Przypadkowy SMS Hunhan

6

Luhan jak najszybciej założył buty i kurtkę, po czym trzaskając drzwiami mieszkania, które dzielił ze swoim przyjacielem Baek'iem wyszedł na klatkę schodową. Nie obyło się bez upadku na schodach, ale był tak zdesperowany by poznać w końcu Sehuna, że nawet nie zwrócił szczególnej uwagi na straszny ból lewej kostki. Dosłownie wskoczył na motor i pognał czym prędzej przez seulowskie ulice. Gdy w końcu dotarł pod wskazany adres zszedł z motoru. Zaczęła się wspinaczka po schodach. Gdy już pokonał dzielącą go od drzwi Sehuna odległość zapukał w nie. Drzwi otworzyły się, a we framudze zobaczył wysokiego, ale drobnego chłopca. Jego oczy były zaszklone, a usta lekko rozchylone. Tak na prawdę myślał, że Luhan tylko blefuje i wcale nie przyjedzie, zdziwił się wiec, gdy zobaczył go przed swoimi drzwiami.
- Luhan?
Ten nie odpowiedział, tylko go przytulił.
- Jesteś jeszcze przystojniejszy niż na zdjęciach Sehunnie - szepnął
Wspomniany zarumienił się lekko.
- Dziękuję, ty też nie wyglądasz jak czterdziestoletni pedofil.
Luhan zaśmiał się po cichu i oderwał się od Hunniego.
- Może wejdziesz?
- Jasne - Han uśmiechnął się, po czym przekroczył próg mieszkania Sehunniego. Oh zapomniał nawet o swojej kłótni z Kai'em. Niestety nie na długo, a wszystko przez głupotę Luhana, który gdy tylko usiadł na kanapie powiedział:
- To o co poszło? - Sehun'owi od razu zszedł z twarzy uśmiech. Han przeklnął się mentalnie, nie powinien był tego mówić. Przecież przyszedł tu żeby go pocieszyć, a nie tym bardziej dołować, jednak już trudno. Po fakcie. Nie mógł już nic zrobić.
- Nie powiedziałem Ci wszystkiego - Luhan spojrzał na niego pytającym wzrokiem. Sehun'owi znowu zebrały się łzy w oczach - Bo my nie tylko się pokłóciliśmy...my zerwaliśmy - teraz już się nie hamował, zaczął płakać.
Luhanowi zrobiło się go szkoda, więc po raz kolejny tego dnia go przytulił. Pozwolił młodszemu wypłakać się w swój tors, głaskając przy tym ręką jego plecy uspokajająco.
- Ciii Hunnie, będzie dobrze.
- Nic nie będzie dobrze Luhan.