Bir Adamın Günlüğü

Yalın Yalnızlık

Bilir misin sen yalnızlığı? Bilir misin kimsesizliği? Bilmezsin bir adamın yüzlerce kişi arasında ruhu ile dertleştiğini. Bilmezsin!

Yaşından mı bilmem, bilineni bilmediğini bilmem. Anlatılarak anlaşılanı anlamam. Buda bir mefhum.

Kitaplardan sıkılırsın, insanlardan usanır, çevrenden uzaklaşırsın sessizce. Dıştan sesin yüksektir, içten ruhunla dertleşir. Bakarak göremezsin. Duyamazsın. Konuşursun, konuşursunda boşa, boşluğa konuşursun. Sadece ruhun dinler seni dinlerde konuşmaz, diyarda işitmez, anlarda anlatmaz. Dünya çok karışık gelir. İnsanlar çok saçma görünür. Bazen duru düşünür ve bunlardan hiçbir halt olmaz dersin. Kendini görmeden.

Yaşantımdan mı bilmem, yaşam yaşayarak yaşamaz. Uzakları istersin. Uzaklaşmak, çekilmek, kaçmak, pes etmek. İçin içini niçin yer? Sessizlik neden susar? Acı neden alışık gelir? Yaşam yaşayarak yaşanmaz. Aklında sorunlar sorular sorar. hayatı nedensiz yaşar hayattan kaçarsın. Sahi kardeş sen hiç konuşmayacak mısın? Ben yazdıkça susacaksın. Ben anlattıkça anlayacak anlatmıyacak mısın? Bir gün kalemde tükenir aracı olmaktan. O zaman görüşürüz.