'Weltrusten, jongens.' Zeg ik en open mijn hotelkamer. 'Weltrusten.' Gaapt Aria en loopt haar hotelkamer in. De anderen openen ook allemaal hun eigen hotelkamer en strompelen naar binnen. We zijn nu drie uur en vijftig kilometer verder. De boot hebben we achtergelaten in de haven van het stadje en zijn half te voet en half met behulp van magie verdergegaan. Maar aangezien de zon al begon op te komen en iedereen uitgeput was moesten we wel in een dorpje stoppen en een hotel zoeken. Met een zucht laat ik me op het bed vallen en gooi de rugzak ergens in een hoek. En nog voor ik onder de dekens kan kruipen slaap ik al.
'Laura.' Kreunend draai ik me om. 'Laura, word wakker.' 'Nog vijf minuten.' Mompel ik en trek de dekens over mijn hoofd. Met een ruk worden ze weer van me afgetrokken. 'We moeten praten.' Zuchtend open ik mijn ogen en zie Dylan aan mijn bedeinde staan. Geschrokken gris ik de deken weer uit zijn handen en kruip er onder. Ik hoor Dylan zachtjes grinniken. 'Niet grappig.' Zeg ik chagrijnig. 'Ik vind het anders behoorlijk grappig.' Zegt Dylan. 'Wat is er?' Vraag ik en kom met mijn hoofd boven de dekens. 'We moeten praten.' Zegt Dylan. No shit, dat zei je zonet ook al. 'Waarover?' Dylan zucht en gaat op mijn bedeinde zitten. Onee, ik voel al wat er komen gaat. 'Ik vind je leuk, Laura. En dan bedoel ik heel erg leuk. Toen ik dacht dat je dood was, ik werd gek. Ik kon me geen leven meer zonder je voorstellen. Je bent altijd zo sterk geweest en toen je daar zo bleek en stil op de grond lag nadat je ons leven voor de tweede keer had gered...' Dylan schud zijn hoofd en haalt zijn hand door zijn haar. 'Je bent echt bijzonder, Laura. Je beseft het misschien niet, maar je hebt al drie keer mijn leven gered. En toen ik je voor het eerst zag, die nacht in het bos. Ik voelde iets in me warm worden. Vanaf toen ben ik je al leuk gaan vinden. Het deed me echt pijn dat je me steeds als broer behandelde. Maar toen je me redde van die haai voelde ik gewoon dat jouw gevoelens voor mij veranderd waren. Misschien is het nu niet het juiste moment of zit ik helemaal fout. Maar ik moet dit doen.' Zegt Dylan en buigt langzaam naar me toe. En deze keer is er geen Daniël om hem tegen te houden en ikzelf probeer hem ook niet tegen te houden. Dus raken zijn lippen zachtjes de mijne.
JE LEEST
Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)
FantasyDeel 2 in het leven van een fee serie. Het is handig als je eerst Het Leven Van Een Fee leest. Nu blijkt dat Laura niet de uitverkorene is, maar een fee van een uitgemoord soort, moet ze vluchten. Ze duikt onder op aarde. Maar het is niet zo makkeli...
