolayarak.Kendimi refleks olarak hemen geri çektim.Oysaki o sadece yardımcı olmaya çalışıyordu.

''Ü..üzgünüm.''dedim.Çantamdaki suyu diktikten sonra kendime gelebilmiştim.

''B-ben..''dedi konuşmak istercesine.Ama onu zorlayamazdım.

''Dur,Ren.Bunu bana bırak lütfen.''dedim gözlerimi gözlerine dikerek.Derin bir nefes aldım ve tam cümleme başlayacaktım ki..

''Seni seviyorum!''dedi yüksek sesle.Etraftaki çoğu kişi bize bakıyordu ve Ren kıpkırmızı olmuştu.Ben ise çok kötü hissediyordum.Utanç,mahçupluk ve vicdanım.Cidden aşırı kötü olmuştum.Oysa kendini bozmadan devam etti.

''Ama bana karşı o tür duygular hissetmediğini biliyorum.Bu yüzden seni beklemeyi bırakıyorum,Sarada.''dedi ve gülümsedi.Nasıl...bu kadar güçlü olabiliyordu?

''R-Ren ben--''

''Üzgünsün biliyorum.''dedi.Yüzündeki gülümseme hala yerindeydi.''Unutabilirim o yüzden üzülmene gerek yok.İşin aslı...çok şıpsevdiyimdir.''dedi ve kahkaha attı.Ama bu acı dolu bir kahkahaydı.O an...orada ona sarılmak istiyordum ama kendimi kıpırdatamıyordum bile ve düşüncelerimi okumakta mükemmel olan Ren bunu benim için yaptı.

Kollarını bana doladığında kulağına doğru eğildim.

''Teşekkür ederim.''dedim ve gülümsedim.Cidden...sen mükemmel bir çocuksun.

...

Ren'le konuşmak beni rahatlatmıştı.En azından gerçek bir arkadaşım vardı artık.TAM ANLAMIYLA HEMDE!!Saat neredeyse 8 olmak üzereydi.Hava kararmıştı ve annemler merak etmiş olmalıydı.Anneme yolda oldugum hakkında bir mesaj yolladım.Ve gelen kutum..BOMBOŞTU.Evet eğer piçin tekine aşık olursanız hep böyle hayalkırıklığına uğrarsınız.Karanlık ara sokaklardan birine girdiğimde-evet kestirme diye burayı kullanıyorum sonuçta korkmamı gerektirecek bir şey yok değil mi - bir karartı gördüm.Gözlüğüme bir şey mi olmuştu bilmiyorum-sanırım bu sokakta lamba olmayışından- ama yüzünü göremiyordum.O sırada bana doğru yaklaştı,hızla üstüme doğru yürüdü ve kollarıma atladı.NE OLUYORDU BÖYLE?

Elleri saçlarımı okşuyordu.Dudakları ise kulağıma fısıldıyordu.

''Başardım..Başardım,Sarada.''