I'm Not The Only One

Chapter 42

Alexander Liam

"Dude ikaw ang nasa headline ng news ngayon." Eugene said at nilapag niya ang news paper sa harapan ko.

The multi-billionaire Alexander Liam Anderson and the super model Andrea Danae Anderson are officially breaking up.

The multi-billionaire even begged and kneeled infront of his wife while crying and asking for a chance.

Umiling iling na lang ako at patuloy na uminom ng whiskey.

"Dude you're ruining your reputation." Eugene sighed.

"I really don't care what other people say. As long as I take her back. As long as I love her, wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao." I answered him.

Aanuhin ko ang reputasyon ko kung wala din naman saysay ang buhay ko diba? Mas mabuti ng masira ang image ko kesa masira ang bait ko dahil sa kalungkutan na ayaw na nga talaga ng asawa ko. Pero like what I said, hindi naman ako susuko.

"Eh pano pre kapag ayaw na talaga niya?" tanong ni Matt sakin.

Napalingon naman ako sakanya. At bumuntong hininga bago sumagot. "Hindi pa din ako susuko."

"Eh pare. Lahat naman na ginawa mo. Pero sadyang matigas na talaga puso ng asawa mo eh." sabat ni Euge.

"Hindi naman sapat lahat ng ginagawa ko sa ginawa ko sakanya noon."

"Pero hind pa rin ba sapat na sobra ka ng nagsisi pare? Halos masiraan ka na ng bait." Luke said.

"Hanggang kailan ka ba magiging ganyan?" tanong ni Red.

"Hangga't nabubuhay ako." sagot ko.

Natahimik na sila pagka tapos ng maikling usapan namin at nag pasya na din silang umuwi sa kanya kanyang bahay nila. At eto nanaman ako nag iisa. Nagpapaka lunod sa alak. Pero dahil nga tanga ako, kinuha ko yung susi ng kotse ko at nag maneho patungo sa condo ni Andrea. Kahit alam kong makaka istorbo ako sakanya. It's 1 in the morning at alam kong nagpapahinga na yun.

Namimiss ko na kasi siya. Hay.

Maayos naman ako nakarating dun sa condo ni Andrea at madali na lang akong nakapasok dahil binili ko to nung nalaman kong dito pala tumutuloy si Andrea para mas mabilis ang access ko dito. Nagtungo na kong elevator at pumunta na ko sa condo ni Andrea.

Nang nasa tapat na ko ng pinto, nag dadalawang isip na ko kung gigisingin ko pa ba siya o hindi na. Medyo nahihilo na din ako at medyo malakas na din ang tama sakin ng whiskey. Kaya ng mapagisipan ko kumatok na ko.

"Andrea!" sabi ko hababg kumakatok.

"Open the door please." I said at hindi tumigil sa pag katok.

Maya maya pa bumukas na ang pinto at napa angat ako ng tingin sa kanya na naalimpungatan pa at halatang naistorbo ko siya sa tulog. She's wearing her nighties revealing her sexiness.

"I'm sorry to wake you up." I gulped.

"What are you doing here?" she asked.

"I just want to see you."

"Seriously? In the middle of the night?! For God's sake Xander!" she hissed.

I grab her immediately and hug her tight. "Shh. Sorry okay? I miss you so damn much that I can't even sleep." humihikbi kong sabi.

"Naka inom ka nanaman?" tanong niya.

I nodded as an answer at binaon ko ang mukha ko sa balikat niya at mas lalong hinigpitan ang pagkaka yakap ko sakanya.

"Xander. Maawa ka naman sa sarili mo." sabi niya at bumuntong hininga.

Pero hindi siya gumaganti ng yakap sakin, pero ayus lang at least hindi niya ko tinataboy ngayon at okay na ko dun.

Kumalas siya ng pagkaka yakap sakin at tinignan ako. "Tignan mo nga yang itsura mo. Ang laki na ng pinayat mo. Ang lalim na ng mga eye bags mo tapos ang haba na ng buhok mo hindi ka na nag shashave ng balbas mo." she said worried.

Tama ba yung naririnig ko? Please lang kung panaginip to ayoko ng magising.

Hinila ko ulit siya papalapit sakin at niyakap ng mahigpit. "Kung nanaginip man ako susulitin ko na tong oras na kayakap kita." I sobbed.

Hindi na siya umimik at nanatili na din tahimik. "Ands. Why won't you give me a last chance? God knows how I suffered. How I regret hurting you." umiiyak kong sabi habang naka yakap pa rin sakanya. "Doble... triple yung sakit na balik sakin at araw araw pinagbabayaran ko yun. Araw araw na para kong tinatanggalan ng buhay. Sobra sa parusa.. sobrang sakit." I said.

"This loneliness it's killing me. One last chance lang. Kapag nagkamali pa ulit ako ako na ang kusang lalayo sayo." dagdag ko pa.

Maya maya pa naririnig ko na din siyang umiiyak at gumanti na din siya sa yakap ko. Oh tell me this is not a dream.

Tell me this is reality.

"Mahal na mahal kita Ands. I'm so sorry for all the hurtful things I have done for you. Sorry dahil ako nagpatigas ng puso mo but please let me mend it again. One last chance..." wala siyang umimik kundi ang umiyak at yumakap sakin ng mahigpit.

At mas lalo akong napapaiyak kapag ginagantihan niya yung mga yakap ko.

"Gagawin ko lahat Ands. To prove myself to you na hindi na ko yung gagong nanakit sayo noon. Hindi na ko yung walang kwentang asawa mo. Ands... without you is like I'm living in hell. I have to deal with the pain every day."

Kumalas siya sa pagkaka yakap ko and then she cupped my face at pinunasan niya yung luha na tumutulo sa mga mata ko. I did the same thing I cupped her face at pinunasan ko yung luhang kumakawala sa mata niya.

The next thing I know she is kissing me with full of longing and love. I cupped her face at ginantihan ko naman ito habang malayang tumutulo yung luha ko sa mga mata ko.

Ramdam ko sa halik niya yung matagal ko ng hinahanap.

Finally....