Özel Numara (düzenlenecek)

22. Bölüm

1 hafta. Burak ın ölümünden tam 1 hafta geçmişti. içimde kocaman bir boşluk oluştu. küçüklük dostumu kaybetmiştim... Annem yokken tek teselli eden insan yoktu. peki o yokken kim teselli edecekti beni? kime sarılıp ağlıyacaktım? moralim bozukken bile şaklabanlık yapıp kim güldürecekti? onun yokluğunu her zaman hissediyordum. Koca odaya kendimi kitlemiş öylece onu düşünüyordum. benim yüzümden ölmüştü. ve şimdi benim yüzümden ölen bir insanı unutmayorum. sanırım her zaman bu suçluluk duygusu işe yaşayacaktım.

Bunları düşünürken telefonun mesaj sesi ile sinirlendim çünkü onu öldüren kişi onun katili mesaj atıyordu! ve hiç bakmak istemedim ve yatağa uzanıp öylece tavana baktım. her şeyi bir bir düşünürken gözümden gelen yaş ile gözlerimi sımsıkı kapadım. onu unutmak zorundaydım.
-ve bir mesaj sesi daha
off!! ne istiyor bu adam!

Gönderen : özel numara
Ahh cici kız.. biliyorum çok seviyordun ama biliyor musun umrumda değil. şimdi o kıçını kaldır ve camdan dışarı bak!

Ahh!! hadi ama neyin peşindeydi bu adam! ne istiyor yine benden! eyer bir ceset dahaysa bu sefer direk kendimi keserdim!
yavaş haraketler ile yataktan kalkıp yatağımın yanında olan pencereden baktım.
Hayır. Hayır. Hayır!!! Olmaz! Bunu yapmış olamaz!
Evimizin önünde olan binanın duvarına sprey boya ile
BURAK'IN  KATİLİ  OLMAK  NASIL  BİR DUYGU  MERVE??
Yazlımmış ahh hayır! buna katlanamazdım her kesin gözünde katil olmak... bunu yapmazdım ki ben yapamazdım ama bir bakımada haklıydı onu ben öldürmüştüm. kapıma vurulma sesi ile arkamı döndüm.
"Merve!! bunu yapmış olamazsın!! onu sen öldürdün!" Sena bağırarak kapıma vuruyordu hem bağırıp hemde ağlıyordu ama kapıyı açabilse beni öldürebilecek gibi sinirliydi. "Öyle bir şey yapmadım ben!" diye bağırdım ama nafile.. "Birde yalan söylüyorsun Merve! siktir git! artık gözümüzde bir hiçsin!" bu sefer bunu diyen Mediha idi. ve ayak seslerini duydum merdivenlerden aşağıya iniyorlardı gidiyorlar mıydı gerçekten? o duvar yazısına inanıp beni bırakacaklar mıydı?  Ve evin kapısının çarpılış sesinide duyunca gittiklerini anladım. ve camdan tekrar baktım ve gerçekten gidiyorlardı. buna dayanamazdım acaba Kağan da inanır mıydı? telefonumun tekrar mesaj sesini duyunca telefona baktım bu özel numaradan nefret ediyordum!

Gönderen: Özel Numara
Hediyemi beğendin mi Merve? bence çok güzel oldu hem camdan dışarı bakınca boş duvar yerine güzel yazılar görüyorsun buna mutlu olman gerekir :)

Evet! hediyeni çok beğendim! mükemmel orospu çocuğu! Sadece uyumak istiyorum başka hiç bir şey istemiyorum uyku her şeyin ilacıdır bence! yarın olmasını ve okula gidip Sena ve Mediha ile konuşmak istiyorum belki beni dinlerlerdi değil mi? yatağa  yattım ve hiç bir şey düşünmeden hemen uyudum.

***

Sabah çalan alarm ile uyandım 'her şey güzel olacak' diyerek yataktan kalktım ve dolabın önüne geçip giymek için bir şeyler aradım siyah yırtık kotu giyip üzerinede beyaz bulüzümü giydim saçlarımı şekil verip deri ceketimi giyip evden çıktım. ve yürümeyi tercih ettim. kulaklığımı takıp şarkının ritmine uyup yürümeye başladım. ve birden şarkı kesilip mesaj sesi geldi ve şarkı kaldığı yerden devam etti. mesajlara girip hemen mesaja baktım.

Gönderen: Özel Numara
Bence okuldaki süprizimide çok beğeneceksin cici kız.

Ne olabilirdi ki? yine okulun duvarlarına bir şey yazıp sonunda adımı falan mı yazdılar haha bu komik olurdu bence. hiç moralimi bozmadan tekrar kulaklığımı takdım ve yürümeye devam ettim. okulun önüne gelince kulaklığı çıkarıp cebime koydum. okulun bahçesine girdiğim anda bütün gözler bana baktı. ve herkes kendi aralarında fısıldaşarak bir şeyler konuştu ama benim hakkımda olduğuna emindim. ve moralimi bozmak istemeden yürümeye devam ettim. ve ya larında geçerken 'bu kız mı öldürmüş?'  'bu kız tam bir sürtük bundan beklerim' gibi şeyler duydum ve olduğum yerde durup gözlerimi kapattım derin bir nefes alıp tekrar yürümeye devam ettim.

Bütün okula baktım ama Sena ve Mediha hiç bir yerde yoktu.
Ölmüş olabilirler miydi?
Ne saçmalıyorum ben böyle üzgün oldukları için okula gelmemişlerdir bu gayet normal. ama Kağan ve çetesi de ortalıklarda yoktu onların üzüleceğini pek sanmıyordum yani gelirlerdi sanırım. ve telefonu cebimden çıkartıp Kağan ı aradım ama meşgul çalıyordu.

Ve okuldan geri çıktım onlar yoksa bende burda duramazdım her kes in bana böyle bakması zaten sinirlerimi bozuyordu. hemen bir taksi çağırdım. ve sahile gitmesini söyledim. en azından orda kafa dinleye bilirdim değil mi? tek başıma ve huzurlu...
Taksi durunca borcumu ödeyip hemen indim ve iskele nin en ucuna gidip oturdum ayaklarımı suyun içine sokup sadece Denize bakıyordum. beni azda olsa rahatlatıyordu düşüncelerimden uzaklaştırıyordu...
Telefonum bir anda çalınca korktum Kağan arıyordur diye tahmin ettim ama....
Ne! bu olamaz! ama... ama.. o ölmüştü.. Nasıl?? Nasıl olabilir!! Annem arıyordu.. Ağlayarak telefonu açtım.
"Anne..."

"Kızım.."

"Anne... Seni.. Seni çok özledim gel artık.. anne çok yalnızım... Anne kimsem yok... Lütfen gel.. Lütfen..."

"Kızım... Ben... Ben bunu yapamam.. Senden... Senden her şey için özür dilerim..."

"Önemi yok anne lütfen. Lütfen gel..."

"Anlamıyorsun kızım.. Ama anlıcaksın ve bunun için özür dilerim..."
-çığlık sesi
-haykırış
-ses yok...
"Anneee!!!!!! Anne! bir şey söyle anne!!"
-ses yok
-ses yok
-telefon kapandı....