Dinner With A Nightmare

Elf

Toen ik wakker werd, had ik alleen nog maar een kloppend gevoel in mijn hoofd. Er waren geen zwarte randjes. Mijn nek deed niet meer pijn. Er stroomde geen bloed meer uit. Ik bekeek de kamer en schrok op toen ik iemand zag zitten. Hoewel ik zijn gezicht nog nooit had gezien, wist ik dat dit degene was die me gisteren had gered. Hij glimlachte geruststellend naar me. Zijn linker mondhoek trok iets meer omhoog dan zijn rechter. Zijn ogen waren ook als van een roofdier, maar deze gloeiden groen op. Zijn blonde haren vielen gedeeltelijk over zijn gezicht, dus waren zijn ogen niet helemaal te zien. Het krulde een beetje, meer dan mijn haar in ieder geval.
Hij had een litteken boven een van zijn wenkbrauwen. Het glom zachtjes in het licht dat de kamer vulde. 'Hallo.' zei hij zacht. 'Bedankt.' zei ik, in plaats van op zijn groet te reageren. Hij grinnikte. 'Geen dank. Ik ben er wel aan gewend. Ik heb vaker dan eens mooie meisjes uit zijn handen moeten redden.' Ik voel dat het bloed naar mijn wangen stijgt. Hij leek niet eens door te hebben wat hij net had gezegd.
'Helaas heet het niet erg geholpen dat ik hem gisteren heb uitgescholden.' zei hij droogjes. Ik glimlachte nog even dankbaar naar hem, voor ik me weer liet zakken. Het bed verzwolg me. Ik deed mijn ogen weer dicht. Vlak voordat ik weer in slaap viel, verlieten zijn voetstappen de kamer.

Ik werd wakker van twee ruziënde stemmen. Een zachte vrouwelijke stem was degene die ik als eerste hoorde. Lilly. 'Wat is dat toch met jullie?' mompelde ze. Een andere stem lachte. 'Waarom zou Cayden haar mee hebben genomen?' vroeg ze. Hij antwoordde een paar seconden later. 'Geen idee, maar het heeft iets te maken met Sylvain.' Lilly zoog haar adem naar binnen. 'Ze wordt weer wakker.' fluisterde ze verbaasd.
Toen ik mijn ogen opende, hingen er twee figuren boven mijn hoofd. Het duurde even om ze scherp te stellen, maar toen kon ik duidelijk zien wie het waren. De jongen waarvan ik de naam nog steeds niet wist en Lilly. Die laatste keek me bezorgd aan, terwijl de ander me toelachte. De deur ging open en een hoofd verscheen. 'De koning wil haar zien.' In een vlaag van zwart en blauw verdween hij weer.