Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Opsplitsen

'Klaar om te gaan?' Vraagt Marc. Ik knik. Het is nu een uur later en Marc heeft duizend keer sorry gezegd. Hij zei dat hij even weg was om te zeggen dat er geen schoonmakers in onze kamer mochten komen. Aangezien het niet echt normaal is als er een meisje doodstil drie dagen lang op een bed ligt was dat best wel slim. Alleen had Ravi ons net op dat moment gevonden en is doodleuk naar binnen komen wandelen. Zo handig dat de kamers hier geen slot hebben. Marc heeft gauw zijn tas ingepakt en ik heb ons uit ge-checkt zodat we snel kunnen gaan reizen in de hoop mijn vrienden weer te vinden en te kunnen waarschuwen. Maar..... Zei Ravi niet dat Valora nu bezig is met Het Magische Rijk te veroveren? Waarom zei de jongen met de groene ogen dan dat ze achter Dylan, Melissa, Aria en Melody aan zit? 'Marc?' Vraag ik onzeker. 'Ja?' Zegt hij terwijl hij de kamer nog een keer inspecteert of er nog geen spullen liggen. Ik leg hem uit wat ik me net bedacht. 'Tja, daar zeg je me wat.' Mompelt Marc terwijl hij zich op zijn hoofd krabt. 'Ze zijn allebei niet te vertrouwen dus ik denk dat we het zekere voor het onzekere moeten nemen en zo snel mogelijk Dylan, Melissa, Aria en Melody moeten vinden.' Zeg ik twijfelend. 'Dat is denk ik het beste plan. Maar straks is Valora wel bezig met Het Magische Rijk te verwoesten. Wat dan? Ik zeg het niet graag, Laura. Maar ik denk dat we moeten opsplitsen.' Dat laatste zegt Marc bijna fluisterend. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Nee! Niet nu al. Marc, ik heb je net gevonden. Ik kan je niet alweer kwijtraken en wie weet nooit meer zien. Vat het niet verkeerd op maar Valora is veel sterker dan jij denkt. En dan nog niet over die rare jongen te spreken. Alsjeblieft, het is veiliger om samen te reizen.' Smeek ik hem. Marc zucht diep. 'Sorry, Lau. Maar dit is beter. Zo weten we zeker dat beide werelden beschermd zijn. Ik red me wel, en ik weet zeker dat jij dat ook doet. Ik ga naar Het Magische Rijk en help mee met het vechten en opknappen. Jij gaat je vrienden opzoeken en kijken of je onderweg geen verdachte personen of gebeurtenissen ziet. Zodra ik klaar ben in Het Magische Rijk zoek ik jou op.' Verzekerd Marc me. 'Goed dan.' Zeg ik met tegenzin en doe het medaillon af. 'Maar neem dan wel dit mee. Het geeft je bescherming en is immers gemaakt voor de uitverkorene.' Glimlachend pakt Marc het medaillon aan en doet hem om. 'Bedankt. Maar nog een ding... Wat is de spreuk?' Dat is waar ook. Marc is nog nooit in Het Magische Rijk geweest. 'Weet je zeker dat dit een slim idee is?' Vraag ik nog voor de zekerheid. Marc knikt. 'Maak je geen zorgen. Ik weet de spreuk Maar wat ga je gebruiken als portaal?' Vraag ik dan om me heen kijkend. 'Het meest logische.' Antwoord Marc en haalt het boek uit zijn rugzak. Een klein hoopje as dwarrelt uit het boek op de grond als hij hem openslaat. De overgebleven resten van de ring. Hij bladert naar de laatste pagina. Een lege pagina. 'Marc, je weet dat dit een lege pagina is he.' Zeg ik. Marc grinnikt. 'Zeg nou maar gewoon de spreuk.' Ik zucht. 'Portal aperitis.' Mompel ik dan. Meteen straalt de pagina een fel blauw licht uit. Verschrikt laat Marc het boek vallen als het in een portaal veranderd. Ik sla mijn armen om hem heen. 'Doe voorzichtig.' Zeg ik en probeer mijn stem niet te laten trillen. 'Ik beloof niks.' Zegt Marc en slaat zijn armen om mij heen. Zo blijven we een tijdje staan. Als ik een stap achteruit doe zie Ik nog net hoe Marc zijn ooghoek glinstert. Ik pers er een glimlach uit. 'Je weet wel hoe het portaal verder werkt en hoe Het Magische Rijk in elkaar zit?' Vraag ik nog voor de zekerheid. Marc knikt. Ik doe een stap achteruit. 'Nou, tot snel dan.' Zegt Marc en stapt zonder te twijfelen het portaal in.