Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Ring

Ik open mijn ogen en zie een strakblauwe hemel boven me. Met een ruk ga ik rechtop zitten. 'Jordan!' Schreeuw ik en kijk wild om me heen. Mijn adem stokt als ik even verderop een lichaam zie liggen. 'Nee.' Fluister ik en kruip erheen. Voorzichtig draai ik het lichaam mijn kant op. Jordan's ogen staren me levenloos aan. Ik laat me met een snik voorover vallen en leg mijn hoofd op Jordan's borst. Ik voel hoe mijn tranen een natte plek op Jordan's jurk vormen. Waarom ben ik niet door die verdomde deur gegaan? Waarom heb ik haar niet tegengehouden? Maar diep van binnen weet ik dat ik haar nooit had kunnen tegenhouden. Als Jordan iets wilde, dan gebeurde het ook. Na een tijdje til ik mijn hoofd op. Waar zijn Melissa, Dylan en Aria? Ik haal met mijn handen mijn tranen weg en voel iets kouds over mijn wang schrapen. Verbaasd kijk ik naar mijn handen. Om mijn rechter ringvinger zit een zilveren ring met parel erop. Ik herken het als een van Jordan's ringen. Dan herinner ik me dat Jordan vlak voordat ze voor de deur ging iets om mijn vinger deed. Dat moet deze ring zijn geweest. Maar waarom? Als aandenken? Als bescherming? Als versiering? Bedachtzaam draai ik de ring rond mijn vinger. Waar het ook voor bedoeld is, ik zal het niet verliezen. Ik laat mijn hand zakken en kijk naar Jordan's gezicht. Ik probeer mijn handen stil te houden terwijl ik haar ogen sluit en haar handen samen vouw op haar buik. Dan pluk ik een bosje bloemen en leg die tussen haar gevouwen handen. Glimlachend kijk ik naar haar. Zo ziet ze er een stuk vrediger uit. Zodra ik de anderen heb gevonden kunnen we wel een graf voor haar graven. Om haar zo in het bos te laten liggen is ook zo oneerbiedig maar ik kan moeilijk in mijn eentje met mijn blote handen een graf graven. Ik klop mijn handen af en fluit op mijn vingers. Hopelijk is Melody in de buurt. Maar straks komt ze niet, omdat ze denkt dat ik dood ben. En dan denken de anderen dus ook dat ik dood ben. En dan weten ze niet dat Jordan...... Maar, ze moeten toch wel hebben doorgehad dat Jordan plotseling is verdwenen? Nerveus blijf ik een paar minuten wachten, maar geen Melody. Ik fluit nog een keer. Na een paar seconden hoor ik het gekraak van brekende takjes. Gelukkig, ze is er nog. Ik draai me om in de richting van het geluid en verwacht na een paar seconden Melody te zien. Maar plotseling is het gekraak opgehouden. Verbaasd doe ik een paar stappen naar de bomen toe. Ik heb het me toch niet verbeeld? Dan hoor ik iemand vloeken. 'Rot muggen. Ga iemand anders lastig vallen!' Geschrokken doe ik een paar stappen achteruit. Die stem ken ik helaas maar al te goed.