I'm Not The Only One

Chapter 13

Andrea Danae

Tatlong linggo.. tatlong linggo ng hindi umuuwi si Xander. Simula nung natulog ako sa condo ni George walang paramdam. Walang text o wala man lang tawag.

At ngayon gabi nanaman, umaasa pa rin ako na uuwi ngayon si Xander. Ito na ata ang pinaka matagal na hindi niya paguwi sa bahay namin at hindi ko na alam kung ano pang gagawin ko. Wala akong magawa kung hindi ang umiyak na lang.

Umiyak lang ako ng umiyak, hindi ko alam kung san hahanapin si Xander. Pag tinatawagan ko ito, nakapatay ang cellphone nito ayoko naman tanungin sila Mama dahil siguradong magtataka ang mga iyon.

Halos mabaliw na ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko, para na kong masisiraan ng bait...

Napatigil na lang ako kasi narinig kong may kotse na huminto at siguradong sigurado akong si Xander yun pinunsan ko ang luha ko at dali daling tumakbo pababa.

Nang makita ko si Xander sa baba agad ko itong tinakbo at mahigpit na niyakap ito.

I sniffed. "W-where have you been?"

Tinulak niya ko at dirediretsong umakyat sa kwarto namin. Hinabol ko naman ito.

"Xander kumain ka na ba? Ipagluluto kita." naka ngiti kong tanong nang pumasok ako sa kwarto namin.

Hindi ako inimik nito at pumasok sa walk in closet namin. Kinuha ang maleta nito at kumuha ng mga damit niya.

"Ano to Xander? San ka pupunta?" kinakabahan kong tanong. Pero hindi pa din ito umiimik.

"Xander? San ka pupunta? Aalis ka ba? Titignan mo ba yung ibang branch ng hotel?" sunod sunod kong tanong.

"Mag hiwalay na tayo Andrea."

"A-ano? Nagloloko ka lang diba? Nagbibiro ka lang diba?" mapakla akong tumawa.

"For crying out loud Xander! Tatlong linggo kang hindi umuwi at hindi ko alam kung san ka pumunta tas ngayon nagiimpake ka ng gamit mo?!" dagdag ko pa.

"Kaya nga 'di ba? Maghiwalay na tayo." dirediretsong sabi niya.

"PUTANGINA XANDER!!" umiiyak kong sigaw.

"You can't just leave! Ang duwag mo naman tatakbuhan mo yung problema mo! Tas ngayon nakikipag hiwalay ka?"

"Ayoko na Andrea. Maghiwalay na tayo." patuloy pa rin siya sa pagimpake ng gamit niya.

"Iiwanan mo ko?! Ganon ganon na lang yun ha?!" I shouted at him while crying infront of him.

He's packing his things already, and he also decided to leave me. Kasi wala na akong silbi para sakanya. My tears continue to flow all over my face.