Bir Adamın Günlüğü

BIKTIM MÜZEYYEN

İlk defa bir şarkı yayınlayarak yazacağım. İlk defa senin de anlayabileceğin bir şarkıyla karşındayım Müzeyyen! Senden kurtulmak istiyorum. Müzeyyen gidemiyorum! Mukaddes de bir halta yaramadı seni de sensizliğide başkalarında bulamıyorum! Ben beni seven her kıza seni anlatıyor, seni görmek istediğimi de cümlemin sonuna ünlemi koyarak belirtiyorum. Ulan şu hikayemde ne olacaksa olsun seni unutayım artık. Kelimelerimi vereyim, yazılarımı yakayım, alkolik olayım, sigarayı üçe dörde vurayım ama bırakayım Müzeyyen seni bırakayım! Elimde bir jilet olsa karşıma da seni koysalar yüzünü paramparça eder seni o halinle severdim. Piskopat, hasta falan değilim ama şu Allah'ın belası burnunu unutamıyorum! Üşüyorum Müzeyyen, Üşüyorum Aldırma!

Ben çay ocaklarında seni yaşlı yaşlı dayılara anlatmaktan o dayıların sardığı cigarayı yudumlamaktan da bıktım! Yolda geçen her siyah başörtülü, Müzeyyen boylu, Müzeyyen ayakkabılı kızların suratına bakıp deli muamelesi görmekten de bıktım! Allah sevdiğine kavuştursun diyen dilenci kadınlarla kavga etmekten bıktığım kadar, sensiz geçirdiğim gecelerden de bıktım. Ulan kadın ''ya öldür beni, yada şu canımdan AL!'' Ölüyorum aldırma!

Bak Çavuştan neler öğrendim bana nefret et dedi nefret

Hiçsizlikten nefret ediyorum. 

Sensizlikten nefret ediyorum. 

Otobüste şoförle tartışanlardan da nefret ediyorum! 

Şuradan bir öğrenci uzatır mısınız diyenlerden de nefret ediyorum! 

Şarkılardan da, şarkılarda olmamandan da nefret ediyorum!

Tütüncülerden de nefret ediyorum!

Nefret etmekten de nefret ediyorum, nefret etmekten nefret etmekten de nefret ediyorum!

Çıkıp gitmek istiyorum yerim yok, kaçmak istiyorum yurdum yok. Varlığım zaten yok, bir hiçim vardı artık Hiçim bile yok! Bu ne biçim son deme daha sonu yazmadım! Onu yazdığım gün, edebiyat tarihine altın harflerle girmiş olup, ruhuma fatiha gönderen gençlerle yad edileceğim! Haydi gene bana da sana da Eyvallah!