Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Lava

Laura P.O.V
Met een schok ga ik overeind zitten. Verbaasd kijk ik om me heen. Waar ben ik? Er hangt een dikke laag mist om me heen waardoor ik niet verder dan een meter kan kijken. Vochtig gras kietelt mijn ontblote onderarmen. Wacht eens even... Geschrokken hap ik naar adem. Dit is het weiland van mijn visioen! Plotseling begint de mist op te trekken. In de verte wordt een figuur zichtbaar. Ik vlieg overeind. Nee! Ik wil niet dood! Langzaam komt de persoon dichterbij. Ravi. Als de grond onder me begint te trillen slaak ik een gil. Ravi komt kalm en zonder iets te zeggen dichterbij. Angstig kijk ik hem aan. Plotseling vuurt hij een rotsblok op me af. Nog te zwak om hem te kunnen ontwijken raakt hij me vol. Ik vlieg een paar meter naar achteren en blijf dan half onder het rotsblok liggen.  Ik hoor Ravi lachen. 'Nu kan je nergens heen, hé? Nog bedankt dat ik het boek mocht lenen. Het komt zoals je kan zien erg van pas.' Woede vlamt in me op en het lukt me om het rotsblok net genoeg omhoog te laten zweven zodat ik er onder weg kan kruipen. Ravi gromt. 'Je bent wel een harde, hè?' Zegt hij dan en stampt op de grond. 'Nee.' Schreeuw ik nog, maar het is al te laat. De grond onder me splijt open en ik val er in. Lava borelt onder me op. Mijn handen proberen houvast te vinden , maar ik haal ze alleen maar open aan de ruwe aardkorst. De lava komt duizelingwekkend snel dichterbij en ik sluit mijn ogen. Een plotselinge kalmte overspoelt me. 'Het is goed zo.' Fluistert een stem me in. Ja, het is goed zo. Valora en Daniël weten wat er aan de hand is. De echt uitverkorene is nu aan het vechten in Het Magische Rijk. Mijn werk is gedaan hier. 'Neeeeee!' Een harde schreeuw doet me opschrikken. Plotseling trekt er een schok door me heen. Mijn armen gaan opzij en de lava beweegt mee. Maak je geen zorgen. Ik haal je hier uit. Klinkt er een stem in mijn hoofd. Zonder dat ik er iets aan kan doen til ik mijn armen op tot boven mijn hoofd en laat de lava me als een soort golf omhoog duwen. Vreemd genoeg brand het niet. Eigenlijk voelt de lava best wel koel aan. En het veroorzaakt al helemaal geen brandwonden. De lava laat me uit de afgrond reizen. Ravi kijkt me met grote ogen aan. Dylan staat een paar meter achter hem. Woede laait in me op, maar ik kan niks doen om hem te laten boeten. Mijn lichaam doet niet wat ik wil. Alsof iemand anders het bestuurt. Plotseling stuurt Ravi een serie rotsblokken op me af. De eerste 4 kan "ik" ontwijken, maar de vijfde mept mijn voeten onder mijn lichaam vandaan waardoor ik van de golf af val en 7 meter lager op de grond neer smak. Het voelt alsof de verbinding met iets verbroken wordt en mijn lichaam is weer van mij. Meteen is het zwakke gevoel weg. Ik zie hoe Valora komt aangerend en met een kreet van woede een lichtblauwe lichtflits op Ravi afstuurt, die hij nog maar net kan ontwijken. Aria komt als een speer naar me toe gerend maar wordt de laatste paar meter aan de kant gebeukt door een windstoot van Dylan. Versuft blijft ze even verderop liggen. Dylan komt langzaam op me afgelopen. De blik in zijn ogen is nieuw. Dit is niet de lieve, zachtaardige Dylan. Dit is een nieuwe, doodsbange Dylan. 'Het spijt me.' Zegt hij en voor de tweede keer die dag krijg ik een klap tegen mijn hoofd waardoor ik buiten westen raak.

Hey Hey
Ik zit een beetje met een probleem. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten is dit het een na laatste hoofdstuk. En de volgend upload dag is maandag. Maar omdat dit het laatste hoofdstuk is zou ik hem ook wel op een speciale dag willen posten. Zoals mijn verjaardag. En die is dinsdag. Dus ik weet nu niet echt wanneer ik hem moet posten. Kunnen jullie please in de comments laten weten wanneer het hoofdstuk online moet komen? Alvast bedankt❤

Xxx