Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

plan

Zo snel we kunnen rennen Daniël en ik door de wirwar van gangen. Ik probeer me de route te herinneren, maar alles lijkt hier zo erg op elkaar. Als we bij een splitsing komen blijf ik twijfelend staan. 'Links of rechts?' Vraagt Daniël maar ik trek hem al de rechter gang in. Net op tijd. Uit de linker gang komen nu drie personen gelopen. De gestoorde agent en een man en een vrouw die denk ik van de krant zijn, gezien ze druk in hun blocknotes aan het krabbelen zijn. Daniël en ik wachten in de schaduw tot ze voorbij lopen en lopen dan zachtjes achter ze aan. Ik versta geen woord van wat de agent allemaal tegen die mensen van de krant zegt, maar ik durf te wedden dat het over Aria en mij gaat. Ze blijven voor een bepaalde deur staan, en aan het geschreeuw aan de andere kant te horen zit Aria in de kamer die achter de deur schuilgaat. Daniël en ik verbergen ons achter een schoonmaakkar en zien hoe de drie personen de kamer binnengaan. Plotseling voel ik een hand op mijn schouder. Geschrokken kijk ik op, recht in het gezicht van Dylan. 'Hulp nodig?' Knipoogt hij. 'Laat me nooit meer zo schrikken.' Sis ik boos. 'Oeps.' Grijnst hij en hurkt dan naast ons neer. 'Goed. Wat is het plan?' Vraag ik zachtjes aan de jongens. Ze kijken elkaar aan. Wacht... 'Jullie hebben een plan, toch?' Vraag ik voorzichtig, maar ik weet het antwoord al. 'Eigenlijk hadden we niet verwacht dat we zo ver zouden komen. Dus nee, we hebben geen plan.' Zegt Daniël spijtig. Ik zucht gefrustreerd en kijk om me heen, zoekend naar een voorwerp dat me misschien een idee kan geven. Plotseling klaart mijn gezicht op. Dat is het! Voorwerp! 'Wat?' Vragen Daniël en Dylan wantrouwend als ik ze glimlachend aankijk. 'Ik heb een plan. Het is meer gokken en geluk hebben dat het werkt, maar het is tenminste een plan'.' Zeg ik en leg ze uit wat ik bedacht heb. 'Het valt te proberen.' Zegt Dylan als ik klaar ben. Daniël knikt instemmend. 'Oke. Dylan, jij haalt nu Valora op en vertelt haar wat er aan de hand is. Dan komen jullie weer hierheen en wachten tot jullie het teken horen. Daniël en ik moeten zo snel mogelijk terug naar de cel. Het valt namelijk best op als een deur en de tralies missen in een cel.' Zeg ik. De jongens knikken en snel rennen Daniël en ik terug naar de cel terwijl Dylan de andere kant op rent. 'Dit kan echt gaan werken.' Zegt Daniël als we de deur weer terug in zijn scharnieren zetten. 'Loop maar niet te hard van stapel. Als dit mislukt is het bewezen dat magische wezens bestaan en zijn we verloren.' Zeg ik somber en ga in het cel gedeelte zitten terwijl Daniël weer de vorm van tralies aanneemt.

Ik heb een vraagje aan jullie: Hoe zouden jullie het vinden als ik een Q&A ga houden? Laat het weten in de reacties en als jullie het willen komt er een A/N online over de Q&A waar jullie dan ook de vragen kunnen achterlaten!

xxx

ps. bedankt voor alle lieve reacties op het laatste hoofdstuk♡