Bir Adamın Günlüğü

EVREN YANIYOR

Sessiz ve sakin bir yer istedi bindik dolmuşa çıkıyoruz sonsuzluğa. Bizim mutluluğumuza dayanamayan birisi ölmüş taziyesini gördük dolmuşta. Bundan bir ay evvel bir dolmuşta pencere kenarında ağlarken telefonuma not ettiğim cümle geldi aklıma 'Bir gün aynı dolmuşun aynı camında aynı hayali kuracağız.' gülümsedim. Şehrin en karanlık tepesine çıktık benim sonsuzluğum, benim gökyüzüme getirdim onu benim şehrimi seyretti. Oturduk konuştuk yeri geldi ağladık güldük dertlerimizi kederlerimizi sevinçlerimizi anlattık. Ama bir gülüşü var Allah belamı vermiş. Eee dedim Müzeyyen bir şarkı söyle de yansın şu evren. Başladı söylemeye sesi şehirde duyuluyor bir baktım itfaiye sesleri vallaha bak. En yakınımızdaki ağaçlar tutuşmuş, sus dedim bana baktı ilk defa bir şarkısını bölmüştüm sus dedim millet bahçesinden olmasın. Gülümsedi, bir değil tam iki tane kurumuş sarı ot hediye ettim. Taşlar attık, beraber aynı göğe baktık. Turgut abi sende yalansın be...

Böyle geçiyor günler 24 ün Kasımında öğretmenlerin gününde öğretti hayat sakın bana dokunma benim çizdiğim yoldan çıkmaktan ısrar etme diye.

Böyle geçiyor günler. Günler dediysem topu topu beş gün o da tam beş de değil. Lan nasıl anlatılır bilmiyorum. Unutulmayan Şarkılar konserinde yüzünü unutmayayım diye hafızama kazıdım. Kızdı bana bakma müziğe odaklan diye bense burnu diyordum başka bir şey demiyordum, sahi burnundan bahsettim mi hiç. İlerde Müzeyyen'in Burnu diye roman yazacağım. Unutulmayan şarkılarda unutulacağımızı anlamadım. 

Velhasılı kelam dostlar en hasılı kelam onla geçti kalbimin payidarı, ömrüme mest...