Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Video

Het is niet heel erg eng wat ze met je gaan doen. Aria's stem galmt door mijn hoofd terwijl ik mijn blik door de kamer laat glijden. Er staat een metalen tafel met een grote medicijnenkast in de linkerhoek en een stoel met pols en-enkel boeien in de rechterhoek. In het midden staat een houten bureau die bijna bezwijkt onder alle papieren die erop gestapeld zijn. Ik weet niet wat zij onder "niet eng" verstaat, maar ik vind dit behoorlijk eng. De man sleurt me de kamer in en draait de deur achter ons op slot. De scherpe geur van ontsmettingsmiddel dringt mijn neus binnen. 'Neem maar plaats in die stoel daar.' Zegt de man wijzend naar de stoel met boeien. Omdat ik geen zin heb om nog een keer bewerkt te worden met een taser loop ik langzaam naar de stoel toe en ga zitten. De agent pakt een bureaustoel die achter de stapels papieren schuil ging en gaat tegenover me zitten. 'Oke, laten we dit maar zo snel mogelijk doen.' Zegt de man en pakt een notitieboekje en pen uit zijn borstzak. 'Naam?' 'Bianca Daniels.' Het is de eerste naam die in me opkomt. Ik ga toch zeker niet mijn eigen naam zeggen? Even kijkt de agent me argwanend aan maar schrijft het dan toch op. 'En van je vriendin?' 'Fleur Daniels. Ze is mijn tweelingzus.' We lijken sprekend op elkaar, dus het zou best wel eens waar kunnen zijn. 'Leeftijd?' '15.' Een ding dat niet gelogen is. 'Oké, Bianca. Wat is dat voor een taal dat jij en je zusje uitslaan.' Zegt de agent en kijkt me doordringend aan. Ik kijk verbaasd terug. 'Waar heeft u het over?' 'Oh, je weet best waar ik het over heb. Die rare keel klanken. Die sissende uitspraken. Er is geen taal in de wereld die zulke klanken gebruikt.' Langzaam dringt het door. Zonder dat ik het doorheb spreken Aria en ik een heel andere taal. En ik heb dat nooit gemerkt omdat ik met deze taal ben opgegroeid. Het zat waarschijnlijk zo in mijn brein dat ik nooit door heb gehad dat ze een heel andere taal spreken. De taal van het magische rijk. Ik doe alsof ik moet lachen. 'Oh, dat. Nou, ziet u agent. Mijn zusje is niet helemaal goed bij haar hoofd. Tijdens de bevalling heeft ze zuurstof tekort gehad en daardoor heeft ze een hersenletsel. Ze heeft haar eigen taaltje bedacht en wij doen dan alsof we haar begrijpen.' Zeg ik en probeer een beetje medelijdend te kijken. De agent knikt langzaam. 'En hoe verklaar je dan dit?' Hij duwt zijn mobiel onder mijn neus, die een video laat zien van een jongen en een meisje dat over straat langs een fontein lopen. Dylan en Aria. Ik wil hem net vragen waarom hij in vredesnaam Dylan en Aria filmt als het gebeurd. Aria legt haar vinger in het water en meteen bevriest het. Op dat moment is het midden in de nacht, dus er lopen weinig mensen. Maar meteen komen er van alle kanten agenten aan gerend. De video stopt en de agent haalt zijn mobiel weg. 'Zou jij mij even willen uitleggen wat daarnet gebeurde, Bianca?' Oh-oh.