BİR GÜNLÜK SEN

Siz hepiniz ; Biz ikimiz .

Selam nasılsınız ? Umarim iyisinizdir . Öncelikle sizde bölüm geçiktiği için özür diliyorum . İnşallah beklediğinize değer bir bölüm olacak ^^

Ezgi KÜÇÜK

Düğün biteli tam tamına 4 gün olmuştu . Hala üstümdeki yorgunluk geçmemiş ve ; Asya'nın odası işgal edildiği için benim odamda kalıyordu . Gece uyumamak için , binbir bahane üretiyordu . Bu sabah uyku tutmamıştı ve ben de erkenden kalkmıştım . Asya'nın uyuyuşunu izliyordum . Ne güzel ve ne kadar masum uyuyordu . Telefonuma gelen bildirim sesiyle zorlanarakta olsa ; telefonu aldım .

Kimden ?

"Burak"

"Canım , günaydın . İstersen erken kalk çünkü size kahvaltıya geliyoruz . Babaannem ve annem ayarlamışlar . "

Kime ?

"Burak "

"Çoktan uyandım bitanem.  Bekliyoruz  ... "

Babaannenin , karşımıza çıkması olayları bu raddeye getirmişti . Mutlu muydum ? Mutluydum elbette ! Ama ; mutlu olmasam bile kalan 11 ayımda da mutlu olamazdım ki . İyi olmam lazımdı . Mutlu olmam gerekti . Bunu kimse bilmemeliydi özellikle de sen Burak . Bu sefer gitmenin müthiş (!) duygusunu ben tadacaktım . Hemde çok istiyordum (! ) . Derin bir nefes alarak ; doğruldum . Asya'nın alnına öpücük bırakarak odadan çıktım . Misafirler gidiyordu herkes kapıda onları uğurlarken , mutfağa geçtim . Kahvaltı için herkes el birliği ile hızlı olmaya çalışıyorlardı . Ben ise fazla ayak altında durmamak için salona geçtim . Kala kala annem , babam , babaannem , anneannem ve dedemler kalmıştık . Annem , elinde peçete ile sol gözüne süzülen yaşı silerek ;

"Ah Ezgi ! Sıra sende değil mi ? Gidiyorsun yani ? Babaannenlerle , konuşmuşlar bu ay içinde düğün istiyorlar sana uyar mı ? "

Düşünmeye çalışarak ,

"Uyar annem hem ne kadar erken o kadar iyi . "

Kimse dediğime anlam veremezken gözlerim dolmuştu .  Kimseye itiraf edemsem bile kendime cesaret ile söylüyordum ;
'Ben , anne olmak istiyordum . '

Gitmeden önce o mükemmel duyguyu tatmak istiyordum . Tamam belki her şeyi yarıda bırakıp gidecektim ama benden sonra Burak ve ailemi ayakta tutmasını sağlayacak birini bırakmak istiyordum . Ayağa kalkarak pencere kenarına gittim . Canım cidden çok yanıyordu . Keşke ; biraz daha vaktim olsaydı . Biraz daha kalabilmek gibi bir olanağım olsaydı . Annem de yanıma geldi .

"Ezgi , bu kadar acele etmeni sağlayacak şey ne ? Kaçmıyorsunuz ya kızım bir yere . "

"Anne , ben evlenmek istiyorum . Okulumu donduracağım . "

"Ezgi , tamam elbette olacak bu ama neden şimdi ?"

"Anne , ben böyle olmasını istiyorum ."

"Ezgi , neden kızım bak bilmediğim bir şey mi yaşandı Burak ile aranızda ?"

"Anne saçmalama ! Sadece ben biraz erken yaşta anne olmak istiyorum hepsi bu ! "

"Anne olmak mı ? "

"Evet anne . Tabi izin vermezseniz evlenmem ."

"Elbette anne olmak istemen güzel bir duygu fakat daha yaşın erken değil mi güzel kızım ? "

"Anne , ne zaman öleceğimiz belli mi ? Değil ! Ve ne olur bak ben kına gecesi istemiyorum . Bunun nedenini sorma bana olur mu ? Sadece ; hayal ettiğimiz gibi bir nişan istiyorum . "

"Tamam kızım . Ama ; kına gecesi istememek nedir ?"

"Anne , bunlarla vakit kaybetmek çok saçma lütfen sadece düğün istiyorum ben. "