Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Opoffering

Overal om mij heen is het zwart. Ik voel hoe ik begin te zweven terwijl het zwart langzaam in wit veranderd. Plotseling sta ik in een gang. Alles om me heen is nu helemaal wit. Aan het einde van de gang is een grote deur. Nieuwsgierig begin ik erheen te lopen. Als ik begin te lopen begint de gang op te lossen. Nee! Ik wil weten wat er achter die deur is! Ik begin te rennen. De witte muren beginnen langzaam in de zwarte ruimte te veranderen. Hierdoor begin ik nog sneller te rennen. Opgelucht kom ik bij de deur aan. Als ik hem open wil doen hoor ik iemand mijn naam roepen: 'Laura, wacht!' Verbaasd draai ik me om. Ik geef een gil als ik Jordan voor me zie zweven. 'W-w-wat d-doe jij hier-r?' Stotter ik. 'Een betere vraag is wat jij hier doet, Laura.' Zegt Jordan streng. Dat is een goede, wat doe ik hier eigenlijk? 'Waar zijn we?' Vraag ik. 'Dat is moeilijk uit te leggen. We staan zeg maar voor het einde.' Zegt Jordan. Ik kijk haar ongelovig aan. Bedoeld ze...? 'Dood?' Fluister ik. Dan komt alles weer terug. Hoe ik heb geprobeerd mijn vrienden te redden terwijl de tattoo geactiveerd was. 'Je was heel erg dapper.' Glimlacht Jordan. 'Maar als ik mezelf heb opgeofferd, wat doe jij dan hier?' Vraag ik verbaasd. 'Ik ben hier om jou terug naar aarde te brengen.' 'Wat? Hoe?' Dit begint steeds vreemder te worden. 'Door jou mijn leven te geven.' Zegt Jordan zacht. Geschokt staar ik haar aan. Dit kan ze niet menen. 'Nee.' Fluister ik. Jordan knikt. 'Dat mag je niet doen, Jordan.' Zeg ik. 'En toch ga ik het doen.' Zegt ze vastberaden. 'Maar wat gebeurd er dan met jou?' Vraag ik bang. 'Mijn toekomst ligt achter die deur.' Zegt Jordan. Ik pak de deurklink vast. 'En wat als ik door die deur ga?' Vraag ik. 'Dan kun jij nooit meer terug naar de aarde en gaan alle magische wezens eraan.' 'Maar ik ben niet eens de uitverkorene. Door te leven breng ik jullie alleen maar in gevaar. Jij moet teruggaan en mijn broer helpen Valora te verslaan.' Protesteer ik. Jordan steekt haar hand uit. 'Er is niet veel tijd meer.' Zegt ze, gebarend naar de steeds meer oplossende gang. Ik knijp mijn ogen dicht en druk de deurklink naar beneden. Maar voor ik de deur open kan duwen heeft Jordan me met een ongelooflijke snelheid en kracht weggetrokken. Ze gaat op mijn plaats staan terwijl ze me stevig vasthoud. Ik voel hoe ze iets om mijn vinger doet. 'Ik wil dat jij Marc gaat helpen het Magische Rijk te redden. Maar onthoud: Geloof niet alles wat anderen zeggen. De waarheid kan zomaar anders zijn. Verder wil ik dat je onthoud dat ik zielsveel van je houd en ik daarom dit doe. Het ga je goed, Laura Summer.' Zegt ze dan en geeft me een knuffel en kus op mijn voorhoofd. Dan, voor ik haar kan tegenhouden gooit ze me het zwart in. Ik zie hoe ze met een ontspannen houding de deur doorgaat. Meteen lost de deur op, en daarmee ook Jordan. Ik geef een schreeuw en voel hoe ik begin te vallen. Met een klap kom ik weer in mijn lichaam op aarde terecht en haal adem.

De komende paar weken zal er minder en niet op dezelfde dagen worden geüpload omdat ik dan op vakantie ben. Daarom ben ik nu zoveel mogelijk aan het schrijven zodat ik zodra ik ergens Wi-Fi heb meteen kan uploaden.