I'm Not The Only One

Chapter 14

Andrea Danae

2 days had passed simula nung umalis si Xander sa bahay namin, simula nung sinabi niyang makikipag hiwalay na siya..

Tumingin lang ako sa puting kisame habang nakahiga at umiiyak. I'm tired of everything. Tired of being in pain. Gusto ko na lang mamatay. Gusto ko na lang mawala. Dahil hindi ko na kaya yung sakit na nararamdaman ko. Pinapatay ako nito...

Mas gugustuhin ko na lang mawala ngayon kesa paonti onti akong pinapatay. I wanna die! It fucking hurts.

"How... it badly hurts..." sabi ko.

"How could you do this to me Xander?!" sigaw ko at gigil na tinapon yung picture frame na nasa side table.

I cry and cry. It kills me, million times...

"I hate you but I can't unlove you.." hagulgol kong sabi.

"S-sabihin mo sakin, bakit... bakit?!"

Yumugyug yung balikat ko, hindi ko na alam ang gagawin ko. This pain is unbearable.. incurable...

Napatigil ako sa pagiyak ko ng biglang tumunog yung cellphone ko. Wala man sa ako sa sarili ko. Kinuha ko.pa din ito at sinagot.

I sniffed. "Hello?" malungkot kong sagot.

"Goodafternoon po Ma'am. Si Mrs. Andrea Danae Anderson po ba ito?" sagot sa kabilang linya.

Kumunot ang noo ko. "Yes? Speaking." sagot ko at tumikhim.

"Sorry po sa istorbo Ma'am kami po yung hospital na nag check up sainyo last 3 months ago po." sagot nito sa kabilang linya.

"Okay... how may I help you? May problema ba?"

"Kailangan niyo pong pumunta dito sa hospital, may appointment na po kayo kay Dra. Lim." sabi nito.

"B-bakit daw?" kinakabahan kong tanong.

"Important matter po Ma'am. Pwede po ba kayo ng 2pm?"

"S-sige." I hunged up the call.

Agad akong tumayo para mag ayos, kailangan kong pumunta sa hospital. Pagtapos kong mag ayos, dumirediretso lang ako sa kotse ko. Ngumiti ako ng malungkot, pati pala yung panahon nakikisama sakin kasi umuulan ng malakas.

Maayos naman akong nakarating sa ospital at agad pumasok sa clinic ni Dra. Lim dahil kanina pa daw ako inaantay nito. Kinakabahan akong umupo sa harapan niya.

"Goodafternoon Andrea." naka ngiting bati ni Dra sakin.

Malungkot man, ngumiti ako sakanya pabalik. "Goodafternoon din po Dra. Ba-bakit niyo po ko pinatawag?"

"I see, kaya kita pinatawag dahik gusto kong mag sorry sayo--"

"Hindi na po kailangan, tanggap ko na po na hindi ako magkaka anak no need to say sorry po." yumuko ako.

"Hindi yun ang ibigsabihin ko Mrs. Anderson I'm sorry dahil may kasalanan ako sayo." sabi nito.

Napa angat ako ng tingin at nagtatakang tumingin sakanya...

"W-what do you mean Doc?" nalilitong tanong ko.

"It's our fault. I'm sorry Andrea."