Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

Een nieuw plan

In de verte hoor ik een auto toeteren. Iemand schud me zachtjes door elkaar. 'Laura. Wakker worden.' Ik draai me om en sla de handen weg. 'Nog vijf minuten, mam.' Mompel ik. Ik lag net lekker te slapen. No way dat ik op ga staan voor school. 'Laura.' Deze keer klinkt het dwingender en weer wordt ik door elkaar geschud. 'Nee.' Zeg ik en trek mijn kussen over mijn hoofd. Althans, dat probeer ik. Maar mijn handen vinden geen kussen. Alleen koude modder. Mijn ogen vliegen open. Het was dus geen droom! Met een ruk kom ik overeind. Geschrokken struikelt Aria een paar stappen achteruit. 'Zo, jij bent ook eindelijk wakker.' Grinnikt ze dan, maar ze kan de bezorgde uitdrukking op haar gezicht niet verbergen. Ik druk mijn hand tegen mijn voorhoofd om zo de opkomende hoofdpijn proberen tegen te houden. Valora komt aangelopen met een kommetje gevuld met een paars goedje. 'Hier. Drink dit.' Commandeert ze en duwt het kommetje in mijn handen. Ik zet het kommetje naast me neer en kijk haar aan. 'Eerst wil ik weten wat er is gebeurd. Hoe het kan dat ik nog leef.' Zeg ik en sla mijn armen over elkaar. Valora en Aria kijken elkaar aan, dan naar mij en dan weer naar elkaar. 'Wat is er?' Vraag ik als ze niks zeggen. 'Ik denk dat Daniël je dat beter kan zeggen.' Zegt Valora. 'Dat ik beter wat kan zeggen?' Ik draai me om en zie Daniël staan met de rugzakken die ik heb meegenomen uit mijn huis. Waar zijn we eigenlijk? 'Je weet wel. Wat er is gebeurd enzo.' Zegt Aria, gebarend naar mij. 'Oh. Dat.' Daniël ziet er meteen een stuk minder vrolijk uit. 'Wat is er allemaal aan de hand?' Roep ik gefrustreerd uit. Daniël zucht en gaat tegenover me zitten. Snel lopen Valora en Aria weg en verdwijnen tussen de bomen even verderop. 'Ik ben niet helemaal wat je denkt dat ik ben.' Zegt Daniël. Wat? Alweer? Hoeveel identiteiten heeft deze gast wel niet. 'Wie ben je dan?' Vraag ik, botter dan bedoeld. Daniël kauwt op zijn wang en wend zijn blik af naar beneden. Zo erg kan het toch niet zijn? 'Daniël?' Vraag ik voorzichtig als hij nog niks heeft gezegd en leg mijn hand op zijn schouder. Daniël zucht nog een keer en kijkt me dan recht aan. 'Laura. Ik ben een duistere elf.' Ik voel hoe mijn hand van zijn schouder af glijd en hoe mijn ogen groot worden. 'Je bent een wat?' Breng ik moeizaam uit. 'Een duistere elf.' Zegt Daniël kalm, al is zijn uitdrukking alles behalve kalm. Een duistere elf. Galmt het na in mijn hoofd. Ik heb er wel eens over gelezen in het boek. Een duistere elf is een aftakking van normale elfen en feeën. Velen zien ze als duistere of gevallen engelen. Het enige verschil is dat duistere elfen en feeën ook nog normale elfen en feeën krachten hebben. Maar daarbij kunnen ze lichamen van anderen overnemen. Vandaar dat ze "duister" worden genoemd. 'Een duistere elf?' Vraag ik zacht. Daniël knikt. Maar... 'Waarom zei je niks?' Daniël wend zijn blik weer af. 'Ik weet het pas sinds kort. En daarbij, ik durfde het ook niet. Je had al zoveel aan je hoofd en ik was gewoon bang dat je... Nou, ik weet niet.' Stottert hij. 'Bang dat ik zou flippen en weg zou lopen?' Maak ik zijn zin af. Daniël knikt. 'Dus dan is het maar beter om ermee rond te lopen?' 'Nou... het is beter dan dat jullie me zouden gaan haten.' Zegt Daniël en plukt wat grassprietjes uit de grond. Ik zucht. 'Daniël, weet dat ik je nooit, maar dan ook nooit in de steek zou laten voor zoiets onbenulligs. Ik weet het, nu lijkt het alles behalve onbenullig. Maar dat is zo met elk probleem. En elk nadeel heeft zijn voordeel. Dat zou misschien niet met alles zo lijken, maar het is echt zo.' Probeer ik hem op te beuren. Oké, dit was echt de slechtste peptalk ooit. Goed bezig, Laura. Maar Daniël kijkt me dankbaar aan. 'Dankjewel.' Zegt hij dan en slaat zijn armen om me heen. Even blijf ik verbaasd zitten, maar dan knuffel ik hem terug. 'Dus... Wat is het nieuwe plan?' Klinkt de stem van Aria achter me. Ik draai me om naar haar en bijt peinzend op mijn lip. 'Ik heb wel een idee. Maar het is nou niet echt bepaald het leukste plan.' Zeg ik twijfelend. 'Een plan is een plan.' Zegt Valora aanmoedigend. 'Nou, Ravi heeft ons hier gevonden. Dus echt veilig is het hier niet meer om te schuilen. Dus ik dacht eraan om terug te gaan naar Het Magische Rijk.' Zeg ik. 'Wat is dan het niet leuk gedeelte?' Vraagt Daniël verbaasd. 'We moeten twee aan twee reizen. Vier mensen in een keer is teveel voor een portaal. Naar aarde gaat nog wel, maar de portalen naar Het Magische Rijk zijn een stuk zwakker.' Leg ik uit. Twijfelend kijkt Aria ons aan. 'Het is niet echt leuk, nee. Maar een beter plan is er denk ik niet. Dus ik stem voor.' Zegt ze dan. 'Ik stem ook voor.' Zegt Daniël. Valora knikt. 'Dan gaan we het dus doen. Ik stel voor dat Aria en ik samen gaan reizen en dat Laura en Daniël samen gaan reizen. Daniël en ik kennen de werking van de portalen nogsteeds niet zo goed, en jullie wel.' Zegt Valora. Ik knik en sta op. 'Dan gaan we dus terug naar Het Magische Rijk.'

Dat was het dan. Het laatste hoofdstuk van deel 2. Maar niet het laatste deel van de serie. Ja ja, er komt een deel 3 aan☺. In een apart hoofdstuk komt daar meer informatie over. Ook komt er nog een dankwoord aan. Maar ik weet niet of ik die vandaag kan posten aangezien ik gisteravond al tot laat bezig was om dit hoofdstuk af te krijgen. Maar jullie zien ze vanzelf wel verschijnen. Ik wil jullie in ieder geval heel erg bedanken voor het lezen van, stemmen en het reageren op dit verhaal. Het betekent echt heel veel voor me❤

Xxx

Ps. Ja, ik weet het. Ik ben echt slecht in A/N's schrijven😂