Özel Numara (düzenlenecek)

29. Bölüm

Kapıdan kilit sesi gelince kafamı kaldırdım. Kağan iki adımda yanıma geldi ve önce elimdeki zarflara sonra bana baktı. "Benim bir kardeşim varmış Kağan. ve... sırf kız doğduğum için babam gitmiş." dedim bir kere hıçkırdıktan sonra kendimi göz yaklaşlarım ile bıraktım. Kağan beni belimden yakaladı ve kendine yasladı. "Neler oluyor?" dedim. Kağan pişman bir yüz ifadesi takınmıştı. "Bilmiyorum. bu sefer inan bana bilmiyorum." dedi bıkkın bir sesle. bir kaç dakika boyunca sarılmıştık. ve uykum geldiği için gözlerimi kapatmıştım. Kağan beni uyuyor sanmış olacaki. kucağına alıp yatağa yatırdı. ama hala evin alt katındaydım. Kağan arkasını dönüp tam çıkacakken. "Kağan?" dedim uykulu bir sesle. "Gitme. korkuyorum" dedim Kağan a ihtiyacım vardı. o ve muhteşem sakinleştiren kokusu. "Uyumaya çalış geleceğim ama yukarı sakın çıkma." dedi emir veren bir sesle. hiç bir şey diyemedim. odadan çıktıktan sonra yatağın üzerine oturdum.
Babamın böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. sırf kız doğdum diye sevilmemiştim ve öldürmek istiyordu. Oysaki ben babam gittiğinden sonra çok ağlamıştım. ama babam için bile değmezmiş.
Ben babamı düşünürken telefonumdan gelen mesaj sesi ile ayağa kalktım ve yatağın yanında olan çalışma masanın üzerindeki telefonu aldım.

Gönderen: Özel Numara
Abiminin olması ne güzel. ama hiç tanımadığın abin. Sen sevilmiyorsun Merve. ve seni öldürecek olan kim bilmiyorsun değil mi?. sana çok yakın biri.

Yatağa yatttım. ve olan biteni düşündüm.
Bana çok yakın biri?
Kağan?
Ahhh hayır. değildir. yani öldürmek istese öldürüdü değil mi kesinlikle öldürürdü. hem Kağan bana her şeyi yapardı ama öldürmezdi.
Sen kendini kandırmaya devam et Merve
Her insan birbirine zarar verir. ya duygusal olarak yada fiziksel. ama ben Kağan a güvenecektim. buna mecburum. Sadece o koruya bilirdi beni. Belki de en başında olduğu gibi yapmacıktır korumları. artık hiç kimseye güvenmek istemiyordum. veya tam her şey yoluna girecekken yine bir şey oluyor ve tekrar en başına dönüyorduk. sanırım bu benim hayatımın kuralıydı.
***
"Merve uyan güzelim" diye uyandıran Kağan'a yarım gözle baktım. "Ne var" dedim uykulu bir sesle gerçekten sabahın köründe niye uyandırıyordu ki "acilen bir yere gitmemiz gerek kal hadi." dedi bu saate nereye gidilirdir
Tabiki öldürmeye salak
Ne saçmalıyorum ben. daha dün kendime 'Kağan öyle bir şey yapmaz' demiştim. şimdi ne fikrimi değiştirmişti ki. bunu düşünmemeye çalışacağım. "Merve? İyi misin?" Kağan ın suratındaki endişeyi görünce hemen suratına mal mal bakmayı kesip "iyiyim. evet iyiyim." dedim saçmalayarak. ama Kağan hala bakmaya devam ediyordu. "Her neyse nereye gidicez?" diye sordum. Kağan hala endişe ile bakarak. "Öncelikle o kafandaki boktan düşünceleri bir sil. Bazen dışından düşündüğünü unutuyorsun. şimdi hazırlan." dedi ve eyilip alnıma bir öpücük kondurdu. "öncelikle kaç gündür koluna pansuman yapmıyorsun. zaten artık dudağındaki dikişin çıkma vakti geldi. o yüzden önce hastane." dedi. tekrar eğildi ve bir eline bacağımın altına bir elini ise belime koydu ve kucağına aldı. üst kata çıkartıp. yatağa yatırdı "kıyafetlerin her zamanki gibi banyoda" dedi ve odadan çıktı. hemen banyo ya girip kot ve tişört giydim. hala içimdeki korkuyu dindirememiştim. acaba gitmese miydim. banyoda son defa kendime boy aynasına baktım ve çıktım. Kağan yatağına oturmuş ve yüzünü ellerinin içine almış oturuyordu.  ''Kağan gitmesek mi acaba?'' dedim çekinerek. Kağan beni dinlememişti bile kolumdan tuttu. ''olmaz'' diye kestirip attı. ve her zaman ki gibi arkasından sürükledi. arabaya bindik. tam 'nereye gideceğiz' diyecektim ki  ''önce hastaneye gideceğiz'' dedi. soracağım soruyu yanıtlamıştı bile. ama sıkıntılı görünüyordu. ama ne olduğunu sormayacaktım. çünkü aşağılayacağını biliyordum. ve sadece yola baktım.

