Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Uitvoering

Een vrouwelijke agent komt chagrijnig de cel binnen gestampt. In zichzelf mompelt ze iets terwijl ze me boeien om doet en de cel uit sleept. Ik werk zo goed mogelijk mee en als ik gauw een blik naar achteren werp zie ik hoe de tralies zijn verdwenen en Daniël zich stilletjes in een hoek terugtrekt. Gauw kijk ik weer naar voren. De vrouw sleurt me ruw door de gangen en stopt voor de ruimte waar Aria in zit. De vrouw duwt me gauw de ruimte in en sluit dan de deur achter me. Aria komt op me afgerend. *klik* Ik hoor hoe er een foto wordt gemaakt. Nu pas zie ik het groepje mensen achterin de ruimte. De man en vrouw van de pers en de agent. De agent wenkt ons terwijl de vrouw nog een foto maakt. Ik schud mijn hoofd en ga voor Aria staan.
'Wat doe je? Hij heeft dat taser-ding.' Sist Aria. 'Vertrouw me en blijf staan waar je staat.' Commandeer ik en loop naar het groepje mensen toe. De agent begint breed te glimlachen. 'Heb je de video al laten zien?' Vraag ik. De agent schud zijn hoofd. De vrouw kijkt me stomverbaasd aan. 'Jij spreken Engels?' Ik knik. Beter dan jou. 'Ik wou de video laten zien na een kleine demonstratie.' Zegt de agent en haalt de taser tevoorschijn. Ik knik. 'Dat snap ik volkomen.' Zeg ik liefjes en maak wat rare armbewegingen. 'Wat doe je?' Vraagt de man van de pers verbaasd. 'Zie je dat dan niet? Ik ben aan het luchtsturen.' Zeg ik even verbaasd. Eigenlijk ben ik meer aan het onzin sturen. 'Fascinerend.' Zegt de agent bewonderend. Ik hoor Aria gniffelen en werp haar een waarschuwende blik toe. Snel trekt ze haar gezicht weer in de plooi. De man en vrouw willen alweer foto's maken maar de agent houd ze tegen. Hij zegt iets in het Italiaans en wijst naar een bureau waar zijn telefoon op ligt. Ik glimlach. Perfect. Voor de agent ook maar een stap kan zetten zweeft zijn telefoon door de lucht. 'Oeps.' Zeg ik met grote ogen en laat de telefoon met een klap op de grond vallen. Stuk. 'Nu!' Schreeuw ik en blaas met behulp van luchtsturing de twee mannen en vrouw tegen de muur achter hun. Ik hoor hoe de deur achter me wordt ingetrapt en plotseling staat Valora naast me. 'Hulp nodig?' Vraagt ze lachend. Ik grijns. 'Graag.' Valora stapt naar voren en spreid haar armen. Een zacht groene gloed straalt van haar af en zweeft naar de drie mensen toe. Met grote ogen kijken ze toe, maar na een paar seconden krijgen ze een lege blik in hun ogen en raken ze buiten bewustzijn. 'Rennen.' Zegt Valora. Dat laat ik me geen twee keer zeggen en vlieg de ruimte uit, met Daniël, Aria, Dylan en Valora op mijn hielen. 'Hoelang is iedereen buiten westen?' Vraag ik terwijl we ons en weg proberen te vinden door de wir-war van gangen. 'Vijf minuten.' Antwoord Valora. 'Dat moet lukken.' Zegt Dylan. En het lukt ons ook, want de ontvangstruimte van het bureau doemt aan het einde van de gang op. We stormen de staat op. Gelukkig is het nacht, dus zijn er geen mensen om aandacht van te trekken. Na een paar straten blijven we buiten adem staan. 'Wat was dat?' Vraagt Aria als ze weer een beetje op adem is. Dylan legt haar ons hele plan uit. Het idee was om Dylan Valora te laten ophalen terwijl Daniël en ik weer gauw de cel ingingen. Ik wist dat de agent de video niet aan de man en vrouw zou laten zien voordat ze ons een van ons hebben zien sturen. Dus ik zou doen alsof ik aan het luchtsturen was terwijl Dylan, Valora en Daniël het geheugen van de rest van het politiebureau gingen manipuleren. En als ik wist waar "het bewijsmateriaal"(A.K.A de telefoon) lag zou ik die met behulp van telekinese vernietigen. Valora zou op mijn teken de ruimte binnenkomen om het geheugen van de agent en de man en de vrouw te manipuleren. Als iedereen wakker wordt zullen ze denken dat ze waren overvallen inplaats van dat ze twee feeën gevangen hadden. Ondertussen zouden wij zo snel mogelijk weg zien te komen. 'En de gestoorde agent?' Vraagt Aria als alles uit gelegd is. Dylan begint te grinniken. 'Laten we zeggen dat "hij" een ontslag brief heeft ingeleverd.' Zegt hij dan en we schieten allemaal in de lach.