Özel Numara (düzenlenecek)

24. Bölüm

Kağan ın bu dedikleri karşısında güçsüz kalmış ve olduğum yerde oturdum Kağan ise arkasını dönmüş gidiyordu "Kağan!!" bütün gücümle bağırdım hiç duymazlıktan gelip yürümeye devam etti "Söz vermiştin!! gitmeyecektin!! Lütfen!! gitme.." bu sefer son nefesimi tüketmiştim ellerimi yüzüme kapatıp ve ağlamaya başladım. Kağan ın gitmesine izin veremezdim.
Kafamı kaldırdığımda Kağan olduğu yerde durmuştu arkası dönüktü. ve yumruklarını sıkıyordu. ama gidecekti herkes gibi oda bana inanmayıp gidecekti. ama onların ölmesine izin vermezdim.
Tekrar kafamı kaldırdığımda Kağan yoktu. girmişti... Sadece ben ve Burak kaldık. "özür dilerim Burak..." ama artık bunu demem için çok geçti. mezar taşına omzumu koydum. ve ağlamamın verdiği uyku ile uyuya kalmıştım.
***
Uyandığımda karanlık çökmüştü ve fazla ürkütücüydü yavaş haraketler ile kalktım. ve etrafta baykuş sesleri vardı. mezarlıkta tek başıma kalmıştım. etrafa bakarak yürüdüm. o kadar sessiz di ki sadece ayak seslerim vardı. telefona gelen mesaj ile olduğum yerde korkudan zıpladım.

Gönderen : Özel Numara
O ıssız mezarlıkta iyi şanlar cici kı...çok eğleniceyiz.

Beni görüyor muydu yani. olduğum yerde bir kaç kez döndüm ve arkamda olan bir adamı gördüm benden biraz uzaktı ama olduğu yerde sadece bana bakıyoru. karanlık olduğu için hiç bir şey göremiyordum ama bana baktığını hissediyorum. ona bakarak geri geri yürüdüm. her adımımda bana bir adım yaklaşıyordu. ve arkamda olan şey ile durdum hemen arkama döndüm bir adam daha vardı. çapkınca gülüp kollarımdan yakaladı. ve daha önceki adam yanıma geldi "söz acıtmıcaz Merve" beni tutan adam karnımdan tutup yerden biraz kaldırdı. "bırak beni!!" diye bağırdım ama ortalıkta kimse olmadığı için bu işte tek başımaydım. çırpınmaya başladım.
Ellerimi ve ayaklarımı bağlayıp Bir minibüse bindirdiler. beni tutan adam şöför koltuğuna geçti diğeri ise yanıma geldi. Bütün korku dolu gözlerim ile onları izliyordum. acaba bana ne yapacaklardı ki. tecavüz mü acaba? ahh hayır böyle bir şey yapmazlar! yapmazlar her halde demi? yani... belki özel numaradaki adamın yanına götürecekler ama kesinlikle zarar verecekleri her hallerinden belliydi o kadar soğuk ve acımasız bakıyorlardı ki. her an öldürecek gibilerdi. Belkide öldürürlerdi ama öldürmeleri benim için en iyisi olurdu sanırım. kimsem yoktu sonuçta ölsem kinleri azalırdı. ve ölmek için elimden geleni yapacaktım çünkü bunu hakediyordum zaten Kağan ın gitmesi beni öldürmekten beter etmişti bile. onun beni suçlu bulması... "burasıydı demi abi?" arabayı süren adam yanımdaki adama seslenince "evet burası" dedi ve bana bakıp "çok acımıyacak" diyip çapkınca güldü. "ne diyosun be sen!!" diye bağırdım. ve minibüsün kapısı hızla açıldı. ayağımdaki ipleri çözdü ve elimdeki iplerden tutarak minibüsten zorla çıkardı.
geldiğimiz yere bakındım ve buraya önceden gelmiştim. kesinlikle hatırlıyorum. burası.. bir depoydu ama önceden geldiğime yemin bile edebilirdim. etrafımda bir kaç defa döndüm ve... burası Kağan ın deposuydu!! ney yani bunları Kağan mı yaptırmıştı bana! "Kağan!!" diye bağırdım. ve yanımdaki adam. "burası onun deposu. evet. ama bu işin içinde Kağan yok biz varız." dedi ve yumruğunu suratıma geçirdi. bir an sersemleyip yere düştüm. beni yerden kaldırıp bu sefer bacağını karnıma karnıma geçirdi. ve bir anda inilti çıkardım lanet olsun çok acımıştı. yere yığılmıştım. adam üzerime çıkıp ardı ardına suratıma yumruklarını geçirdi. ben ise ellerim bağlı olduğu için hiç bir şey yapamadım. sadece bağırıp ağlıyordum. adam 9. defa suratımı yumruklayınca. bu sefer yüz üstü yatırdı ve saçlarımdan tutup kafamı kaldırdı ve hızla suratımı yere vurdu. "Siktir!" diye bağrdım. gerçekten çok hızlı vurmuştu! ve sanırım burnum kırılmıştı! burnumdan akan kan ile suratım kırmızıya dönmüştü. dirseklerim ile destek alıp öksürerek sırt üstü yattım. adam başımda dururken ayağını karnıma ardı ardına geçirdi. bu sefer yan tarafama dönmüş bir şekilde iki büklüm kalmıştım. adam cebinden bir bıçak çıkardı. bileğimden tutup ardı ardına kesti. o kadar fazla yüksek sesle çığlık atmıştım ki susturmak için tokat attı. ve elimdeki ipleri çözdü. ve bu sefer cebinden telefonumu çıkarttı yanıma attı. ellerimi çözdü ve tekrar minibüse binip gittiler.
sadece ağlayabiliyordum. elimden hiç bir şey gelmiyordu. ve kimsede yardımıma gelmiyordu çünkü benim kimsem yoktu ki.
Bileğimi kaldırıp baktığımda kandan çizikler bile görünmüyordu. ve fazla kan kaybetmiştim. çok fazla başım dönüyordu. göz kapaklarım kapanıyordu. ve canım çok çok yanıyordu.. sanırım burada tek başıma ölecektim. kafama sağ ve sol tarafa çevirdim ama kimse yoktu beni görende yoktu.. eyer ölürsem herkes benden kurtulurdu bu herkes için güzel bir şey olurdu sanırım...
Kalkmak için hamle yaptım. ve hiç halim yoktu her yerim acıyordu ve kan kaybından titriyorum ayağa kalktım.
Bir anda başım döndü ve olduğum yerde yere yığıldım. ve gözlerimin kapanmasına hakim olmadım....

Vote ve yorum yapmayı unutmayın❤️🦄⭐️