Bir Adamın Günlüğü

Müzeyyen

Merhaba. Nasılsın? Ben nasılsan... Derslerini çalışıyorsun değil mi? Ara verme daha doktor olacaksın. Sizin okula gelecektim istemedim. Olmaz dedim. Belki Müzeyyen kızar dedim. Olmaz diyorlar ya. Bir daha biz olmazmışız.
Kardeşin olmuş. Daha ismini bile bilmiyorum. İnşallah sağlıklıdır. Ona selam söyler misin? Bu da kız oldu heralde sen öyle demistin. Sen yalan söylemezsin. Hey gidi Müzeyyen iyi kalpli, zeki, çalışkan... Bunları geç gülüşü... Hadi onu da geç sesi. Tek nokta koydum sesinden sonrası düşünülecek gibi degil.
Arkadaşların nasıllar. Hic birini sevmiyorum hala. Onlar da benden nefret ediyor biliyorum. Çünkü onlardan az kalsın Müzeyyeni alıyordum.
Bende durumlar hiç iyi değil. Anlayacağın aynı yani. Bildigin gibi. Bir şeyi çok merak ediyorum. Gelecek misin? Gelicem de. Beklemenin en şereflisini göstereyim şehri aleme. Bekliyorum de nefesimi keseyim yanından geçerken. Yanından gecersem... Bunlara inanmazsın biliyorum. Özür dilerim Müzeyyen benim için hic anlamı yok bilirsin Özürlerin. Ama senin için var degil mi? Çok yalan söylemişim. Allah beni bildiği gibi yapsın. Her saniyemizi yalana bulamışım.
Her gün konuşuyorsun ya benimle bu çok hoşuma gidiyor. En çok ta kızıp kızıp seni seviyorum diyorsun ya dengem bozuluyor. Her gece konuş benimle Müzeyyen. Hesap benden. Sahi dün çok kızdın bana vallahi suçum yoktu be. Babam suçlu. Müzeyyen sende sevmiyorsun babamı ama bana söylemiyorsun. Hic senin babandan da bahsetmedin. Ayağımı da sormadın. Sorma zaten sen hep kalbimi sorarsın. Ben sensizlikten deliriyorum. Aman ha delirdigim de gelme. İstemem. Elveda Müzeyyen. Ellerine veda etmek koyar bana. Allah'a emanet ol. Allah'a emanetken öl.