Bir Adamın Günlüğü

Müzeyyen'e

Seninle konuşmayı, bana yakın oluşunu, beni sevişini o kadar özledim ki Müzeyyen bazen başkalarında arıyorum bu duyguyu. Aptal insanlık sen olmayı beceremiyor, dünyaya senin gözlerinden bakmaları için senin gözlerin gerekiyormuş. Seni öyle özledim ki ne kelimeler yetiyor ne söz sanatları, hem kelimeler yitiyor hem sözün kelamı.
Muhabbetimizin demi uyutmuyor beni aylardır, uykusuz kaldıkça sarhoş gibi oluyorum, sarhoş gibi oldukça da gerçekten sarhoş olmak istiyor, gidip sarhoş oluyorum.
Bir arkadaşın tavsiyesiyle otu bıraktım, hem sen de sevinirsin, sigara bu ara gene liderliğini koruyor, alkolden de uzağım bi nebze. Of Müzeyyen ne yaptığından gram haberim yok, öldün galiba. Ve öldüysen eğer bu delikanlı hareketinin ardından şapkamı çıkartır hüznüme gömülürüm.
Beni içsel kargaşaya sokan o kadar insan varki çevremde senin yokluğunu aratmamaya çalışıyorlar ama biliyorsun ben senin yokluğunla bile var olabilirim. Hiç olma yeter Müzeyyen. Sana yüreğimden sesleniyorum Müzeyyen bu demek oluyor ki hala yaşıyorum ve öyle ki sen de yaşıyor olabilirsin. Kendini bulabilirsen iyi bak. Burnundan öptüm.,