28

615 43 1
                                    

Ik werd wakker met de nachtmerrie nog in mijn achterhoofd. Veel bloed. Glinsterende tanden. Moordende wezens. Het zweet stond nog op mijn voorhoofd en gaf aan wat voor nacht ik had gehad. Toen ik mijn ogen opende, was het eerste wat ik deed een gil onderdrukken. Hij lag vlak voor me. Met zijn gezicht niet meer dan een hand van me verwijderd. Al zou ik mijn hand uitstrekken, dan zou ik hem aan kunnen raken. Maar ik wilde hem niet aanraken.
Hij had zijn ogen gesloten en leek te slapen, maar met hem zou je het nooit weten. Met zijn soort zou je het nooit weten. Onbetrouwbaar. Onmogelijk. Verschrikkelijk. Op dat moment opende hij zijn ogen en keek me aan. Zijn ogen waren niet klein, zoals bij mensen in de ochtend. Ze hadden gewoon zijn normale geelgroenige kleur.
'Goedemorgen.' zei hij met een nog wél suffe stem. Ik krabbelde achteruit. Hij grinnikte en ging overeind zitten. 'Wat doe ik hier?' vroeg ik, terwijl ik in mijn paniek bijna van het bed afviel. 'Je wilde niet in dat bed slapen, weet je nog? Ik moest je toch ergens laten slapen?' Hij grijnste weer. 'Ik moest ook ergens slapen en het is nou niet alsof ik reserve bedden heb in dit huis.'
Deze keer viel ik niet uit het bed, maar koos er zelf voor om eruit te stappen. Ik had nog steeds dezelfde kleding aan als gisteren. Er was niks veranderd. Godzijdank. 'Ik snap niet waar je je zo'n zorgen om maakt. Menig vampier kan gewoon je slaapkamer binnenkomen om te kijken hoe je slaapt hoor.' Ik keek hem verschrikt aan en hij begon te lachen.
'Nu zul je zeker dag en nacht opblijven?' grinnikte hij. Hij liep op me af en ik stond als aan de grond genageld vast. 'Lopen we niet weg vandaag? Ga je niet eens tegenstribbelen? Wat een teleurstelling. Vroeger was je heel anders, Elizabeth.' Ik hapte naar adem bij het horen van die naam.
Hij duwde me tegen de muur aan en pinde mijn handen naast mijn zij. 'Ik denk dat wij nog veel lol gaan meemaken samen.' Op het moment dat zijn tanden in mijn net zonken begon het weer. De tweede keer dat ik terug kon kijken, zonder dat ik sliep.

Dinner With A NightmareWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu