Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

En nu?

'Maar.... wat nu?' Vraagt Dylan. 'Tje, we kunnen moeilijk teruggaan naar het feeën en elfen rijk.' Antwoord ik. 'Waar zijn we eigenlijk?' Vraagt Melissa. 'In een woestijn ergens op aarde.' Zeg ik zuchtend. De ogen van Melissa en Dylan worden groot. Oh oh, ik was vergeten dat..... 'Zijn we op aarde?!' Roepen Dylan en Melissa uit. Ik zucht diep terwijl ze druk beginnen met rondlopen en alles bekijken. Kan ik dan ook nooit mijn mond houden. Ik ga op een boomstronk zitten. Toch moet ik glimlachen als ik zie dat Melissa de vissen in de rivier heeft ontdekt en Dylan er nu heen sleept. Naast mij land een vogel. Verbaasd kijk ik ernaar. Wat moet een vogel in zo'n droog gebied met alleen een klein bos als bescherming? Tjilpend hipt de vogel wat heen en weer. Geboeid kijk ik ernaar. Het heeft iets hypnotiserends. Langzaam verstommen de geluiden om me heen terwijl ik naar niks anders dan de vogel kan kijken. Te laat besef ik me de kleur van zijn ogen: gifgroen. Hoe erg ik ook probeer mijn ogen los te scheuren van de vogel, het lukt niet. De wereld begint de draaien en ik voel dat ik val. In de verte hoor ik nog iemand mijn naam roepen als ik in een groot zwart gat wordt gezogen. Een enorme druk komt op mijn longen te staan als ik wanhopig probeer uit het zwart te ontsnappen. Verzet je niet. Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker. 'Wat moet je?' Schreeuw ik. Opgelucht merk ik dat de druk inderdaad minder wordt als ik me niet verzet. Wraak. Dan voel ik iets op mijn rechterpols branden. Mijn hart begint sneller te kloppen. Nee nee nee nee nee. 'Alsjeblieft, doe me dit niet aan.' Smeek ik de jongen met groene ogen. Te laat.

Volgende week komt er geen hoofdstuk online van dit boek i.v.m toetsweek. Tenzij ik tijd heb. Maar volgende week vrijdag ben ik vrij en komt er waarschijnlijk wel een hoofdstuk online. Voor daughter of a vampire son of a werewolf zal er volgende week door de uploaddagen helemaal geen hoofdstuk online komen.