Tylko on ✔

Rozdział 3

Budzą mnie pocałunki składane na mojej szyi, żuchwie, a potem na policzku.
- Mmm... - mruczę zadowolona z tej przyjemności.
- Wstawaj śpioszku - słyszę głos Elliota.
- Nie chcę - jęczę i naciągam pościel pod samą brodę.
- Nie chce nic mówić, ale Laura zaraz przyjedzie - chlipak całuje mnie w policzek. Wydymam wargi i robię oczy kota ze Shreka.
- Słodka jesteś - mówi Elliot - ale teraz już naprawdę wstawaj.
- Podnieś mnie - uśmiecham się, wyciągając ręce w stronę chłopaka. Elliot unosi brew, ale nic nie mówi i bierze mnie na ręce. Zamykam oczy, czując ciepło bijące od mojego chłopaka. Słyszę, że gdzieś się przemieszczamy, ale nie mam zamiaru otwierać oczu, jest mi tak dobrze i ciepło. Chwila! Było ciepło!
Piszczę, gdy czuję lodowatą wodę.
- Ty idioto! - krzyczę, gdy orienruję się, że stoimy pod prysznicem. Patrzę wściekła na Elliota, ale widzę tylko uśmiech na jego ustach.
- Radziłabym Ci uciekać - mówię z chytrym uśmieszkiem.
- Dlaczego? - pyta niewinnie.
- No chodź tu do mnie, poprzytulamy się troszkę - syczę i wyskakuję z kabiny prysznicowej. Widzę tylko plecy Elliota. Oj doigrał się chłopaczyna.
- Już nie żyjesz - krzyczę, biegnąc za nim do kuchni.
- I tak mnie nie złapiesz - śmieje sie, uciekając.
- Się okaże! - wołam za nim.
Już go prawie dogoniam, ale słyszę dźwięk dzwonka.
- Kochanie, chyba musisz otworzyć - mówi, składając usta w dzióbek. Patrzę na niego morderczym wzrokiem.
- Jeszcze się odegram - grożę mu palcem.
- W snach, skarbie - uśmiecha się.
- Jeszcze się zdziwisz - burczę z cwanym uśmiechem. Patrzy na mnie chwilę, a potem wysyła buziaka w powietrzu i wychodzi do łazienki.
Ugh. Z kim ja się zadaje? Dlaczego nie znalazłam normalnego chłopaka? Idę otworzyć drzwi.
- Ana! - słyszę pisk i po chwili czuję na sobie ramiona Laura.
- Laura - mówię i obejmuje ją ramionami.
Piszczymy jak wariatki, skacząc do okoła w swoich ramionach. Przyjaciółka to najlepsza osoba na świecie. Niby inna a zupełnie taka sama. Kocham ją.

Proszę o komentowanie czy się podoba :)