Dinner With A Nightmare

42

Hoewel ik het aan had moeten zien komen, leek ik toch verbaasd te zijn. Ik had drie uitnodigingen verwacht, dat zeker, maar niet allemaal achter elkaar op één dag. Het liefst zou ik hen allemaal afwijzen en gewoon in mijn kamer blijven, maar het voelde alsof ik dit voor Lilly moest doen. Zij had mij geholpen met genoeg dingen, dus nu was het mijn beurt iets goeds terug te doen.
Ik keek verbaasd naar de vampier die in de vensterbank aan de buitenkant zat. Buiten regende het en hij was kleddernat. 'Open,' leek hij te zeggen, wijzend naar het raam. Ik zuchtte en schoof het raam open, hopend dat dit zo snel mogelijk klaar zou zijn. Dan zou hij weer weg kunnen en hoefde ik mij geen zorgen meer te maken. Niet om hun aanwezigheid in elk geval. Al die andere dingen kon ik waarschijnlijk toch niet vergeten.
Sylvain sprong uit de vensterbank mijn kamer binnen. Ik rilde door de koude windvlagen die mijn kamer in waaiden. Snel schoof ik het raam weer dicht. Het geluid dat het raam maakte toen het de vensterbank raakte, maakte mij misselijk. Alsof er iets werd afgehakt.
'Ik denk dat je al weet waarom ik hier gekomen ben, aangezien mijn twee broers voor dezelfde reden naar jou toe kwamen. Ik weet ook dat ik niet veel kans maak. Vooral niet tegen Cayden. Maar toch vraag ik je hetzelfde als wat zij jou hebben gevraagd.' Hij hield even in. 'Kom met mij mee naar Lilly's verjaardag.' Hij zag er vrij wanhopig uit en er stonden stoppelharen rond zijn mond. Ik rolde met mijn ogen. Dit paste niet bij hem, maar wat hij net had gezegd wel. Hij zei dat hij het zou vragen, maar eigenlijk klinkt het meer als een commando.
'Als je mij hetzelfde vraagt, zal ik jou hetzelfde antwoord geven. Ik zal er over nadenken.' Hij zuchtte. 'Ik wist dat je dat zou zeggen, ook al had ik nog de hoop om het te vragen.' Hij zette een paar stappen naar voren. Ik deed er juist een paar achteruit. Iets in zijn ogen zei dat ik niet veilig was in zijn omgeving. Hij liep nog verder. Toen ik nog drie passen achteruit deed, raakte ik met mijn rug de muur. 'Wij zouden het heel leuk kunnen hebben met z'n tweeën, weet je?' Ik zag zijn hoektanden. Zag de herhaling van de vorige keer voor mijn ogen.
'Sylvain,' smeekte ik hem. 'Niet doen. Alsjeblieft niet.' De uitdrukking in zijn ogen veranderde naar iets dat op gekweldheid leek. Hij stak zijn hand naar mij uit en ik kromp ineen. Hij pakte een lok van mijn haar vast en wond het om zijn vinger heen. 'Je bent nog niet echt veranderd. Vroeger zag je ons ook altijd als mensen.' De emotie in zijn ogen veranderde weer naar iets wat ik niet helemaal kon beschrijven. 
Hij liet mijn haar los en sloeg met zijn hand in de muur achter mij. Die kreunde luid toen zijn hand er doorheen ging. 'Wij zijn geen mensen. Dat is iets wat je goed moet onthouden.' Hij boog zich voorover in de richting van mijn nek. Ik kneep mijn ogen stijf dicht, wachtend op de pijn die zijn beet zou brengen, maar die kwam niet. Zijn lippen raakten lichtjes mijn hals. Toen ik mijn ogen openden, was hij verdwenen. Het raam stond nog open. Mijn knieën begaven het bijna, maar ik kon het nog net redden tot aan het bed. Daar liet ik mij uitgeput neervallen. Bijna meteen viel ik in slaap.   

'Ik heb je gezocht, maar ik kon je nergens vinden,' klaagde Michiel. Ik grinnikte. 'Ik weet het, maar je raad nooit waar ik was.' Mijn jongere broertje keek mij nieuwsgierig aan. Ik liet hem nog even wachten voor de spanning. 'Kom op,' zeurde hij. 'Vertel het dan.' Ik lachte. Hij was altijd al zo geweest. Ongeduldig. Actief. Nieuwsgierig.
'Ik heb een uitnodiging gekregen,' zei ik opgewonden. Vrolijk liet ik het papiertje zien dat ik in mijn handen had. Michiel greep het papiertje vast en keek er nieuwsgierig naar. Hij stotterde tijdens het voorlezen. Hij had nooit goed kunnen lezen, maar ja, wat kun je ook verwachten als je het moet leren van je grote zus?
'Wij nodigen u uit om zijn verjaardag te komen vieren.' Hij had duidelijk ergens gewoon een regel uitgekozen. Die regel was namelijk ergens op de helft van het blad. 'Het is een uitnodiging voor de verjaardag van prins Florian van Eyckenbladt. Dé prins. Je weet wel, de zoon van de koning? Het is een uitnodiging om naar zijn verjaardag te komen.'
Michiel vroeg niet hoe ik er aan kwam, maar hij werd meteen opgewonden. Hij ratelde maar door over dingen die ik niet kon verstaan of gewoon niet begreep. 'Zullen we hem aan papa geven. Hij kan er vast connecties opdoen.' Mijn broertje stopte en keek mij verdrietig aan. 'Bedoel je dat je niet van plan was om zelf heen te gaan?' Ik schudde mijn hoofd. 'Eigenlijk niet, papa kan dit veel beter gebruiken. Ik zal toch alleen maar één leuke avond beleven, papa kan er zoveel meer mee.'
Michiel grinnikte en zijn ogen glommen van enthousiasme. 'Maar jíj kunt het toch veel beter gebruiken? Denk maar aan wat tante Cathalena altijd zegt.' Ik grinnikte al voor hij die woorden zei en mompelde ze met hem mee. 'Strik die mannen!' Hij lachte ook. 'Maar je weet toch dat ze gek is? Papa zegt dat altijd.' Ik twijfelde, maar Michiel trok mij over de streep heen. 'Ik denk dat een prinsessenjurk jou heel erg geweldig zou staan.'
Ik kon bijna nooit nee zeggen tegen hem. En al helemaal niet nu ik zijn glimmende oogjes zag. 'Maar...' probeerde ik nog vergeefs, maar ik kwam er niet eens tussen. 'Papa komt bijna altijd om twaalf uur thuis, toch?' Ik knikte. Pap vertrok meestal om elf uur in de ochtend en kwam om twaalf uur 's nachts terug. Hoewel Michiel dacht dat hij werkte, had ik een ander vermoeden, maar dat vermoeden kon ik niet hardop zeggen. Vooral niet tegen hem.
'Dat moet je gewoon zorgen dat je voor die tijd weer thuis bent. Dat paleis is niet zo ver rijden vanaf hier. Ik denk een kwartiertje als je op Oswald gaat.' Ik verbaasde mij over het plan dat over zijn lippen kwam. Hij was nog maar twaalf. 'Oswald is sneller dan Prynea, dus je moet zeker Oswald nemen.' Oswald was het paard van mijn vader, maar Prynea was mijn oude merrie. 'Weet je, Michiel,' Ik tilde hem op en draaide hem een paar rondjes in mijn armen. 'Misschien heb jij wel een meesterbrein.' Hij lachte. 'Laten we naar boven gaan. Ik maak wat lekkers om het te vieren.'