Przypadkowy SMS Hunhan

55

Luhan pov. (Akcja dzieje się dzień przed poprzednim rozdziałem)

To był ten dzień. Moi rodzice przyjeżdżali w odwiedziny. Chciałem im powiedzieć o moim związku z Hunem. Nie miałem pojęcia jak zareagują. Posprzątałem dom i nim się obejrzałem usłyszałem dzwonek do drzwi. Poszedłem otworzyć. Baeka nie było w domu, więc musiałem to zrobić sam. Uchyliłem drzwi, i zobaczyłem moją rodzicielkę stojącą pod rękę z dużo wyższym od siebie mężczyzną, który jak można się domyślić był moim ojcem.

- Cześć mamo, cześć tato - przemówiłem do nich w moim ojczystym języku.

- Luhan! - wykrzyknęła kobieta rzucając mi się na szyję. - Mój synek! Tak się za tobą stęskniłam! - puściła mnie, dając ojcu się ze mną przywitać.

- Cześć synu - podał mi rękę, a ja natychmiast ją uścisnąłem.

- Wejdźcie - przepuśćiłem ich w drzwiach. Zdjęli kurtki, po czym ruszyli za mną do salonu. Rozsiedli się na kanapie patrząc na mnie wyczekująco. - Chcecie coś do picia? Kawy, herbaty?

- Ja poproszę kawę - oznajmiła mama.

- No to mi też możesz zrobić to samo - odpowiedział ojciec obojętnie. Poszedłem do kuchni, zrobiłem szybko trzy kawy i wróciłem do moich rodziców. Położyłem napój na stolik, a sam usiadłem na sofie obok mojej mamy.

- No, opowiadaj synku co tam u ciebie słychać - zabrała głos moja rodzicielka. Streściłem jej więc szybko moje życie, oczywiście pomijając to, że jestem z Sehunem parą. Pogadaliśmy jeszcze chwilkę, aż w końcu stwierdziłem, że czas im powiedzieć o najważniejszym.

- Muszę wam coś powiedzieć. Mam chłopaka - popatrzyłem na nich. Matka wyglądała, jakby zobaczyła ducha, natomiast tata w momencie zrobił się cały czerwony.

- Co ty sobie wyobrażasz gówniarzu?! Nagle coś ci się poprzestawiało i jesteś pierdolonym pedałem?! Nie ma żadnych gejów w mojej rodzinie, zrozumiałeś?! - ojciec gwałtownie wstał z kanapy i podszedł do mnie. Nie ukrywam, że się przestraszyłem.- Masz z nim jutro zerwać, albo wracasz z nami do Pekinu!

- Ale tato! Ja go naprawdę kocham! Nie możesz tego zaakceptować?! Poza tym jestem pełnoletni! Nigdzie nie muszę jechać!

- Jeśli mnie nie posłuchasz, zrobię ci takie piekło, że będziesz mnie błagał o wybaczenie! Jeśli będzie trzeba to siłą zaciągnę Cię do tego samolotu! Więc wybieraj, albo zrywasz z tym gejuchem, albo wracasz do Pekinu!

- Nie zrobię tego, Sehun jest dla mnie zbyt ważny!

- Jesteś taki naiwny Luhan - powiedział już spokojniej i zaśmiał się złośliwie. - Wiesz, że właśnie zdradziłeś mi imię tego swojego ,,chłopaka"? - mówiąc to uderzył mnie z całej siły z pięści w brzuch. Zgiąłem się w pół i zacząłem niekontrolowanie kaszleć. - Mam mu zrobić to samo?!

- Nie...ja...dobrze, jutro...to zrobię - ledwo powiedziałem nadal się krztusząc.

- Tylko nie próbuj żadnych sztuczek i tak się dowiem że z nim jesteś a wtedy będzie jeszcze gorzej - oznajmił, a potem chwycił matkę za rękę i opuścił moje mieszkanie z hukiem. Gdy troche się uspokoiłem poszedłem do kuchni, wyciągnąłem z zamrażalnika jakąś mrożonkę, wróciłem do salonu, położyłem się wygodnie na kanapie, ściągnąłem koszulkę i przyłożyłem zimne opakowanie do mojego dosyć sporego siniaka. Nim się obejrzałem zasnąłem.

--------------------

- Lu? Luhan, wstawaj! - poczułem jak ktoś szarpie mnie za ramię. Otworzyłem oczy i ujrzałem mojego przyjaciela wraz ze swoim chłopakiem nachylających się nade mną.

- Baekkie? Chan? - mruknąłem.

- Han, co ci się stało? - Hyun z przerażeniem wskazał na mój brzuch. Natychmiast zgarnąłem koszulkę leżącą obok mnie i założyłem na siebie tak, aby nie było widać siniaka.

- N-nic.

- Luhan, powiedz prawdę - dalej naciskał.

- Mój ojciec... - spuściłem głowę gapiąc się na swoje dłonie.

- Twój ojciec Cię pobił? - zapytał zdezorientowany.

- Powiedziałem mu o Sehunie. Wściekł się, uderzył mnie i powiedział, że jeśli nie zerwe z Hunem zrobi mu to samo co mi, a w dodatku będę musiał wrócić z nim do Chin.

- O matko - westchnął Chan. - Co zamierzasz zrobić? Zerwiesz z nim?

- No a mam inne wyjście? Nie chcę żeby Hunniemu stała się jakaś krzywda i to w dodatku przeze mnie.

- A nie pomyślałeś o tym, że gdy z nim zerwiesz będzie jeszcze bardziej cierpiał? Lu nie musisz tego robić, poradzicie sobie. Jesteś dorosły i twój ojciec nie ma prawa decydować o twoim życiu - podsumował Baekhyun.

- Przepraszam Baek, ale ja już podjąłem decyzję. Tak będzie lepiej.

- Luhan, proszę, zastanów się  jeszcze raz. Będziesz tego potem żałował...

- Zdania nie zmienię.

- Kiedy zamierzasz mu o tym powiedzieć?

- Jutro. A teraz przepraszam was, ale jestem zmęczony tym wszystkim, pójdę się jeszcze położyć - oznajmiłem, a następnie wstałem i poszedłem do mojego pokoju. Rzuciłem się na łóżko i wyciągnąłem telefon z kieszeni spodni. Kliknąłem w ikonkę wiadomości i wybrałem numer mojego (jeszcze) chłopaka.

Ja: Przyjdź do mnie jutro po południu - pisząc to ręce trzęsły mi się tak, że ledwo trafiałem w literki. Chwilę wachałem się zanim  wcisnąłem wyślij, ale uznałem, że muszę spotkać się z nim sam na sam. Wolę nie zrywać z nim przez SMS'a.

Hunnie <3: Jasne, będę :* A teraz wybacz, ale się kąpie, pogadamy jutro

Odłożyłem telefon na szafkę obok łóżka i poszedłem spać. Znowu. Wolałem nie myśleć o tym co stanie się jutro, choć było to bardzo trudne.

------------------
Następnego dnia ciągle chodziłem poddenerwowany. W końcu siadłem na łóżku chowając twarz w dłoniach. Usłyszałem dźwięk otwieranych drzwi i gdy tylko zobaczyłem mojego ukochanego wstałem.

- Coś się stało? - Hun zaczął temat.

- Musimy porozmawiać - warknąłem trochę za ostro.

- Więc...słucham - widać, że chłopak się przestraszył. Tak bardzo nie chciałem tego robić, ale musiałem. Chwilę później powiedziałem coś czego prawdopodobnie będę żałować do końca swojego życia.

- Sehun, przepraszam, ale to nie ma sensu. Zrywam z tobą.