I'm Not The Only One

I'm not the only one

"Iiwanan mo ko?! Ganon ganon na lang yun ha?!" I shouted at him while crying infront of him.

He's packing his things already, and he also decided to leave me. Kasi wala na akong silbi para sakanya. My tears continue to flow all over my face.

I will beg, I will do anything just to make him stay by my side I cannot afford to loss him. Siya ang buhay ko hindi pwedeng mawala siya sakin mamatay ako! Hind ko kaya. He is my life, he is my whole world. At pagka nawala siya mababaliw ako hindi ko alam ang gagawin ko.

"Can't you see? It's not working anymore. Our marriage is not working!" he shouted back at me while continuing to pack his things na para bang handang handa na talaga siyang iwanan ako.

"It will work! It will! Nagawa nga natin diba?! We're already married for 3 years now! We've been together for 8 years!" I cried.

"It will not work." sabi niya ng may diin.

"Hindi pwedeng basta basta mo na lang ako iiwanan!" sagot ko, tinanggal ko lahat ng damit niya sa maleta niya at pilit niya itong binabalik sa maleta.

"Mag hiwalay na tayo."

At dun, dun mas lalong gumuho ang mundo ko. Sa simpleng 4 na salita, sobra akong nasasaktan parang pinapatay ako onti onti, para sinasaksak ako.

"I cannot live without you. You are my whole world why is it so hard for you to understand that?!"

"And why is it so hard for you to understand na ayoko na! Ayoko na sa relasyon na to! Pagod na ko!" he shouted

"Tingin mo ba ikaw lang ang pagod?! Pagod na din ako! Pero I never think na iwan ka, I never think to give up! Because we work hard for this relationship! And now you are telling me na makikipag hiwalay ka?!"

"This is the best for us."

"It's not the best! The best?! Habang ako nasasaktan tapos ikaw masaya?! Anong best dun?! Ha?! Nang dahil lang sa pagsubok iiwanan mo na ko?!" I cried, halos hindi na ko maka hinga sa kakaiyak ko.

It's not the end for us. I will still fight for our love. I will not give up on us. Kung kailan malayo na narating namin?! Kung kailan kasal na kami?

"Just sign the annulment papers." he sighed na para bang stress na stress siya.

Nasan na yung asawa ko na kapag umiiyak ako yayakapin at lalambingin ako at sasabihin na okay lang lahat? Nasan na yung asawa kong ayaw na ayaw niyang nakikitang nasasaktan ako?

Bakit ngayon parang okay lang lahat sakanya? Okay lang na umiiyak ako at nasasaktan. I thought he will never hurt me and he promised to me that he will never leave me through sickness and in health?

Kinuha ko ang annulment papers at gigil na gigil akong pinunit ito. I cried even harder habang pinupunit ko ito.

"No! No! No!" I sobbed at onti onting napaupo sa sahig.

"Don't leave me please! I cannot live without you." hagulgol kong pakikiusap sakanya at ito ang pinaka-unang beses kong mag makaawa at lumuhod sa tao na wag akong iwanan. At sa tao pa na yun na akala ko hindi ako iiwan.

Hikbi ko lang ang naririnig sa buong silid, tahimik lang siya hindi niya pinatayo o ano man hindi niya ko pinapatahan hinahayaan niya lang akong masaktan ng ganito.

"Ginawa ko naman lahat ha? Binigay ko lahat sayo. Wala na nga kong tinira para saki eh tapos iiwan mo lang ako?" I sobbed

"I'm sorry. I have to go." pilit niyang tinatanggal ang pagkapit ko sa binti niya. But I will never let him go.

Nagtagumpay siya, natanggal niya yung pagka kapit ko sa binti niya at agad agad kinuha ang maleta niya at dumiretso sa baba pero hindi ako papayag! Sinunda ko siya hanggang sa pagbaba.

"Sorry?! Ganon na lang yun?!" I shouted with full of sorrowness.

"Just because I can't bear a child iiwan mo ko?!" sigaw ko ulit.

Yes, I can't bear a child. We cannot have a child that's why he is leaving me.

Napalingon siya saakin. "Yes that's why I am leaving you." dali dali siyang lumabas ng bahay namin.

Napapikit ako nang mariin sa sobrang sakit nang nararamdaman ko ngayon, nanghihina akong napaupo sa hagdanan at dun ko iniyak ang lahat.

Natauhan ako nang narinig ko nang umalis ang kotse niya agad-agad akong lumabas at hinabol ang kotse niya.

"No! No! No!" I screamed at the top of my lungs pero hindi pa rin siya huminto.

Iniwan niya pa rin ako.