Dinner With A Nightmare

Twaalf

'Koning?' hoorde ik mijn eigen stem verbaasd vragen. Lilly was bijna meteen uit de kamer verdwenen. Ik bleef achter bij de onbekende jongen met de ogen van een roofdier. Hij glimlachte naar me, zonder door te hebben waar ik aan dacht. 'Ja.' luidde zijn korte antwoord. Zijn ogen glommen in het licht toen hij zich weer naar mij toedraaide. 'Waar ben ik in godsnaam beland?' vroeg ik, meer aan mezelf dan aan hem.
'Hopelijk krijg je dat zo te horen.' Ik keek hem woedend aan. Hij staarde onverschrokken terug. 'Sorry, ik mag het je niet vertellen.' fluisterde hij. 'Waarom niet?' Hij glimlachte treurig, maar antwoordde niet. 'Is je naam soms ook geheim?' Hij keek gepijnigd naar de muur achter me. 'Ook geheim?' vroeg ik toen hij niet antwoordde. Hij en ik waren ons heel erg bewust van de beschuldiging die in mijn stem lag.
Hij glimlachte naar me, alvorens hij zijn mond opendeed. 'Florian, mijn naam is Florian.' De deur werd opengetrokken voor ik kon vragen waar hij die bizarre naam vandaan had. 'Hier is je nieuwe jurk.' werden we onderbroken door Lilly. Ze had sprankelende ogen. Ondeugend, maar ook hartstikke vrolijk. Ik moest gewoon terug grijnzen met een grijns die normaal niet de mijne was. Florian keek me vervreemd aan, terwijl ik terug staarde. 'Je weet toch dat je weg moet gaan als dames zich gaan omkleden? Ik dacht dat vader je wel beter opgevoed zou hebben.' mompelde Lilly, vlak voordat ze in lachen uitbarstte.
Ook al had ik geen idee waar ik was, bij wie is was en waarom ik hier was, moest ik me glimlachen. Florian liep met een rood hoofd de kamer uit. Ik keek Lilly streng aan, die onder mijn blik alsnog door bleef grijnzen. 'Mijn broer heeft wel vaker de neiging om rond de dames te blijven hangen, ook al lijkt hij ze werkelijk nooit aan te raken. Misschien...' Ze eindigde abrupt haar zin toen ze mijn rode wangen zag. 'Ik heb niks gezegd. Vergeet wat ik heb gezegd.' riep ze, ingewikkelde gebaren met haar handen makend. 'Trek deze jurk aan.' zei ze en hield de witte zijde omhoog. 'En deze keer kom je er niet vanaf zonder mijn haarkunsten.' vervolgde ze, met een misschien toch wel kwaadaardige glans in haar ogen.