BİR GÜNLÜK SEN

Bölüm 1

Selam yb ile karşınızdayım inşallah beğenirsiniz 😊 

Bölüm şarkımız : cem Özkan : olmayacak bir hayale kaptırdim kendimi 
İyi okumalar

Ezgi Küçük

Aşk bayım . Aşk sanki kanatsız uçmak ya da paraşütsüz dibe çakılmak. Aşk bayım o kadar bencil ve acımasızdı ki hak etmeyenlere bile delice mutluluklar yaşatırken ya biz çok akıllıydık ya da mutlu olmayı beceremedik. Sizce bayım biz hangi sebepten dolayı kaybettik? Neden kaybettik bilmiyorum ama ben ilk defa kaybettim ben ilk defa bu kadar üst üste darbe aldım . Ben ... Ben ilk defa kendimden ayrı düştüm. Küstüm bayım evet size küstüm. Siz benim en kıymetli olan oyuncağımı kırdınız. Ve ben şimdi küçük bir çocuk gibi ! Kırılan kalbimi gözlerimle tamir etmeye çalışıyorum. Olmuyor bayım orada bir parça eksik o parça olmadan olmuyor birleşmiyor tam toplayıp bir kenara bırakınca daha ufak parçalara ayrılıyor ve ben toplamada zorlanıyorum . Ya gelin bayım ya da adam gibi gidin . Söylesenize adam gibi giden bir daha geri gelebilir mi ? Gelemez bayım . Gururuna yediremez sevdiği kızı daha fazla üzmemek için gururunu ezmez. Aşkından ölse bile gelemez . Ben ölüyorum bayım o kadar aşksızım ki. Aşksızlıktan ölüyorum. Evet bayım öyle aşksızım ki .

Evet aşk sızım.

Belkide hayatımı özetleyen en tatlı isyan dolu sözlerim bunlar . Belkide en masum veda . Yaşadığım her gün boyunca iyi kötü ne yaşadıysam bu deftere yazıyorum . Siyah kalın kapaklı 365 sayfadan oluşuyor tam. Belkide bu siyah kalın defterin tümünü yazarak dolduramayacağım ama bir umut işte . Bende yazarak yaşama tutunuyorum... Yine defterin ilk kapağını açarak o anı gözümün önünde canlandığından gözlerim yağmur misali akarken acımadan okudum.

04.01.2016

Bugün hayatımın en berbat gününü yaşattınız bana. Belki sizin bir suçunuz yok fakat bugün kalbimi paramparça ettiniz bayım . Yakıp yıktınız beni .
Her şey güzel olacaktı Burak bu aksam bana ne kadar aşık olduğunu anlatacaktı. Dün gece yemeğe çıkalım sana yüz yüze söylemem gereken şeyler var demişti . Bende onu uzun zamandır sevdiğim için çok mutlu olup hemen kabul etmiştim. Biliyorum biliyorum her şey mükemmel olacaktı. Vakit geçirmeden siyah diz üstünde biten straplez elbiseyi giyip altına siyah hafif topuklu bir ayakkabı giyip saçımın uçlarına hafif maşa yapmıştım. Hafif bir makyaj yaptıktan sonra yine çok hızlı yorulduğumu fark edip biraz yatağıma oturarak dinledim. Yaklaşık 15 dakika kadar dinledikten sonra kalkarak aşağıya indiğimde . Ailemdeki herkes ;annem,babam,abim ve küçük kız kardeşim . Beni bekliyorlardı . Ama ... Bir saniye ... hepsi ... Evet hepsi ağlıyordu . Vakit geçirmeden merdivenlerden hızlıca inerek onların yanına adeta koştum. Babam ülkenin en iyi sayılı Doktorlarındandı, Annemin ise bir şirketi vardı ve hep orada olur bazen çok geç gelirdi. Bu saatte evde olmalarına ayrı şaşırıp aynı zamanda ağlamalarına ayrı şaşırmıştım . Yanlarına yaklaşıp koltuğa oturduğumda
"Hepiniz neden ağlıyorsunuz " diye fısıldadığımda gözlerim dolu dolu olmuştu. Babam elindeki kâğıtlara bakarak daha çok ağlıyordu . Elinden kağıtları bir hışımla çekerken
Ezgi Küçük ismini görmemle kağıtları hızla karıştırmaya başlıyordum. Anlamıyordum yazanları sadece bakıyordum. En son yerde bir laboratuar açıklamısı vardı orayı okuduğumda %99.9 kanser hücrelerine rastlanmıştır yazısını okuduğumda adeta göz yaşlarıma engel olamamıştım. Gözyaşlarım kağıtları ıslatırken yutkunamadım. Daralan nefesim kalbimi sıkıştırırken babamın dizine kapanarak