Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Het Ritueel

'Juist, het ritueel.' Zegt Marc en hij loopt naar de kledingkast. Onder een berg kleding tovert hij een gigantisch boek tevoorschijn. Het ziet er oud en gehavend uit. Ik ga op de grond zitten en Marc legt het boek voor me neer en gaat dan naast me zitten. 'Jordan heeft me ooit dit gegeven. In dit boek staan alle mogelijke krachten en de bijbehorende technieken. Verder staan er nog spreuken en vervloekingen in. En natuurlijk ook dit ritueel.' Zegt Marc en hij klapt het boek open. Een wolk van stof dwarrelt omhoog. De tranen springen in mijn ogen en ik begin als een bezetene te hoesten. Pas na een paar minuten is de stof verdwenen. 'Je had me wel mogen waarschuwen.' Zeg ik schor tegen Marc. Hij kijkt me verontschuldigend aan. Dan valt mijn blik op de bladzijde waarop het boek is geopend. De pagina wordt volledig opgevuld door de symbolen van de vier hoofdelementen: water, aarde, vuur en lucht. In het midden zit een kleine cirkel. 'Mag ik je ring?' Vraagt Marc. Ik doe de ring af en geef hem. Marc legt hem voorzichtig in de cirkel. Dan staat hij op en doet de deur en het raam dicht. Vervolgens trekt hij de gordijnen dicht en gaat weer naast me zitten. 'Ben je er klaar voor?' Vraagt Marc en ik hoor zijn stem licht trillen. Ik knik nerveus. Marc knijpt in mijn hand. 'Lau, het komt wel goed. Geloof me. Voor je het weet is het voorbij.' Ik glimlach en probeer mijn mondhoeken niet te laten trillen. Marc haalt diep adem en begint dan allemaal woorden te mompelen. Na een paar minuten begint de ring een fel blauw licht uit te stralen. Ik knijp mijn ogen half dicht. Dan pas zie ik dat het licht afkomstig is van de elementen. Plotseling verschijnen er tussen de symbolen veel meer kleinere symbolen van andere elementen. Ook die laten de ring stralen waardoor het licht uiteindelijk een rare gouden kleur heeft. Ik schrik als het licht zich losmaakt van de ring en door de kamer naar mij toezweeft. Het botst tegen de tattoo aan en er gaat een pijnscheut door me heen. Ik bijt mijn kiezen op elkaar als er nog een pijnscheut komt. Na de achtste pijnscheut voel ik me ineens heel moe. Mijn pols straalt nu licht uit terwijl ik vecht tegen mijn zware oogleden. Uiteindelijk wordt het teveel en vallen mijn ogen dicht. Ik voel nog net hoe ik wordt opgetild en op een bed wordt gelegd voordat ik een een diepe, pijnlijke slaap val.