Dinner With A Nightmare

34

'Is er iets aan de hand?' vroeg het meisje met een klein stemmetje. Ik keek haar even glazig aan en besloot toen niet de waarheid te spreken. Ik glimlachte en vertelde haar dat alles prima met mij ging. De twee lieten mij alleen achter in de gang, nadat ik dat hen verteld had. Ze wierpen nog een vage blik over hun schouders in mijn richting en fluisterden iets, wat ik gelukkig niet kon verstaan.
Ik voelde een rilling over mijn rug lopen en draaide me om, bijna zeker wetend wie er zou staan. Sylvain stond daar met zijn armen over elkaar geslagen en een vernietigende blik in zijn ogen, ook al had ik geen idee wat ik misdaan had. 'Wat doe je hier?' vroeg ik hem voordat ik het doordat. Zijn ogen werden groot, maar echt leuk leek hij mijn brutaliteit niet te vinden.
Toen zijn ogen weer een normale grote hadden, waren ze eigenlijk nog enger, omdat het leek alsof er vuurtjes in brandden. Ik deed aarzelend een stap achteruit, zodat ik een kleine, maar toch nutteloze voorsprong zou hebben als dat nodig bleek. Mensen hielden ook echt alleen rekening met hun eigen ras. Net zoals ik er nu al automatisch rekening mee hield dat ik dan sneller kon zijn. Een vampier kon je als mens niet voorbij rennen.
Nog voordat ik het doordat zat zijn hand al als een klem om mijn arm heen. Hij duwde me tegen de muur aan en sloot me op door zijn andere hand naast mijn hoofd te planten. De lucht werd uit mijn longen geslagen, maar dat leek hem niet te deren. Ik was banger voor hem dan ik ooit was geweest. Zijn ogen hielden me gevangen als een vliegje in een web dat wist dat hij er niet meer uit zou komen. Net zoals ik wist dat ik niet zou kunnen ontsnappen.
'Ik vraag me af hoe Cayden het zou hebben gedaan. Aangezien je me zo angstig aankijkt, denk ik niet dat dit de manier is waarop het is gebeurd.' Hij verplaatste zijn hand van mijn arm naar mijn keel. 'Waarop wat is gebeurd?' hijgde ik. Hij hield zijn hoofd nu een kwart slag schuin en bestudeerde uiterst geduldig mijn gezicht.
Toen boog hij zich voorover en streek met zijn wang langs de mijne. Zijn stem was nog steeds zacht, ook al zat hij vlak bij mijn oor. 'Je geeft om hem. Dat is de reden waarom je hem wilde beschermen. Ik vraag me af hoe hij je zover heeft gekregen.' De greep om mijn keel verzwakte en ik hapte naar adem. 'Ik snap überhaupt niet hoe hij het vol zou kunnen houden. Ik vind deze manier veel leuker.'
Hij trok zijn hoofd weer terug en keek me recht in mijn ogen vanaf een veel te korte afstand naar mijn smaak. Naar ieders smaak waarschijnlijk. De hand om mijn keel werd helemaal weggehaald en verplaatste zich iets meer naar boven. Hij streek over mijn wang en stopte een paar verdwaalde plukken achter mijn oor.
Het duurde een paar seconden voor ik doorhad dat ik mijn adem had ingehouden. Ik blies het uit, om de een of andere reden bang dat hij het zou horen. Het was een vampier, natuurlijk zou hij het horen. 'Dan komt nu het leukste stuk.' Zijn hand verplaatste zich naar mijn schouder en duwde mijn shirt een stuk opzij.
Nu was ik pas echt bang. Zijn ogen gloeiden monsterlijk, zijn grijns was sadistisch en ik hoorde haast hoe hij zich nog een paar seconden hield. Ik hoorde haast hoe dat ene woord door zijn gedachtes raasde. Bloed. Hij ging naar voren en drukte een kus in mijn hals, voordat hij daarna met zijn tanden twee gaatjes in mijn huid boorde.

~

Team Florian
Team Cayden
Of team Sylvian?