Özel Numara (düzenlenecek)

39. Bölüm

"Lütfen bana yaklaşma" dedim geri geri giderek. ama İzara üzerime gelmeye başladı. "Merve anlamıyorsun. sana zarar vermeyeceğim. o verecek" dedi. ve bir adım daha yaklaştı. "Bana yardım ettiğin için öleceksin" dedim kısık bir sesle İzara ise gülümseyerek "biliyorum. Merve ama sana yardım etmezsem herkes ölecek" dedi. bildiği halde neden ölmek istiyordu. tam cevap verecekken Kağan aradı. İzara hapörlörü açmamı istedi.

"Merve sana eve git demiştim. NERDESİN!"
"Arkadaşımın evindeyim"
"Eve gel."

İzara el haraketleri ile hayır burada kalacaksın diyince yutkundum bunu Kağan a demek çok zor olacaktı.

"Kağan bu gün burada kalacağım. gelemem."
"Merve sınırlarını zorluyorsun. ve bunun cezasını çekeceğinide biliyorsun. şimdi eve geliyorsun. yada ben seni zorla olduğun yerden çıkaracağım"
"Biliyorum. ama lütfen izin ver"
"Tamam pekala. kendi kuyunu kazıyorsun. ne bok yersen ye"

dedi ve suratıma kapattı İzara bir bana birde telefona baktı. "Neden hala yaşadığını anladım. Kağan çok sahipleniyor." dedi kısık sesle ama ben duymuştum bile. "Anlamadım?" diyerek tekrarlamasını istedim aslında bal gibide anlamıştım. "diyorum ki neden abimin planları suya düştüğünü anladım. Kağan gerçekten çok sahipleniyor seni" dedi ve odadan çıktı. çıktığı anda telefonuma mesaj geldi.

Gönderen: Özel Numara
Demek kız kardeşim ile bir olup beni yeneceksiniz. haha bu çok komik. kız kardeşimin sana asla bir faydası olmayacak. sadece ölecek. senin diğer arkadaşların gibi.

Bu mesajı İzara ya ne kadar göstermek istesemde yapamadım. nedenini bilmiyordum ancak yapamadım. İzara kendi öz abisi tarafından öldürülmesi tuhaf olacaktı. çok acımsızca... aslında benim yüzümden ölecekti. babam gibi , annem gibi ve burak gibi oda masumken ölecekti. bunları düşündükçe göz yaşlarıma hakim olamadım. ve ayağa kalktım. ve kendime gelmek için yüzümü yıkayacaktım veya tuvalette oturup ağlayacaktım. giriş kapısının çaprazında olan tuvalete gittim. ve kapıyı kitledim. yüzümü bir kaç kez yıkayıp aynada kendimi izledim. gerçekten acınası haldeydim. saçlarım birbirinden bağımsız bir şekilde karışmıştı. gözlerim ise şişmiş ve kırmızının en koyu haline bürünmüştü. artık kendime bakmadığımı ve kendimi bile umursamadığımı fark ettim. aslında bu şekilde mutluydum. hayır mutluyum derken dış görünüşümden mutluydum. yoksa bende mutlu olmak sözcüğü geçersiz varlıktır. beynim ve bedenim asla algılayamıyordu.

Aynaya yaklaşıp sırtımdaki dövmeye dikkatlice baktım. annem çok güzeldi.
Resimde bile...
Babam ise... son gördüğüm babama benzemiyordu. yani göz yapısı ve burun yapısı benziyordu ancak başka hiç bir şeyi benzemiyordu. tuvaletten çıktım ve İzara nın yanına gittim. cebimden telefonu çıkartıp. İzara ya verdim. "Sırtımdaki dövme nin fotoğrafını yakından çekebilir misin?" dedim. dediğime şaşırmış olmalı ki biraz afalladı. "Tabi" dedi. tişörtümün eteklerinden tutup. kaldırdım.  fotoğrafını çekince telefonu tekrar bana verdi. telefonumu elinden alıp. Dövme nin fotoğrafına baktım. ancak babama benzemiyordu. yani benziyordu ancak aynı kişi değildi. İzara yüzümdeki şaşkınlıktan anlmış olacak ki. "neyin var?" dedi. yanıma geldi ve dirseklerimden tutup. beni oturma odasına yöneltti. ben ise hala telefona bakıyor ve anlamaya çalışıyordum. "dövmemdeki adam ve babam aynı kişi değil." dedim kafamı kaldırım İzara ya baktım. kaşlarını çatmış bana bakıyordu. "çünkü aynı kişi değil." dedi. ve sustu. gözlerini bir kaç saniyeliğine kapattı. ve geri açıp konuşmaya başldı. "plandı. yani gerçek baban yaşıyor. o adam babanın abisi" dedi ve ayağa kalktı. "daha öğrenmem gereken ne var?" dedim titreyen sesim ile. "biraz sakinleş tamam mı ben tahminen sadece bir gün veya bir buçuk gün yaşarım. söyleye bileceğim her şeyi söyleyeceğim" dedi. benim ise tek merak ettiğim konu ise özel numara kimdi. "abin in adı ve soyadı ne?" dedim İzara bir kaç kez yutkundu ve etrafa baktı. "herşeyi sor ama bunu sorma." dedi ciddileşerek ve tekrar oturup televizyonu açtı. bana bakmadan televizyon izlemeye başladı. ve sesini her dakika dahada açtı. evin içini televizyon un sesi doldurdu. bundan izara nın benim ile konuşmak istemediğini anladım ve telefon ile oynamaya başldım. ne zamandır girmediğim sosyal medyalarıma girdim. ve o sırada telefonun üzerinde beliren mesaj işareti ile her zamanki gibi merakıma yenik düşerek mesajı açtım.