Özel Numara (düzenlenecek)

35. Bölüm

yolculuğumuz genellikle çok sessiz geçmişti. ama her zaman ki gibi bu sessizliği bozan bendim. aklıma takılan bir düşünce vardı. 'ya Kağan a zarar veririse?' bu duygu beni içten içe yiyordu. en çokta bu yüzden korkuyordum. '''Kağan?'' dedim kısık bir sesle çünkü Alper ve Bora arka koltukta uyumuşlardı. beni duyduğunu dahil bir ses çıkarttı. ''korkuyorum.'' dedim yine kısık bir sesle bu sefer Alper ve Bora için kısık sesle konuşmamıştım. koltuğu değen vücudum yol boyunca acıyordu. bu yüzden kısık sesle konuşmuştum. ''ne oldu Merve? bu sefer ne için korkuyorsun'' dedi o benim aksime normal ses tonuyla konuşuyordu. ''yaşamak fazla aptalca.'' aklıma ilk gelen cümleyi söyledim. ''ölmekte fazla aptalca'' beni duymazlıktan geliyormuşcasına konuşuyordu. ''ölmek istiyorum. sonuçta başka biri öldürür'' dedim yine acıyan ses tonum ile. ''Merve 18 yaşına geldin. hala büyümedin mi? şimdi ise ergence söylemeyi kes!'' azda olsa bağırmıştı ama beni ürkütmüştü bile. aslında evet ölmek istiyordum. ama asıl koktuğum şey Kağan ı kaybetmekti. 

Kağan ın ani fren yapması ile vücudum koltuktan ayrıldı. ve sert bir şekilde koltukla buluşması ile. bağırdım. arabadaki herkes bana anlamayan gözler ile bakınca kafamı çevirdim. acıdan dişlerimi sıkmaktan kırılacağına emindim. bir dövme bu kadar acıyor olması... aklıma geldikçe gözümün dolduğunun farkındaydım. bu yüzden aklıma getirmemeye çalışıyordum. ''geldik Merve'' dedi. Kağan soğuk ses tonuyla etrafıma bakındığımda evimize yakın olan bir restauranta gelmiştik. arabadan herkesin inmesini bekledim. ve derin bir nefes alıp kapıyı açtım. canım gerçekten çok acıyordu. Kağan Bora Alper e döndü. ''siz yiyin eve gelirken paket yaptırırsınız bize'' dedi ve hemen bana dönüp. kolumdan sıkıca tuttu. ''bakalım bizim Merve miz ne haltlar karıştırıyor.'' dedi ve arabaya zorla oturttu. ne yapacaktım şimdi. gerçekten dövme yi gösteremezdim. özel numara denen kişiyi bulmaya çalışırdı. ve bu sefer Kağan a bir şey olursa dayanamazdım.

''in'' Kağan ın soğuk ve ürkütücü sesi ile demesiyle etrafıma bakındım. Kağan ın evine gelmiştik. yavaşça arabadan indim. Kağan tekrar kolumdan tutunca ''Kağan sıkma ne olur canım yanıyor lütfen!'' kolumdaki morlukların acısı ile ağlamaya başladım. ancak Kağan ellerini gevşetmemişti bile. eve girmiştik ancak beni ikinci kata kadar bırakmamıştı. Kağan ın odasına gelince beni büyük bir hızla yere fırlattı. bu sefer daha da bağırdım. bu sefer bütün vücudum sızlamıştı. dizlerimin üzerinde denge kurmaya çalışarak oturdum. ve sırtımı yatağa dayadım. ''Kağan seni anlayamıyorum. bir şey yaptığımda en çok sen zarar veriyorsun bana! bunun farkında mısın değil misin umrumda değil!! ne yapıyorsan yap! çünkü dayanamıyorum!!'' içimde kalanların çeyreğini söylemiştim. ve bağırmıştım. tabiki bağırdığım için Kağan sinirlenmişti. yumruklarını sıkarak sakin kalmaya çalıştı. ''soyun'' dedi sakin ses tonuyla ''ha?'' dedim ağzım açık kalmıştı. ona onca bağırmıştım. bir şey dememişti. iyide ben soyununca ne yapacaktı. ''sana soyun dedim Merve'' dedi tekrar yataktan destek alıp ayağa kalktım. ''hayır!'' bu sefer daha da bağırmıştım. eğer aklımdan geçeni yapacaksa asla! Kağan üzerime yürümeye başlayınca hemen karşımda olan banyo ya girdim. ve kapıyı kitledim. ''Merve kapıyı aç!'' Kağan kükremişti. olduğum yerde donup kaldım. ve elimi ağzıma kapatıp sessizce ağlamaya çalıştım.  kendimi çok çaresiz hissediyordum. 

tekrar ağlayarak Kağan ın traş takımını koyduğu dolaba yürüdüm. dolabı açınca ses çıkmıştı Kağan anlamış olacak ki. ''Merve öyle bir şey yaparsan yemin ederim yaşatmam seni!'' diye tekrar kükredi. gerçekten çok güzel teselli veriyordu. dolabin içinde ne var ne yok hepsini yere attım. ve adını daği bilmediğim keskin bir şey aldım elime. ve gerçekten oldukça keskindi. ''Merve güzelim bak lütfen çık oradan. yapma öyle bir şey lütfen'' Kağan ın çağresiz olan sesini duyunca içim acımıştı ama o bana hiç acımamıştı. önce sağ kolumdaki çıkartmayı unuttuğumuz dikişlerime baktım. sonra ise sol kolumun boş olan bir tabloya benzediğini düşündüm.