Tylko on ✔

Rozdział 1

4 miesiące później

- Mamo my nie wyjeżdżamy na koniec świata - mówię trzymając w ręku karton.
- No i co z tego? - szlocha - ale na drugi koniec kraju i to w dodatku na studia - rodzicielka przyciska mnie do siebie.
- Przecież będziemy Cię z Elliotem odwiedzać - wzdycham.
- Nie mogę w to uwierzyć, moja córeczka jest już dorosła i zamieszka w swoim mieszkaniu.
- mówi patrząc na mnie ze łzami w oczach. Podchodzę do niej i obejmuje ją ramionami.
- Kochanie chodź, musimy już wyjeżdżać - woła Elliot z samochodu.
- Będę za tobą tęsknić - szepcze mi mama na ucho.
- Ja też - odpowiadam i mocniej ją przytulam.
- Dobra starczy - ociera łzy - idź już - mówi, popychając mnie w stronę samochodu.
- Dobrze - mówię patrząc na nią ostatni raz. Odwracam się i wsiadam do samochodu. Elliot sprawnym ruchem odpala samochód.
- Tylko ostrożnie jedźcie - słyszę jeszcze krzyk mamy. Przypominają mi się wydarzenia z wypadku. Drzewo, samochód, krew i szpital. Tak, dużo szpitala. Po tym jak Elliot uderzył w drzewo, ledwo udało się go uratować na stole operacyjnym, a potem zapadł w śpiączkę. Dzień w dzień, przez trzy tygodnie przychodziłam do niego i czuwałam przy jego łóżku. Powoli traciłam nadzieje, że kiedykolwiek się obudzi aż pewnego dnia rozryczałam się na dobre przy jego łóżku, wykrzykują żeby mnie nie zostawiał i że go kocham. To podziało, o dziwo obudził się. Pierwsze co usłyszałam to, to że nigdy mnie nie zostawi. Nawet boje się pomyśleć co by było, gdyby się nie obudził. Aż przechodzi mnie dreszcz na to wspomnienie.
- Skarbie wszystko dobrze? - ciepła ręka bruneta na moim kolanie, przywraca mnie do rzeczywistości.
- Doskonale - mówię z uśmiechem, patrząc na mężczyznę mojego życia. Po wypadku zostały jedynie wspomnienia i blizna na brzuchu Elliota. Mam nadzieje, że już nigdy czegoś takiego nie przeżyję.
- Nie myśl już o tym - mówi, całując mnie w rękę - teraz zaczynamy nowe życie.
- Nowe życie - powtarzam.
- Razem - podnosi nasze splecione palce i całuje mnie w dłoń.

No i mamy 1 rozdział :) jak się podoba? Co o tym myślicie?