Dinner With A Nightmare

40

'Hé, Larissa, is er iets mis?' Ik had het vermoeden dat ik er bleekjes uitzag. Zowel door wat er net was gebeurd als de datum die Lilly had opgenoemd. 'Zes maart?' vroeg ik nog een keer voor de zekerheid. Ik wilde weten of ik het wel goed had verstaan. Of het wel echt zo was. Misschien, heel misschien had mijn hoofd er iets heel anders van gemaakt. Dat hoopte ik. 'Ja, is er iets mis met die datum?'
Dit zou niet mijn eerste verjaardag worden zijn mijn moeder, maar wel mijn eerste verjaardag zonder welk familielid dan ook. 'Op zich niet,' begon ik. 'Het enige probleem is dat ik hier nog ben met die datum.' Ze keek mij verbaasd aan. 'Wat bedoel je daarmee?' Misschien vroeg ze zich af of ik haar niet aardig vond. Of ik niet naar haar verjaardag wilde gaan. Maar ik wilde gewoon een eigen verjaardag. Thuis. Met mijn broer. Mijn vader. Zelfs mijn stiefmoeder als dat nodig was om daar te komen.
'Ik word zeventien op dezelfde dag dat jij tweehonderd word.'
Ze vormde een woord met haar mond. Een letter eigenlijk. Een grote 'O'. 'Het spijt me. Ik bedoel dat je hier dan nog moet zitten. Ik denk dat je liever thuis bent dan hier met ons. Zeker als het om jouw verjaardag gaat.' Ik schudde mijn hoofd en probeerde te glimlachen, wat natuurlijk totaal mislukte. 'Maak je maar zorgen om jouw verjaardag. Ik maak mij wel zorgen om mijn problemen. Zorg maar gewoon dat je het leuk hebt.'
Ze glimlachte. 'Weet je, ik denk dat je de eerste die mij mag om wie ík ben. Niet om de naam van mijn familie. Mijn rijkdom. Of mijn uiterlijk. Ik had nooit gedacht dat de eerste persoon een mensenmeisje zou zijn.' Ik kon het nog opbrengen om terug te lachen. 'Weet je, ik ga je deze keer wel helemaal opmaken. Als cadeautje voor jouw verjaardag, zeg maar.' Ik knikte. 'Ik moet gaan, Lilly. We praten later nog wel wat, maar nu ben ik gewoon moe.'
Ze knikte en liet mij uit. Zodra ik de gang opliep, verdween de gemaakte glimlach van mijn gezicht. Ik liep de hoek om en liep bijna tegen iemand om. Florian. 'Hé, uh...' Hij wist niet wat hij moest zeggen. Ik ook niet. Een ongemakkelijke stilte viel.
Ik wilde voorbij hem lopen, maar hij greep mijn bovenarm vast. Ik bleef ongemakkelijk stilstaan en wendde mijn hoofd van hem af. Hij ging voor mij staan en probeerde in mijn ogen te kijken. 'Hé, ben je nou aan het huilen?' Ik voelde aan mijn wangen. Ze waren nat. 'Ik...' zei ik, meer kon ik niet uitbrengen. Hij stond daar stil, misschien, waarschijnlijk, denkend dat deze tranen zijn schuld waren. 'Het is niet jouw schuld,' murmelde ik.
'Het is gewoon... Het is niks, laat maar zitten.' Zijn greep verslapte en ik probeerde mijzelf terug te trekken, maar ik kwam niet weg. Hij trok mij juist tegen hem aan. Hij voelde niet warm aan, maar juist koud. Ik had niet anders verwacht, maar het verbaasde mij soms nog steeds. Het stelde mij wel gerust, hoewel ik mij afvroeg waarom. 'Rustig maar, het komt wel goed.'
Ik trok mijzelf uit zijn omhelzing om hem aan te kijken. Hij stond er normaal bij. Misschien een beetje ongemakkelijk. Misschien met een beetje schuldgevoel. Maar nog vrij normaal. Dit was de meest menselijke van de drie broers. In ieder geval tegenwoordig. Vroeger viel dat te betwijfelen. Ze waren allemaal veranderd. 'Kan ik je om een gunst vragen?' vroeg hij.
Ik knikte. Toen hij zijn verzoek deed, dacht ik aan Lilly's woorden. Dat er misschien één mens zou komen op het feest. Dat minstens één van haar broers mij mee zou vragen. Ze had gelijk gehad en was nog eerder gebeurd dan verwacht. Nummer één had zijn vraag al gesteld. Naar verwachting nog twee te gaan.

~

Hallo mensen,

Een interessant hoofdstuk, vinden jullie ook niet? Ik ben kortgeleden begonnen aan een ander verhaal, waarvan jullie al eerder gehoord, namelijk: Her resistance. Ik zou het heel erg leuk vinden als jullie een kijkje wilden nemen. Ik zou graag willen horen wat jullie ervan vinden. Alvast bedankt.

~

Belangrijk!!!!!!!!

Dan heb ik ook nog wat ander nieuws. Dit boek (Dinner with a nightmare) loopt bijna ten einde. Nog maar een paar hoofdstukken te gaan. Ik zal jullie alvast verklappen dat het zal eindigen bij het feest. Maar jullie hoeven niet te treuren, hierna komt nog een deel. Het avontuur van Larissa is nog niet afgelopen. Ik weet de titel van het volgende deel al, namelijk: Dance with a devil. Ik hoop jullie natuurlijk ook weer bij het volgende boek te zien.

Groetjes Dromendochter.