hastaneye geldiğimizde istemeden de olsa arabadan indim. Acile girip pansuman yapılacağını söyledim. kadın önce bana sonra kolumdaki izlere baktı. ''psikolojik sorunun ney?'' dedi şaşkınca. iki adım geriledi ve cevap vermem için bekledi. bende kadın a 'özel numara denen adamlarından çok büyük dayak yedim ve kollarımı kestiler' demeyi tabiki de düşünmüştüm. ama kesin kadın beni deliler hastanesine kapatırlar. ve bende ergenler gibi cevap vermeyi düşündüm. ''sevgilimden ayrıldım. ve kimse beni sevmiyor.'' dedim salak gibi. kadın bir anda rahatlamış ve iki adımlık mesafeyi kapatmıştı. '' bir erkek için değmez. bak ne güzel kızsın. yapma böyle şeyler.'' dedi. kadun sevimli ve cana yakın olduğu her halinden belliydi. pansumanı pamuğa sürüp koluma yavaşça bastırdı. kaldırdı. ve üfledi. bunu bir kaç kez tekrarladı. ve en sonunda koluma sargı bezini sardı. ''bitti. canım. bak dediklerimi unutma hiç bir şey senden önemli değil.'' dedi ve samimiyetle güldü.

aynı annem gibi....

bir an aklıma annem gelince gözlerimin dolduğunu hissetim. anneme kızgındım. ama o annemdi ona küsemezdim. veya kızamazdım. her şeyin bir açıklaması tabiki vardır. burada bir az daha durursam herkesin içerisinde ağlayacaktım. ama Kağan ın yanında da ağlayamazdım. onun yüzünden ağlıyorum sanırdı. ve üzülürdü. hemen ayağa kalktım ve dışarıda bekleyen Kağan ın yanına gitti. koluma ve bana baktıktan sonra yürüdü ve bende arkasından yürüdüm.

arabaya bindiğimizden beri ne o nede ben konuşmuştum. bu sessizliği sürdürmek canımı sıkıyordu ve sessizliği bozan kişi ben oldum. ''şimdi nereye gidiyoruz?'' dediğim an araba durdu ve etrafa bakındım evimin önüne gelmiştik. arabadan inmesi ile bende indim. kapının önünde durdum ve Kağan a baktım. ''iyide benim anahtarım yanımda değil ki'' dedim şaşıran bir sesle çünkü anahtarın yanımda olmadığını oda iyi biliyordu. ''içeride seni bekliyorlar.'' dedi yine sıkıntılı ses tonu ile. iyide beni kim bekliyordu içeride? Kağan tam olarak vicudumu dündüm. 'kim?' bakışı attım. Kağan ifadesizce sadece suratıma bakıyordu. Kapı açılınca bu sefer önüme döndüm. kapıyı açan başka biriydi. yani hiç tanımadığım biri. kapıyı açtı ve içeriye tekrar girdi. ''neler oluyor  burada??'' dedim şaşkınca. Kağan hala tepki vermeyince daha da korktum. ''Merve gir içeriye. ben varken bir şey olmaz demiştim hatırlıyor musun? söz veriyorum bir şey olacak olursa seni buradan kaçırırım.'' dedi. ama hala güvenemiyordum. ne olursa olsun.

evin içerisine girince koltukta oturan adam ile karşı karşıya geldik. bu adamı bir yerde görmüştüm ama nereden? daha dün görmüştüm sanırım.... bu... oydu...

BABA?...