Bir Adamın Günlüğü

CANCAĞAZIM

Cancağazım;

İlk defa kalem kağıda bir amaç için anlam katıyor. Kalem bile mutlu seni yazarken. Evdeyim. Sanırım saat 23:00. Annem hala komşuda, babam bilgisayarla uğraşıyor, en küçük uyudu, ortanca da ders çalışıyor. Masam da bir kaç sarı kağıt- senin. Bir beyaz kağıt ve bir de kalem. Masamın raflarına hep kağıtlar asılı. Kafanı kaldırıp geriye yaslanırsan ''Bir Hayal Kur'' yazısını görebilirsin. Sağımda dolabımın aynası var. Arada döner, bakar, kendimle konuşurum. Deli falan değilim. Bir şiir de derdi ''Kendi kendine konuşa deli değil, yalnız derler''. Solumda bir pencere. Pencerenin arkası bir şehir. Pencereye baktığımda dalıp giderim hayallerimin kıvrımlarında. Annem geldi. Gelir gelmez bugün hiç görmediği halde beni babama şikayet etti ve babam benim oğlum değil dedi ama komşunun pastası çok güzeldi. Her neyse.

Ben seninle ne hayal edersem başıma geliyor. Sen başlı başına bir hayalsin yada. Sen bağlı başıma gelen en güzel sebepsin. Ahmed Arif anlatamamış ''Sen''i. Ben nasıl anlatayım ki. 

Bana bak, ikimizde ölelim Cancağazım. Gözlerin takılı kalsın gözlerimde. Cennette bulsun diye gözlerini. Bana sarıl. Dursun zaman. Yelkovan akrep' e eyvallah çeksin. Sen sarıl. Dursun ağaçların yaprakları. Seni seviyorum de. Dünyada ki en güzel sesten en güzel cümleyi duyayım. Var mı ötesi. Var Cancağazım. Bir gün bir deniz kenarında kahveni yudumlarken gözlerinin içine baktığın o adam ben olacağım. 

Not: Bu bir mektuptan bir kesit. Sanırım haftaya bir mektuptan bir kesit daha olacak. Ha bir de vote falan umrumda değil okumanıza da gerek yok. Ben yazayım da...